หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 714

“วางใจเถอะ ผมเป็นสุภาพบุรุษพอ ผมจะไม่บังคับคุณหรอก อันที่จริงถึงผมอยากจะนอนกับคุณ แต่ผมก็ต้องทำให้คุณเต็มใจด้วย”

เฉินผิงผุดรอยยิ้มมั่นใจให้เธอแล้วเตรียมนอนลงกับพื้น

“ใครมันจะไปนอนกับคุณเล่า” เธอพึมพำเสียงเบา

เสี่ยวหลานกลอกตามองเขา แล้วปีนขึ้นเตียงโดยไม่เปลี่ยนชุด

เธอไม่ได้บอกเรื่องผงซานกงให้เฉินผิงรู้ เพราะเธอไม่คิดจะใส่มันให้เขากิน ควรทราบว่าหากเขาสูญเสียพลังไปจนสิ้นแล้วค่อยฟื้นคืนสภาพเดิมหลังจากผ่านไปสิบสองชั่วโมง ก็คงไม่ต่างอันใดกับคนที่กำลังรอความตาย

เธอนอนอยู่บนเตียงครู่ใหญ่ก็นอนไม่หลับ เมื่อได้ยินเสียงกรนที่ไร้ซึ่งความกังวลของเฉินผิง เธอก็ได้แต่ลุกขึ้นนั่งด้วยความรู้สึกหงุดหงิด “โอ้พระเจ้า ทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกไม่นานจะกลายเป็นราชาซากศพอยู่แล้ว คุณยังหลับสนิทอยู่ได้ยังไงกันนะ?”

เธอเปลี่ยนเป็นชุดรัดรูปสีดำล้วน จากนั้นก็ลอบออกไปจากห้อง ในเมื่อเธอไม่สามารถถามราชาพิษออกมาตรงๆ ได้ เธอก็ต้องแอบเข้าไปค้นหาเผื่อจะเจอเงื่อนงำใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเธอบ้าง

หลังจากเธอปิดประตูห้องแล้ว เฉินผิงที่กำลังกรนอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาทันที เขาตามเธอออกไปพร้อมยกยิ้มมุมปาก

เธอตรงมาชั้นสองที่ราชาพิษนอนหลับอยู่ หลังจากอยู่ที่นี่มายี่สิบปี เธอก็คุ้นเคยกับกระท่อมและเวลาออกลาดตระเวนของยาม การหลบหลีกยามที่กำลังออกลาดตระเวนจึงมิใช่เรื่องยากสำหรับเธอเลย

ไม่นานเธอก็ขึ้นมาถึงชั้นสอง หลังจากแอบเข้ามาในพื้นที่ส่วนกลาง เธอไม่พบอะไรเลย เธอรู้ว่าความลับของราชาพิษคงจะถูกเก็บอยู่ในห้องนอนของเขา แต่มีกฎเหล็กว่าห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปในห้องนอนของเขาโดยมิได้รับอนุญาต

เธออยู่ในหมู่บ้านหม่าวมาถึงยี่สิบปี แต่ก็ไม่เคยเข้าไปในห้องของเขาเลยสักครั้ง เธอไม่เคยคิดจะเข้าไป ทว่ายามนี้เธอได้แต่แอบเข้าไปค้นหาเงื่อนงำเรื่องพ่อแม่ของเธอเท่านั้นแล้ว

ดูเหมือนจะตกแต่งได้ไม่นานเสียด้วย หรืออีกไม่นานเขาคิดจะแต่งภรรยางั้นเหรอ?