ในขณะที่ เฉินผิงกำลังตื่นตระหนก ก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาในคฤหาสน์ นั่นคือหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งที่เดินเข้ามา
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งก็รีบหันหน้าหนีทันที “พวกเราต้องขออภัยด้วย คุณเฉิน เราไม่ทราบว่าคุณมีงานอดิเรกตั้งแต่เช้าตรู่”
ด้วยเหตุนี้คนทั้งคู่กำลังจะเดินออกไป แต่เฉินผิงกลับพูดขึ้น “หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ! ฉันแค่กำลังทานมื้อเช้าเท่านั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น!”
ขณะที่เขาพูด เขาใช้โอกาสนี้ยืนขึ้นและหนีจากเสี่ยวหลาน
“พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกลับมาแล้ว?” เฉินผิงถาม
นับตั้งแต่เขากลับมาจากหมู่บ้านหม่าว เขาไม่ได้แจ้งให้ทั้งสองคนทราบเพราะเขาไม่ต้องการรบกวนเวลาในการฝึกฝนและเสริมสร้างความแข็งแกร่งของพวกเขา เมื่อเห็นว่าศัตรูของเรามีความแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตทั้งหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งอาจทำอะไรไม่ได้มากนักหากพวกเขายังอยู่แค่ระดับปรมาจารย์
อันที่จริง หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งเองก็ตระหนักดีถึงข้อจำกัดของพวกเขา หากพวกเขาไม่เสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง พวกเขาอาจจบลงด้วยการสร้างปัญหาแทน มากกว่าที่พวกเขาจะแก้มัน ดังนั้น พวกเขาจึงต้องฝึกฝนอย่างหนักในการบำเพ็ญฌานด้วยความช่วยเหลือของยาต้าหวนตันจากเฉินผิง
“ท่านกู่เป็นคนบอกพวกเรา” หลินเทียนหู่ตอบคำถามอย่างเร่งรีบ
“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ?” เฉินผิงรู้ดีว่ากู่เวิ่นเทียนคงไม่บอกพวกเขาถึงที่อยู่ของเขาโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาต้องไปหากู่เวิ่นเทียนเพื่อถามเกี่ยวกับฉันเป็นแน่
“คุณกำลังเป็นที่ถูกพูดถึงของยุทธภพหลังจากที่คุณได้เอาชนะฉินเซียวหลิน คุณเฉิน ตอนนี้ทั้งเจียงเป่ยและเจียงหนานกำลังจัดตั้งสมาพันธ์ยุทธจักรขึ้น พวกเขาต้องการให้คุณขึ้นมาเป็นผู้นำของพวกเขา” ชื่อเฟิ่งอธิบาย
“ไม่ล่ะ ฉันไม่สนใจจะเป็นผู้นำหรืออะไรทั้งนั้น” เฉินผิงปฏิเสธอย่างไม่ลังเล ฉันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องจัดการ ทำไมฉันต้องสนใจเรื่องสมาพันธ์ยุทธจักรด้วย? ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถอะ!
“พวกตระกูลเริ่นอย่างนั้นหรือ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ฉันไม่คิดว่าเคยได้ยินชื่อว่าเคยพบเจอกับพวกตระกูลเริ่นตอนที่ฉันอยู่ที่ตำหนักยาในตำบลเทียนเฟิง เพื่อร่วมงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...