เฉินผิงเดินช้าๆ ไปที่สนามประลอง ขณะที่ทุกคนต่างนั่งเงียบๆ รอให้การประลองเริ่ม
“เฉินผิง จะสั่งเสียอะไรไหม? ถ้ามีก็พูดก่อนจะขึ้นสนามประลอง เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้แกรอดไปจากที่นี่” ฉินเซียวหลินยั่วยุเฉินผิง
เขาพูดเสียงดังให้ผู้ชมได้ยิน พวกเขาจึงคาดว่าการต่อสู้จะจบลงเมื่อมีคนหนึ่งตายเท่านั้น
“ผมก็จะถามแบบนั้นเหมือนกัน คุณมีอะไรจะสั่งเสียไหม? บอกผมกับลูกน้องของคุณไว้ตอนที่อยู่ในสนามประลองเถอะ เพราะคุณจะไม่ได้ออกไปแบบเป็นๆ”
เฉินผิงจ้องฉินเซียวหลินอย่างไม่สะทกสะท้าน
“น่าขำนัก!”
ฉินเซียวหลินก้าวมาด้านหน้า ทั้งสนามประลองสั่นสะเทือน แม้แต่ผู้ชมยังรู้สึกได้ หลายคนเริ่มโอนเอนไปมา
ตูม!
ก้าวเท้าของฉินเซียวหลินดังราวกับฟ้าผ่า ฝุ่นผงสีขาวในอากาศรวมตัวกันเป็นคมดาบ จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงผู้ยืนห่างออกไปสิบเมตร
ฉินเซียวหลินใช้กำลังภายในทั้งหมดไปกับการโจมตีหนเดียว เพราะเขาไม่อยากเสียเวลาสู้กับเฉินผิง เขาเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ เพราะต้องการพิสูจน์พลังของตน ฉินเซียวหลินจึงต้องฆ่าเฉินผิงในกระบวนท่าเดียวต่อหน้าสายตาผู้คนในยุทธภาพ
เมื่อการต่อสู้เริ่ม ผู้ชมต่างพากันอ้าปากค้าง หลายคนไม่เคยเห็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์สู้กันมาก่อน การได้เห็นด้วยตาตัวเองช่างน่าทึ่ง
ปัง!
คลื่นพลังพุ่งใส่เฉินผิง ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังลั่น หูของทุกคนถึงกับอื้อเมื่อได้ยินเสียงดังระดับนั้น
ฝุ่นควันบดบังทั่วร่างเฉินผิง ผลจากการโจมตีกระจายไปทั่ว คนที่นั่งแถวหน้ารู้สึกได้ถึงสายลมแรงพัดพาใส่ ก่อนจะทันรู้ตัวเก้าอี้ก็แหลกเป็นชิ้นๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...