หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 728

หลังมองร่างเหี่ยวแห้งที่เหลืออยู่ของอีกฝ่าย เฉินผิงก็มองรอบกายแล้วเห็นคนหมู่บ้านหม่าวมองกลับมาที่เขาอย่างหวาดกลัว เขาอดขำไม่ได้

ประมุขทั้งห้าทำอย่างกับว่าเขาเป็นปิศาจเสียเอง

“ไม่มีใครจะออกมาล้างแค้นให้ราชาเลยเหรอครับ?” เฉินผิงถาม

คนหมู่บ้านหม่าวนับร้อยไม่มีใครกล้าพูด แม้แต่ประมุขทั้งห้ายังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เสี่ยวหลานก้าวไปข้างหน้า “ปล่อยพวกเขาไปเถอะค่ะ เฉินผิง”

ไม่ว่าที่ผ่านมาจะเป็นยังไง ฉันก็ใช้ชีวิตที่หมู่บ้านหม่าวมายี่สิบปี ฉันรักทุกคนที่นี่ที่รักฉัน

สำหรับเธอมันไม่สำคัญว่าจะมีคนที่ช่วยสังหารพ่อแม่เธอปนอยู่กับชาวบ้านหรือเปล่า ในเมื่อคนที่ออกคำสั่งตายไปแล้ว เสี่ยวหลานจึงอยากทิ้งเรื่องนั้นไว้ข้างหลัง

“ก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาครับ” เฉินผิงหรี่ตามองชาวบ้านเพื่อดูว่าจะมีใครกล้าต่อต้านเขารึเปล่า เป็นธรรมดาสำหรับคนอย่างเขาที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ศัตรู

“ราชาพิษตายแล้ว” จงเหมียนเหยียนลุกขึ้นยืนแล้วป่าวประกาศ “เรื่องนี้เป็นความบาดหมางส่วนตัวระหว่างคุณเฉินกับราชาพิษ ไม่มีใครในหมู่บ้านหม่าวอยากจะสานต่อ เอาเป็นว่าเรื่องคลี่คลายแล้ว”

จงเหมียนเหยียนรู้ว่าคงไม่มีใครกล้าพูดถ้าเขาไม่เริ่มก่อน เพราะในตอนนี้เขาเป็นสมาชิกหมู่บ้านหม่าวที่ตำแหน่งสูงที่สุด จนกว่าการแต่งตั้งราชาพิษคนใหม่จะลุล่วง

“เราจะไม่สร้างปัญหาให้คุณ คุณเฉิน” ชาวหมู่บ้านหม่าวคนอื่นๆ พูดเสริมด้วยเสียงที่นอบน้อมลงกว่าเดิม

เฉินผิงพึงพอใจ

ฉันชอบนะ สังคมที่ยอมรับผู้นำเข้มแข็งแบบนี้

“ไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ เฉินผิง” เสี่ยวหลานวิงวอนพลางเกาะแขนเขา “ฉันไม่อยากอยู่ที่หมู่บ้านหม่าวอีกแล้ว ฉันอยากตามน้องสาว”

ก่อนที่เขาจะตอบ จงเหมียนเหยียนก็คุกเข่าลงต่อหน้าเธอ

ถึงจะเป็นห่วงพวกเขา แต่ฉันก็ไม่ยอมให้เซี่ยเชาได้พรหมจรรย์ของฉันไปหรอก