เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 677

พอไป๋เสี่ยวซานกับจ้าวอู๋ฉีเงียบก็ยิ่งทำให้ฉินเซียวหลินพอใจ ขณะเดียวกันฉินเสี่ยวเทียนก็พูดจาอวดดีใส่ “พวกคุณควรจะคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าฉินเซียวหลินในตอนที่ยังมีโอกาส ฉินเซียวหลินอาจจะอภัยให้ความโอหังของพวกคุณก็ได้ มาดูกันว่าพอเฉินผิงแพ้การประลองแล้ว พวกคุณจะหันไปพึ่งใครได้อีก”

ไป๋เสี่ยวซานกับจ้าวอู๋ฉีทำหน้าบึ้งตอบ ทำได้เพียงมองหน้าไป๋เสี่ยวซาน แม้ว่าจะโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแต่พวกเขาก็ยังเงียบ

พวกเขาได้แต่ภาวนาให้เฉินผิงเอาชนะฉินเซียวหลิน ถ้าเป็นแบบนั้นตระกูลฉินจะข่มขู่พวกเขาไม่ได้อีกต่อไป อีกอย่าง ชื่อเสียงของตระกูลฉินก็คงป่นปี้ไปด้วย พวกเขาจะไม่กลับมาทรงอิทธิพลเหมือนดังเดิม

“ถ้าพวกตระกูลฉินชอบพล่ามขนาดนี้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะประลองไปทำไม ผมไม่อยากสู้กับพวกคนที่ทำตัวไร้แก่นสาร”

เฉินผิงเหน็บแนมตระกูลฉินเพื่อรักษาหน้าของไป๋เสี่ยวซานกับจ้าวอู๋ฉี

“เฉินผิง นี่แกพูดบ้าอะไร?”

ฉินเสี่ยวเทียนโมโหจนจะพุ่งเข้าใส่เฉินผิง เพราะฉินเซียวหลินอยู่ด้วยเขาจึงไม่กลัวว่าจะโดนสวนกลับ

“ฉินเสี่ยวเทียน” ฉินเซียวหลินปราม

ฉินเสี่ยวเทียนหยุดทันทีตามที่เขาสั่ง

“เอาล่ะ อีกแค่ชั่วโมงเดียวก็จะเที่ยงแล้ว อีกแค่ชั่วโมงเดียวก่อนแกจะตาย ถ้าอยากพูดอะไรก็รีบพูดมาก่อนเราสองคนจะเข้าสนามประลอง ไม่อย่างนั้นแกจะไม่มีโอกาสได้พูดอีกเลย”

ฉินเซียวหลินมองหน้าเฉินผิง พอพูดจบเขาก็นอนเอกเขนกบนเก้าอี้ จากนั้นก็หลับตาพักผ่อน

เฉินผิงไม่สนที่เขาพูด เขาหาเก้าอี้นั่งแล้วรอให้เวลาผ่านไปเงียบๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร