ในที่สุดเจตจำนงสังหารมากมายนับไม่ถ้วนก็อัดแน่นจนกลายเป็นโซ่ตรวนนักเวทย์ โซ่ตรวนเหล่านี้แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า ทั้งยังโปร่งแสงและไร้สีทำให้ยากจะทำลายได้
คราวนี้หนิงอวี่อัญเชิญโซ่ตรวนกักมังกรมากกว่าสิบเส้น มาพันตัวเฉินผิงเอาไว้แน่นเสียจนฝ่ายหลังขยับเขยื้อนตัวไม่ได้
ในขณะเดียวกัน วิญญาณร้ายที่อยู่ภายใต้คำบัญชาของหนิงอวี่ต่างก็พุ่งมาที่เขา
พวกมันหลายสิบตนพุ่งเข้าใส่เฉินผิงพร้อมแยกเขี้ยวกางกรงเล็บ แลดูน่ากลัวมากเหลือเกิน
ตอนที่เห็นวิญญาณร้ายใกล้เข้ามาทุกทีๆ เฉินผิงที่ถูกโซ่ตรวนกักมังกรมัดเอาไว้ทำได้เพียงขยับตัวเล็กน้อย แต่เขากลับไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการได้
ขณะที่หนิงอวี่เฝ้ามองดูวิญญาณร้ายเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชายหนุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็แสดงสีหน้าเยี่ยงผู้มีชัยเต็มเปี่ยม
แต่เขากลับไม่ทันสังเกตว่าถึงเฉินผิงจะโดนมัดอยู่ ทว่ามิได้รู้สึกตื่นตระหนกเพราะวิญญาณร้ายที่ใกล้เข้ามาเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำฝ่ายหลังยังถึงกับยกยิ้มมุมปากอีกต่างหาก
วิญญาณร้ายส่งเสียงกรีดร้องดังแสบแก้วหูและน่าสะพรึงกลัวเสียจนแทบหูหนวกก่อนที่จะแทรกซึมเข้าไปในร่างของเฉินผิงทันที ทันทีที่พวกมันสัมผัสร่างของเฉินผิง ก็มีลำแสงสีทองสายหนึ่งผุดขึ้นมา จากนั้นพวกมันก็หายไปโดยไร้ร่องรอย
ไม่นานวิญญาณร้ายนับสิบตนก็หายวับไป น่าแปลกที่เฉินผิงซึ่งโดนโซ่ตรวนกักมังกรมัดเอาไว้ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นโดยไร้ซึ่งรอยขีดข่วนแม้แต่รอยเดียว
ทันใดนั้นเอง วิญญาณร้ายก็เข้ามาในร่างของเขา จิตตวิสุทธิของเขาแล่นเร็วจี๋ด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ แล้วดูดพวกมันเข้ามาในจุดชีพจรตันเถียนไม่หยุดหย่อน วิญญาณร้ายก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและคิดที่จะดิ้นรนให้เป็นอิสระจากร่างของเฉินผิง แต่ก็ไม่เป็นผล
จิตตวิสุทธิได้เปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นพลังวิญญาณแล้วเก็บเอาไว้ในจุดชีพจรตันเถียน
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
สถานการณ์ที่พลิกผันทำให้หนิงอวี่ใจสั่นเล็กน้อย
เขาไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ถ้าหากมันเองก็เป็นปรมาจารย์ด้านทักษะวิญญาณเหมือนกัน ก็คงจะน่าเหลือเชื่อ อย่างไรเสียมันก็อายุพอๆ กับฉันเลยเชียวนะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...