หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 720

ชายหนุ่มที่นั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลางห้องดูจะไม่สนใจกับการที่มีสัตว์พิษมากมายนับไม่ถ้วนมารุมกัดแทะ

แทนที่พลังพิษที่ปลดปล่อยออกมาในห้องจะสังหารเขา ทว่ากลับถูกซึมซับเข้าสู่ร่างกายของเขาในอัตราที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เหล่าสัตว์พิษพบว่าเขี้ยวและกรงเล็บของพวกมันแหลกละเอียดเมื่อปะทะเข้ากับผิวหนังของเขา

ในตอนนั้นร่างกายของเฉินผิงมิได้รับผลกระทบจากสิ่งใด แม้จะปล่อยสัตว์พิษนับหมื่นใส่เขา แต่ก็ไม่มีตัวใดแทงทะลุผิวหนังของเขาได้สำเร็จ

เขาหลับตาเล็กน้อยพลางเพ่งสมาธิไปที่จิตตวิสุทธิ ไม่นานสัตว์พิษที่แต่เดิมดุร้ายและจู่โจมไม่หยุดหย่อนก็รีบหนีไปซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดของห้อง ตอนนี้พวกมันไม่เป็นอันตรายและแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์น้อยลง บางตัวที่หมดหวังจะรอดชีวิตถึงกับไต่ขึ้นไปที่หน้าต่างปิดสนิท แต่กลับร่วงลงมาดังตุ้บอย่างน่าผิดหวัง

“พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!” เฉินผิงกล่าวด้วยแววตาที่เปล่งประกายด้วยความตะกละตะกราม พวกแมลงเป็นทรัพยากรในการฝึกอันล้ำค่า ปล่อยพวกมันไปก็คงเสียดายแย่เลย!

เฉินผิงบดขยี้พวกมันในรวดเดียวแล้วสูดดมแก๊สพิษที่ปลดปล่อยออกมาอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะแปรสภาพพวกมันให้กลายเป็นพลังวิญญาณแล้วค่อยๆ เก็บลงไปในจุดชีพจรตันเถียน ไม่นานซากแห้งของสัตว์พิษกองหนึ่งก็เริ่มที่จะกลายเป็นภูเขาลูกย่อมๆ

พอตกดึก สัตว์พิษที่ถูกขังเอาไว้กับเฉินผิงก็ค่อยๆ ลดจำนวนลง ด้วยความศรัทธาที่คนทั่วไปของหมู่บ้านหม่าวมีต่อพลกำลังสัตว์พิษซึ่งพวกเขานับถือกันมากเช่นนั้น พวกเขาอาจจะตกใจกลัวจนถึงตายได้โดยไม่ต้องสงสัย หากได้รู้ว่าเฉินผิงบดขยี้พวกมันเกือบทั้งหมดอย่างไม่ไว้หน้า

ในขณะนั้น เสี่ยวหลานกำลังเดินกลับไปกลับมาด้วยความเป็นห่วงอยู่ในห้องนอนของเธอเอง ถึงเธอจะเป็นห่วงเฉินผิง แต่คนที่เฝ้ายามอยู่หน้าประตูก็ทำให้เธอไม่สามารถไปตรวจสอบเฉินผิงได้

ขณะที่เสี่ยวหลานกำลังจะประสาทกินและคิดจะหนีไป ต้าลี่โถวก็แง้มประตูแล้วโผล่ศีรษะออกมา “คุณหนูเสี่ยวหลาน ราชาพิษเรียกให้คุณไปพบครับ”

“พ่อบุญธรรมเรียกฉันงั้นรึ?” เสี่ยวหลานถาม พลางขมวดคิ้วด้วยความระแวดระวัง

“ใช่ครับ เขาสั่งให้คุณไปเดี๋ยวนี้เลย”

ต้าลี่โถวไม่รอให้เธอได้ตอบก็ชักศีรษะกลับไป พลางเหวี่ยงประตูให้เปิดออกแล้วเดินนำหน้าไป

เสี่ยวหลานไม่มีทางเลือกนอกจากตามเขาไปที่ห้องของราชาพิษ

เมื่อมาถึงชั้นสอง ต้าลี่โถวก็ชี้ไปที่ประตูบานหนึ่งตรงสุดปลายทางเดินแล้วบอกว่า “เขาหวังให้คุณเข้าไปตามลำพัง เขากำลังรอคุณอยู่ครับ”

ต้าลี่โถวมิได้เหลือบมองอีกก็ลงบันไดไปแล้วทิ้งเสี่ยวหลานให้ยืนอยู่ตรงนั้น จนถึงตอนนี้เขาไม่เคยอนุญาตให้ฉันเข้ามาในห้องเลย ทำไมวันนี้ถึงให้เข้ามาได้ล่ะ? หรือว่าเขาจะรู้เรื่องที่ฉันทำเมื่อวานนี้?