ทันทีที่ราชาพิษเปิดฝาขวด เขาก็ได้กลิ่นหอมหวานพัดโชยเข้าจมูก เพียงแค่ได้กลิ่นก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที
“ราชาพิษ อย่าดื่มลงไปเชียวนะครับ!” ขณะที่ราชาพิษกำลังจะจิบสักคำ เขาก็ถูกต้าลี่โถวห้ามเอาไว้
ต้าลี่โถวอดมิได้ที่จะแค่นเสียงอยู่ในใจ หมู่บ้านหม่าวกับสำนักเทียนอู่เก็บงำความแค้นที่มีต่อกันมาเป็นเวลานาน เป็นไปได้อย่างไรที่ทั้งสอฃฝ่ายจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์เพียงคำพูดแค่ไม่กี่คำ? ถ้าหากน้ำมีพิษ ราชาพิษก็คงตกอยู่ในอันตรายแล้ว!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ปรมาจารย์ต้าลี่โถว คุณระแวงเกินไปแล้ว จะมีใครรู้เรื่องพิษดีไปกว่าพวกคุณที่มาจากหมู่บ้านหม่าวทางภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้อีกเล่า? คนที่กล้าท้าทายคุณจะต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ!” เซี่ยเชาหัวเราะเยาะพลางรับขวดกลับคืนมา หลังจากนั้นเขาก็เอ่ยโน้มน้าวขึ้นมาอีกคำ
ในขณะเดียวกัน ราชาพิษก็ตำหนิต้าลี่โถวขึ้นมาว่า “ไสหัวไปให้พ้น!”
เขาเชื่อคำพูดของเซี่ยเชา หึ! ใครมันกล้าวางยาพิษพวกเราก็เท่ากับขุดหลุมฝังตัวเอง!
“คุณเซี่ย ได้โปรดอภัยให้กับความไร้มารยาทของลูกน้องผมด้วยครับ” ราชาพิษกล่าวด้วยความลำบากใจ
ต่อมาเขาก็หยิบขวดแก้วมาขึ้นมา แล้วดื่มน้ำทั้งขวดลงไป
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็รู้สึกสดชื่นจนถึงกับสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนระลอกหนึ่งที่ไหลเข้าไปในจุดชีพจนทันเถียนอย่างต่อเนื่อง
“ราชาพิษ ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ?” เซี่ยเชาเอ่ยถามพลางผุดรอยยิ้ม
“ว้าว! เป็นของดีจริงๆ ด้วย!” ราชาพิษอ้าปากค้างแล้วสลัดความคลางแคลงใจในคำพูดของเซี่ยเชาเมื่อก่อนหน้านี้ทิ้งไป
“ราชาพิษ ในเมื่อคุณชอบล่ะก็ คราวหน้าผมจะเอามาให้คุณเยอะๆ เลย ผมเชื่อว่าด้วยความช่วยเหลือของน้ำทิพย์นี้ การที่คุณจะเลื่อนระดับขั้นพลังฝีมือในตอนนี้จนกลายมาเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ ก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นแล้ว” เซี่ยเชาหัวเราะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...