หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 762

“ฮ่าฮ่า ฆ่าพวกแกเพียงไม่กี่คนก็ไม่ต่างอะไรกับบดขยี้แมลงสักตัวหรอก! อย่านึกว่าแกฆ่าเซี่ยเชาได้ เพียงพอพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับทักษะวิญญาณอยู่บ้าง แล้วก็จะเรียกตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะและมีความสามารถที่จะต่อสู้กับฉันได้หรอกนะ ในสายตาของฉัน แกและคนอื่นๆ ก็เป็นแค่พวกมดปลวกเท่านั้นแหละ!” หนิงอวี่หัวเราะ

จากนั้นเขาก็ขยับมืออยู่ไม่หยุดหย่อน เกิดประกายไฟขึ้นกลางอากาศแล้วทั่วทั้งห้องรับแขกก็เต็มไปด้วยพลังที่ไม่อาจมองเห็นได้ แม้แต่วิญญาณร้ายที่แลดูเป็นอันตรายก็เผยโฉมหน้าออกมา

ไม่นานวงแหวนอาคมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็ปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่างในห้องรับแขก มีโซ่ตรวนไขว้กันไว้เพื่อปิดกั้นทุกทางออก

“นี่คือค่ายกลดักมังกรของหอเทียนหลัว ผู้ที่ถูกขังอยู่ในค่ายกลจะไม่สามารถหลบหนีออกมาได้ เช่นนั้นก็จงเตรียมตัวตายเสียเถอะ!”

เพียงแค่หนิงอวี่ร้องคำราม อัคคีลุกโชติช่วงก็กลืนกินโซ่ตรวนเสียจนทำให้ร้อนระอุราวกับมีเตาหลอมมาตั้งอยู่ในห้องรับแขกขึ้นมาทันที

พลังที่ไม่อาจมองเห็นได้โอบล้อมพวกเขาทุกคนเอาไว้ เจตจำนงสังหารอันแรงกล้าก็รวมเข้าด้วยกันแล้วกลืนกินเหล่าวิญญาณร้าย

“ถึงกับบ่มเพาะวิญญาณร้ายบนเขตอันตรายเช่นนั้นได้ช่างน่าประทับใจยิ่งนัก” เฉินผิงถอนหายใจพลางจับจ้องไปยังวิญญาณร้ายที่แลดูเป็นอันตราย

“คุณเฉิน พวกเราจะรั้งมันไว้เอง คุณรีบหาทางหนีไปซะ”

หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งควักอาวุธออกมาปกป้องเฉินผิงเอาไว้ข้างหลังด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว

ในทางกลับกัน เสี่ยวหลานที่แอบอยู่ข้างหลังเฉินผิงก็จ้องมองหนิงอวี่ผู้คลุ้มคลั่ง ทันทีที่เธอโบกมือก็มีแมลงพิษขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือพุ่งเข้าใส่ฝ่ายหลัง

แมลงพิษพวกนี้มีพิษร้ายแรงถึงตาย ผู้ที่สัมผัสโดนเพียงน้อยนิดก็จะถูกพิษจนตายได้ เสี่ยวหลานอยู่ในหมู่บ้านหม่าวมายี่สิบปี เธอจึงคุ้นเคยกับการควบคุมพวกมันมากทีเดียว

หึ่ง! หึ่ง! หึ่ง!

แมลงพิษนับสิบๆ ตัวกำลังมุ่งหน้าเข้าไปหาหนิงอวี่ ขอเพียงพวกมันตัวใดตัวหนึ่งเกาะอยู่บนตัวเขาได้ ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว

“หึ! แกคิดจะทำร้ายฉันด้วยแมลงพิษได้งั้นรึ?”

หนิงอวี่แค่นเสียงอย่างเย็นชาพลางโบกมือ ทันใดนั้นก็มีตาข่ายยักษ์ปรากฏขึ้นตรงหน้าหนิงอวี่แล้วสกัดแมลงพิษทุกตัวเอาไว้

เสี่ยวหลานมองดูแมลงพิษตายไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว ฉันสู้อุตส่าห์เลี้ยงพวกมันมา แต่ตอนนี้พวกมันตายหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันออกมาจากหมู่บ้านหม่าวแล้ว เกรงว่าฉันคงจะไม่ได้พบพวกมันอีกแล้ว!