หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 747

ในขณะนั้น ซ่งเถี่ยสัมผัสได้ถึงลมกระโชกแรงพัดตรงเข้ามาที่เธอ

ด้วยความรู้สึกกลัว ทำให้เธอสะดุดถอยหลังลงไปที่พื้น

“เธอรู้หรือเปล่าว่าอะไรที่เธอขาดหายไปเมื่อเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เฉินผิงตอนนี้?” เสี่ยวหลานพูดกับซ่งเถี่ยด้วยรอยยิ้ม “เธอจะมีประโยชน์กับเฉินผิงยังไง ในเมื่อเธอไม่มีอะไรเลยนอกจากหน้าตาที่สะสวยเท่านั้น? แต่กับพวกเราแล้วไม่ใช่เพียงแค่ความสวย แต่พวกเรายังมีทักษะการต่อสู้อีกด้วย”

สายลมที่ซ่งเถี่ยรู้สึกก่อนหน้านี้เป็นผลมาจากการที่เสี่ยวหลานเหวี่ยงหมัดใส่เธอมาจากระยะไกล เสี่ยวหลานรู้สึกเบื่อหน่ายที่เห็นผู้หญิงมาคอยเกาะติดเฉินผิง

ความจริงแล้วเสี่ยวหลานรู้สึกตกหลุมรักเฉินผิงหลังจากใช้เวลาสองสามวันกับเขาในหมู่บ้านหม่าว ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นท่าทีของซ่งเถี่ยต่อหน้าเขา

“เป็นอะไรมั้ยครับ คุณซ่ง?” เฉินผิงเอ่ยถามพร้อมกับช่วยพยุงเธอขึ้น

ซ่งเถี่ยรู้สึกโกรธอย่างมาก เธอกัดฟันกรอดและมองจ้องไปยังเสี่ยวหลาน “ฉันเองก็เรียนรู้ทักษะการต่อสู้ได้เช่นกัน! ไม่ช้าก็เร็วฉันจะต้องเหนือกว่าพวกเธอให้ได้ และเมื่อเวลานั้นมาถึง ฉันจะแสดงให้เห็นว่าฉันไม่ได้มีดีแค่ความสวยเท่านั้น”

เมื่อพูดจบซ่งเถี่ยก็เดินไปจากคฤหาสน์พร้อมน้ำตา ในฐานะการเป็นซูเปอร์สตาร์ เธอไม่เคยต้องเสียหน้าแบบนี้มาก่อน

หลังจาดที่ซ่งเถี่ยจากไป เฉินผิงทำได้แค่มองเสี่ยวหลานอย่างช่วยไม่ได้ “คุณไม่คิดว่าคุณทำเกินไปหน่อยเหรอ?”

“มีอะไรเหรอ? คุณรู้สึกแย่แทนเธอหรือไง? ถ้าคนที่ล้มลงเป็นฉันแทนล่ะ? คุณจะรู้สึกเสียใจด้วยมั้ย?” เสี่ยวหลานมองที่เฉินผิงด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง ขณะที่รอคำตอบที่ตรงไปตรงมา

“เอ่อ... ฉันคิดว่าฉันทำอาหารค้างไว้อยู่ในครัวนะ ฉันเดินไปดูหน่อยดีกว่า!” เฉินผิงก้มหน้าและรีบเดินตรงไปยังห้องครัว เพราะเขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเธอยังไง

เสี่ยวหลานเม้มปากของเธอและบ่นพึมพำกับตัวเอง “ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะมีผู้หญิงกี่คนข้างกายคุณ คุณจะต้องเป็นของฉันเท่านั้น!”

หลังทานอาหารค่ำ เฉินผิงขังตัวเองไว้ในห้องและทำการฝึกบำเพ็ญฌาน เขาหวังว่าศิลาวิญญาณจะช่วยให้เขาสามารถพัฒนาการฝึกบำเพ็ญฌานขึ้นไปอีกขั้น

เฉินผิงขมวดคิ้วด้วยความกังวล กระบี่พิฆาตมังกรต้องการพลังวิญญาณอย่างนั้นหรือ? ฉันไม่สามารถเติมพลังวิญญาณให้กับตัวเองได้ทันเวลา และตอนนี้ยังต้องฝึกพลังวิญญาณเพื่อกระบี่อีกด้วยรึ?