“สิบล้าน?” กังจื่อชะงักไป จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยินดี “เขามีสิบล้านจริงหรือ ไอ้หนุ่มนั่นดูไม่เหมือนคนมีเงินเลย!”
หลี่ตงเหมยรีบอธิบาย “หลอกนายไปทำไมกัน ในธนาคารเมื่อกี้ เขาพูดออกมาเอง รอเขาถอนเงินออกมาล้านสามแล้ว ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเขามีเงินในบัตรจริงหรือ”
“มีเหตุผล!” กังจื่อพยักหน้าขึ้นลง!
“เอาล่ะ ฉันมีธุระ รีบไปกันเถอะ...”
เถ้าแก่ชิวออกแรงดึงหลี่ตงเหมย
“คุณกลัวอะไรกัน พวกเรารอดูที่นี่สักพัก รอเจ้าเฉินผิงนั่นออกมา พวกเราค่อยไป ฉันอยากจะเห็นจริงๆว่าเจ้าเฉินผิงมีเงินสิบล้านจริงไหม”
หลี่ตงเหมยออกแรงสะบัดออก เธอไม่อยากไป เธอยังอยากเห็นท่าทางอีกเดี๋ยวที่จนตรอกของเฉินผิง!
เถ้าแก่ชิวทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ยืนเฝ้าอยู่ด้านข้าง!
สิบนาทีผ่านไป เฉินผิงก็หิ้วถุงขนาดใหญ่เดินออกมา ภายในบรรจุเงินสดอยู่เนืองแน่น!
เห็นเฉินผิงออกมาแล้ว ในมือยังถือถุงใบใหญ่ กังจื่อนั้นก็รีบเอาคนเข้าไปรับ!
หลี่ตงเหมยเห็นแบบนั้น ก็ตามไป เธออยากเห็นว่าเฉินผิงถอนเงินออกมาได้จริงหรือไม่!
เฉินผิงเห็นหลี่ตงเหมยยังไม่ไปไหน ก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ!
“ไอ้หนุ่ม เงินล่ะ”
กังจื่อถามเฉินผิง
เฉินผิงโยนถุงที่อยู่ในมือลงไปบนพื้น ภายในถุงมีธนบัตรสีขาวจำนวนมากปรากฏออกมาให้เห็น!
เมื่อเห็นเงินมากขนาดนี้ ลูกน้องของกังจื่อต่างอิจฉา!
หลี่ตงเหมยก็ตกใจไปบ้าง
“หนึ่งล้านสามแสน ไม่ขาด อยู่ที่นี่ทั้งหมดแล้ว!”
เฉินผิงพูดเสียงเรียบ
ลูกน้องของกังจื่อคิดรีบเก็บเงิน แต่กลับถูกกังจื่อห้ามเอาไว้!
“ไอ้หนุ่ม หนึ่งล้านสามแสนน่ากลัวว่าจะไม่พอ!”
แม้ว่ากังจื่อจะอยากได้เงินนี้ แต่หลังจากที่รู้แล้วว่าเฉินผิงมีเงินสิบล้าน เขาก็อยากทำให้มันระทึกใจกว่านี้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...