หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 73
“สิบล้าน?” กังจื่อชะงักไป จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นยินดี “เขามีสิบล้านจริงหรือ ไอ้หนุ่มนั่นดูไม่เหมือนคนมีเงินเลย!”
หลี่ตงเหมยรีบอธิบาย “หลอกนายไปทำไมกัน ในธนาคารเมื่อกี้ เขาพูดออกมาเอง รอเขาถอนเงินออกมาล้านสามแล้ว ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเขามีเงินในบัตรจริงหรือ”
“มีเหตุผล!” กังจื่อพยักหน้าขึ้นลง!
“เอาล่ะ ฉันมีธุระ รีบไปกันเถอะ...”
เถ้าแก่ชิวออกแรงดึงหลี่ตงเหมย
“คุณกลัวอะไรกัน พวกเรารอดูที่นี่สักพัก รอเจ้าเฉินผิงนั่นออกมา พวกเราค่อยไป ฉันอยากจะเห็นจริงๆว่าเจ้าเฉินผิงมีเงินสิบล้านจริงไหม”
หลี่ตงเหมยออกแรงสะบัดออก เธอไม่อยากไป เธอยังอยากเห็นท่าทางอีกเดี๋ยวที่จนตรอกของเฉินผิง!
เถ้าแก่ชิวทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ยืนเฝ้าอยู่ด้านข้าง!
สิบนาทีผ่านไป เฉินผิงก็หิ้วถุงขนาดใหญ่เดินออกมา ภายในบรรจุเงินสดอยู่เนืองแน่น!
เห็นเฉินผิงออกมาแล้ว ในมือยังถือถุงใบใหญ่ กังจื่อนั้นก็รีบเอาคนเข้าไปรับ!
หลี่ตงเหมยเห็นแบบนั้น ก็ตามไป เธออยากเห็นว่าเฉินผิงถอนเงินออกมาได้จริงหรือไม่!
เฉินผิงเห็นหลี่ตงเหมยยังไม่ไปไหน ก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ!
“ไอ้หนุ่ม เงินล่ะ”
กังจื่อถามเฉินผิง
เฉินผิงโยนถุงที่อยู่ในมือลงไปบนพื้น ภายในถุงมีธนบัตรสีขาวจำนวนมากปรากฏออกมาให้เห็น!
เมื่อเห็นเงินมากขนาดนี้ ลูกน้องของกังจื่อต่างอิจฉา!
หลี่ตงเหมยก็ตกใจไปบ้าง
“หนึ่งล้านสามแสน ไม่ขาด อยู่ที่นี่ทั้งหมดแล้ว!”
เฉินผิงพูดเสียงเรียบ
ลูกน้องของกังจื่อคิดรีบเก็บเงิน แต่กลับถูกกังจื่อห้ามเอาไว้!
“ไอ้หนุ่ม หนึ่งล้านสามแสนน่ากลัวว่าจะไม่พอ!”
แม้ว่ากังจื่อจะอยากได้เงินนี้ แต่หลังจากที่รู้แล้วว่าเฉินผิงมีเงินสิบล้าน เขาก็อยากทำให้มันระทึกใจกว่านี้!
“หมายความว่าอย่างไร” เฉินผิงขมวดคิ้ว!
“ไม่หมายความว่าอย่างไร เมื่อกี้นี้ฉันคำนวณดอกเบี้ยผิด ตอนนี้ถ้ารวมดอกเบี้ยด้วยต้องการทั้งหมดสองล้าน...”
มุมปากของกังจื่อกระตุกขึ้นเล็กๆ!
สีหน้าของเฉินผิงเย็นเยียบขึ้นมา สายตาแฝงไปด้วยการอยากฆ่า!
“เฉินผิง นายไม่ใช่ว่ามีสิบล้านหรือ สองล้านนี่เท่าไรกันเชียว เข้าไปถอนเงินเพิ่มอีกหน่อยก็ได้แล้ว...”
หลี่ตงเหมยมองเฉินผิงอย่างรู้สึกมีความสุขบนความทุกข์ของเขาพร้อมพูดออกมา
เฉินผิงไม่สนใจหลี่ตงเหมย แต่กลับพูดกับกังจื่อว่า “หนึ่งล้านสามแสน ถ้านายไม่เอา งั้นฉันก็จะเอาเงินไปฝากอีกรอบ...”
เฉินผิงค้อมเอวลง เพื่อที่จะเก็บเงินขึ้นมา แล้วนำไปฝากใหม่!
“ไอ้หนุ่ม เงินพวกนี้ไม่ใช่ของแกแล้ว แกอย่ามาแตะต้อง...”
กังจื่อยกขาขึ้น เหยียบลงบนถุงเงิน!
และลูกน้องที่อยู่ด้านข้างทั้งสองคนก็ยื่นมือเข้ามาคว้าบ่าของเฉินผิงไว้ อยากที่จะควบคุมเฉินผิงเอาไว้!
แต่ทั้งสองคนก็ค้นพบอย่างตกใจว่า ไม่ว่าพวกเขาจะใช้แรงไปแค่ไหน ก็ไม่สามารถขยับเฉินผิงได้เลยสักนิด!
ในตาของเฉินผิงมีประกายความเยียบเย็น ยื่นมืออกมาจับข้อมือลูกน้องทั้งสองเอาไว้ ออกแรงจับเบาๆ เสียงกระดูกแตกก็ดังออกมา ลูกน้องสองแค่ครู่เดียวก็เจ็บปวดจนร้องเสียงดังออกมา!
“กล้าแตะต้องคนของฉัน รนหาที่ตายแล้ว...”
กังจื่อนั้นเห็นสถานการณ์ สีหน้ามืดครึ้ม ขาข้างหนึ่งเตะไปทางเฉินผิง!
“ตีมันให้ตาย ตีมันให้ตาย...”
หลี่ตงเหมยเห็นแบบนี้แล้ว ในใจก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง จึงลอบตะโกนออกมา!
ปักกกกก
แต่ใครจะรู้ว่า กังจื่อคนนั้นเพิ่งจะยกขาขึ้น เฉินผิงก็เตะเขาออกไปแล้ว เห็นดังนี้แล้ว ก็ถีบกังจื่อจนกระเด็นลอยออกไป!
มือทั้งสองข้างที่กำแน่นของเฉินผิง แขนของลูกน้องทั้งสองคนก็ชาอย่างฉับพลันราวกับถูกฉีกออก เสียงตะโกนร้องอย่างทรมาณ ออกมาจากปากของทั้งสองคน!
ในตอนนี้ลูกน้องทั้งสองที่เหลืออยู่เห็นแบบนี้ ก็ตกใจจนวิ่งหนี พวกเขาไม่ได้ใสสะอาด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความภักดีอะไรหรอก!
เฉินผิงเดินไปทาวกังจื่ออย่างใจเย็น ตอนนี้สีหน้าของกังจื่อขาวซีด อวัยวะภายในราวกับถูกมีดบิดเป็นเกลียว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่เด็ดขาดสักที เวลาสู้กัน รอดตลอดทั้งที่พลังว่าแกร่งดาบก็เทพ แต่ฟาดออกไปไม่เด็ดขาดสักครั้ง...
น่าจะฝึกให้แกร่งขึ้นตั้งแต่แรกแล้วมาช่วยร่างน้ำแข็ง เอาแก่นมังกรให้ครบสองอัน น่าจะมีคนบอกวิธีการบำเพ็นเพรียรที่เก่ง เฉินเป่ยซานน่าจะช่วยได้อิอิ อ่อคนละเรื่อง...
ติดตามอ่านทุกวันเลย ขอบคุณที่อัพเดตให้ได้อ่านทุกวันนะครับ สนุกมากๆเลย แต่อยากให้อัพเดตเพิ่มขึ้นอีกนิดจะขอบคุณมากเลยครับ...
ยังไปได้อีกไกล ตอนนี้ยังเทียบได้แค่ฝุ่นในจักรวาล อยากอ่านต่อเร็วๆแล้วสิ...
เรื่องนี้มันมีหนังสือหรือป่าวอ่านแล้วรู้สึกว่านี้แค่เริ่มต้นเรื่องช่วงเก็บเกี่ยววิชาอยู่เลย...
สนุกและติ่นเต้นมากขึ้นๆทุกวันเลยครับ ขอบคุณที่คอยอัพเดตเนื้อหาให้ได้อ่านทุกวันครับ...
สนุกทุกตอนครับ...
รออ่านตอนต่อไป...
ขอบคุณมากครับที่คอยอัพเดตให้ได้อ่านทุๆวัน เป็นกำลังใจให้เสมอครับ...
รออ่านตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว สนุกมากๆเลย ยิ่งอ่านยิ่งสนุกยิ่งตื่นเต้น...