คนหนุ่มสาวบางคนถึงกับตกตะลึงในความงามของเสี่ยวหลาน จนไม่อาจละสายตาได้ พวกเขาต่างโดนผู้อาวุโสต่อว่าถึงกริยาที่ไม่เหมาะสมเช่นนั้น บางคนก็ถูกตีเป็นการทำโทษ
การจ้องมองเพื่อนหญิงของเฉินผิงนั้น ถือเป็นการเสี่ยงตายก็ไม่ปาน
เฉินผิงยังเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในหมู่ฝูงชน เช่น อู่ลิ่วอีและลูกชายของเขาอู่ซีแห่งตระกูลอู่จากเสิ่งเฉิงแห่งเจียงเป่ย นอกจากนี้ยังมีเกาไป๋เชิ้งหัวหน้าเคล็ดปาจี๋ ส่วนที่ยืนอยู่ข้างหลังคือลูกศิษย์ของเขา ฮั่วไหลยุนและฮั่วซาน ซึ่งเฉินผิงเคยเห็นที่ตำบลเทียนเฟิงก่อนหน้านี้ ซุนซือเหมี่ยวหัวหน้าตำหนักยาก็อยู่ด้วย
เนื่องจากคนเหล่านั้นรู้จักเฉินผิงมานาน พวกเขาจึงเข้ามาเพื่อพูดคุยสารทุกข์สุกดิบกับเฉินผิง อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานะของพวกเขา อู่ซี ฮั่วไหลยุนและฮั่วซานต่างไม่มีคุณสมบัติที่จะคุยกับเฉินผิง ชายหนุ่มทั้งสามจึงได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ
เด็กหนุ่มทั้งสามเต็มไปด้วยความรู้สึกอิจฉา แม้ว่าพวกเขาจะมีอายุที่ไล่เลี่ยกับเฉินผิง แต่ในแง่ของความสามารถและสถานะ พวกเขากลับห่างไกลกับชายผู้นี้อย่างเทียบไม่ติด
“วันหนึ่งคุณเฉินจะต้องกลายเป็นดวงดาวที่เปล่งประกายที่สุดในยุทธภพ...” อู่ซีกล่าวอย่างชื่นชม
แต่ในครั้งนี้ ฮั่วไหลยุนและฮั่วซานไม่ปฏิเสธคำกล่าวนี้
เฉินผิงยังเป็นแค่ปรมาจารย์ในงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้ที่ผ่านมา แม้ในตอนนั้นเขาเองก็ดูเหมือนไกลจนเกินเอิ้มแล้ว มาตอนนี้เฉินผิงได้ก้าวไปสู่ระดับที่สามารถเอาชนะปรมาจารย์ยุทธ์ได้แล้ว มันรู้สึกราวกับปาฏิหาริย์
“อู่ซี...”
หลังจากพูดคุยกับเพื่อนเก่าในยุทธภพกันได้สักพัก เฉินผิงสังเกตเห็นอู่ซีที่ยืนอยู่ด้านหลังและเรียกเขา
“คุณเฉิน...”
อู่ซีรู้สึกตื่นเต้นที่เฉินผิงทักทายเขาก่อน เขาจึงก้าวเท้าออกมาด้านหน้าทันที
นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พูดคุยกับชายผู้นี้ในช่วงเวลาดังกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...