หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 678

ซูฉางเซิงกับยูดงไม่รู้เลยว่าหลงอู่กับอู่เม่ยเอ๋อร์ซึ่งนั่งห่างไปไม่ไกลได้ยินที่พวกเขาคุยกัน แม้ว่าพวกเขาจะพูดเบาๆ แต่หลงอู่ก็ฟังออกทุกคำ

อู่เม่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น “ลุงหลง คนพวกนั้นต้องตามหายาล้างไขกระดูกของคุณอยู่แน่ พวกเขาเป็นใครกันคะ?”

“พวกเขามาจากหุบเขายา ฉันไม่นึกว่าคนของที่นั่นจะสนใจในการประลองของฉินเซียวหลินกับเฉินผิง” หลงอู่พึมพำอย่างไม่แยแส

“หุบเขายา?” อู่เม่ยเอ๋อร์แปลกใจที่ได้ยินชื่อนั้น “ฉันได้ยินมาว่าคนพวกนั้นเย่อหยิ่งและถือว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น ถ้าคิดว่าตัวเองสูงส่งขนาดนั้นทำไมถึงยังโลภมากอีก?”

“หึ!” หลงอู่แค่นเสียง “ถ้ามันเป็นประโยชน์เรื่องอื่นก็ไม่สำคัญ จะสนทำไมว่าพวกเขาเป็นคนมีคุณธรรมหรือเปล่า? ลืมไปแล้วหรือว่าใครกันที่ฝากฝังเธอให้ฉันดูแล?”

สีหน้าอู่เม่ยเอ๋อร์เปลี่ยนโดยพลัน เธอพึมพำเสียงหงอย “ลุงเคยบอกว่าติงปู้ซานจากหมู่บ้านคนโฉดฝากฉันไว้กับคุณ”

หลงอู่พยักหน้า “ลือกันว่าผู้คนจากหมู่บ้านคนโฉดนั้นชั่วร้าย แต่ตอนที่ติงปู้ซานเห็นเธออยู่ข้างถนน เขากลับมีน้ำใจเก็บเธอมาเลี้ยง เธอคิดว่าเขาเป็นคนเลวงั้นหรือ?”

อู่เม่ยเอ๋อร์ส่ายหน้าตอบ พอนึกถึงเรื่องที่เคยพูดกับหลงอู่ เธอก็หันมาหาเขาแล้วพูด “ลุงหลง ลุงเคยบอกว่าถ้ามีเวลาจะพาฉันไปที่หมู่บ้านคนโฉด ฉันอยากเจอผู้มีพระคุณของฉันค่ะ”

“ใช่ เรื่องนี้ไว้คุยกันหลังวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ฉันอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากหมู่บ้านคนโฉดก็ได้ ใครจะไปรู้ ตระกูลหลงคงไม่ปล่อยเฉินผิงไปง่ายๆ ฉันไม่คิดว่าแค่ฉันกับตาเฒ่ามังกรจะปกป้องเขาได้”

หลงอู่ทำหน้าเคร่งขรึมเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น

“ลุงหลง เฉินผิงเป็นใครกันแน่คะ? ทำไมลุงกับนายท่านถึงต้องปกป้องเขาขนาดนี้?” อู่เม่ยเอ๋อร์ทักท้วงอย่างสงสัย

“เธอยิ่งรู้น้อยเท่าไหร่ ก็จะยิ่งดีกับตัวเธอเองมากเท่านั้น อีกอย่าง อย่าใช้มนตรามหาเสน่ห์ของเธอแบบสุมสี่สุ่มห้า เธอมีเสน่ห์แบบผู้หญิงโดยธรรมชาติ ถ้ามีคนเลวมาเจอเข้า เธอจะเจอปัญหา” หลงอู่ย้ำเตือน

“เข้าใจแล้วค่ะ” อู่เม่ยเอ๋อร์ผงกหัวตอบรับ

ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน ฝูงชนก็พากันฮือฮา