หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 74

เมื่อเห็นเฉินผิงเดินมาทางตน กังจื่อต้องการที่จะลุกขึ้นอย่างไม่คิดชีวิต แต่ว่าความเจ็บปวดที่รุนแรงขึ้นมาทำให้เขายืนขึ้นไม่ไหว เท้าของเฉินผิงหนักจริงๆ!

“แก... แกจะทำอะไร เบื้องหลังของฉันคือองค์กรมังกรแดง คนที่ช่วยพวกเราเป็นหลักคือเฝิงซื่อไห่...”

กังจื่อเห็นใบหน้าของเฉินผิงมืดครึ้ม ก็ตกใจจนรีบยกองค์กรมังกรแดงขึ้นมา!

“เฝิงซื่อไห่?” เฉินผิงหัวเราะเสียงเย็น “ถ้าตัวแกไม่พูดถึงองค์กรมังการแดง ฉันก็อาจจะละเว้นแก ตอนนี้แกไม่มีโอกาสแล้ว...”

เฉินผิงพูดจบ ก็เหยียบลงไป จนขาทั้งสองข้างของกังจื่อถูกเหยียบจนละเอียดเป็นผง ต่อให้มีหมอฝีมือดีแค่ไหนก็ต่อมันไม่ได้แล้ว!

“โอ๊ยยยยย”

เจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้กังจื่อร้องลั่นออกมาอย่างไม่คิดชีวิต กลิ้งไปมาบนพื้นไม่หยุด!

เห็นเฉินผิงลงมืออย่างโหดร้าย สีหน้าเย็นชา หลี่ตงเหมยก็กลัว ร่างกายสั่นอย่างสู้ชีวิต แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!

แม้กระทั่งเถ้าแก่ชิว ก็ตกใจจนเหงื่อตก ขาสองข้างสั่นเล็กน้อย!

เฉินิงเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา ทำเพียงแค่มองไปทางหลี่ตงเหมยอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ทำให้หลี่ตงเหมยตกใจจนทรุดลงกับพื้น

เห็นหลี่ตงเหมยที่เป็นแบบนั้น เฉินผิงก็หัวเราะออกมา แล้วเดินเข้าธนาคารไป เพื่อเอาเงินกลับเข้าไปฝากอีกครั้ง!

เมื่อเฉินผิงกลับไปถึงบ้าน พบว่าหวังหันหันกับหวังฉั่งเฟิ่งยังอยู่ หวังหันหันเห็นเฉินผิงกลับมาแล้ว ก็รีบกระตือรือร้นเข้าไปต้อนรับ!

หวังหันหันอยากที่จะถามเฉินผิงอย่างใส่ใจ ก็นึกได้ว่าแม่ของตนยังอยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้เปิดปากพูด!

“เฉินผิง แกไปไหนมา หันหันรอแกมาตั้งนาน พวกแกสองคนออกไปเดินเล่นกันเถอะ ไปคุยกันดีๆ...”

ถังหงอิงได้ยินว่าเฉินผิงกับมา ก็สั่งสอนไปอย่างไม่พอใจ!

“แม่ครับ ผมไปจัดการธุระมานิดหน่อย!” เฉินผิงอธิบาย!

“ป้าเฉิน หนูออกไปเดินเล่นกันพี่เฉินผิงนะคะ...”

หวังหันหันดึงเฉินผิงออกไปด้านนอก ตอนนี้เธออยากรู้มาก เฉินผิงจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร!

“ได้ ไปเถอะ ฉันคุยกับพวกคุณอีกหน่อย จากนั้นเที่ยงเราไปกินข้าวที่บ้านฉันกัน...”

ถังหงอิงผงกหัวอย่างดีใจ!