หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 675

หลังได้ยินข้อเสนอ เฉินผิงก็แค่นหัวเราะ “ทำไมถึงแน่ใจนักว่าผมจะแพ้?”

“ก็นะ ฉันมั่นใจเลยล่ะว่านายจะไม่ใช่คนที่ชนะ ฉินเซียวหลินเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ ถึงเขาจะเพิ่งได้เป็นและพลังยังไม่คงที่ เขาก็ยังชนะนายได้สบาย ฉันว่านายคงไม่สูงเกินไปกว่าปรมาจารย์ขั้นห้า แล้วจะชนะฉินเซียวหลินได้ยังไง? นายคงทึ่งมากที่ตัวเองได้เข้าสู่ยุทธภพทั้งที่อายุแค่นี้ แต่นายยังมีเรื่องให้เรียนรู้อีกมาก คิดเสียว่าที่ฉันยื่นข้อเสนอให้ก็เพราะนายยังมีอนาคตที่สดใสรออยู่” ซูฉางเซิงโน้มน้าวเฉินผิง หวังว่าเขาจะคล้อยตาม

ที่ผ่านมาหุบเขายาก็ไม่ได้มีโอกาสพบยาระดับสูงแบบนี้บ่อยๆ

ที่สำคัญกว่านั้น เขาอยากรู้ว่าคนที่ทำยานั้นเป็นใครและเฉินผิงเกี่ยวข้องอะไรด้วย เขาถึงรับเอายาล้ำค่าขนาดนี้มาได้

“เกรงว่าคุณคงต้องผิดหวัง ถ้าต้องให้คนอื่นช่วยผมยอมตายในสนามประลองดีกว่า ถ้าไม่มีเรื่องอื่นที่จะพูดแล้วก็ช่วยออกไปด้วย”

แม้เฉินผิงยังไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหนในขั้นหลุดพ้น ยังไม่รู้ว่าเขาจะชนะผู้ฝึกยุทธ์แบบใดได้บ้าง เขาก็รู้ว่าระดับของตัวเองสูงกว่าปรมาจารย์ขั้นห้า ดูจากการที่เขาปราบผู้ฝึกยุทธ์ที่ระดับต่ำกว่าปรมาจารย์ขั้นห้าสองคนได้อย่างง่ายดาย

เมื่อได้ยินดังนั้น ซูฉางเซิงก็มองหน้าเฉินผิงแล้วถอนหายใจ “นายควรจะเก็บเอาเรื่องที่ฉันพูดไปคิด ถึงจะเข้าไปในสนามประลองแล้ว นายก็ยังขอความช่วยเหลือได้อยู่ ฉันจะไปดูการประลองด้วย ก็ได้แต่หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ถ้าเสียนักสู้อย่างนายไปคงน่าเสียดาย”

พอพูดจบซูฉางเซิงก็หันหลังพร้อมออกไป ยูดงเหลือบตามองเฉินผิงแล้วเยาะเย้ย “โอหังจริงๆ! พรุ่งนี้แกได้ขอให้เราช่วยแน่”

หลังทั้งสองออกไปแล้ว เฉินผิงก็กลับไปที่ห้องนอน เขาไม่เก็บคำพูดของซูฉางเซิงมาใส่ใจ ต่อให้เขาชนะฉินเซียวหลินไม่ได้ เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะขอให้ซูฉางเซิงช่วย ถึงยังไงก็หลงอู่ที่ดูการประลองก็คงช่วยเขาอยู่ดี