หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 764

“แกมาจากสำนักนักเวทย์โลหิตหรือสำนักหยินหยางกันแน่?” หนิงอวี่ถามพลางมองเฉินผิงอย่างระแวดระวัง

ถ้าหากเฉินผิงมาจากสำนักใดสำนักหนึ่งจากทั้งสองสำนัก เขาก็คงไม่กล้าสังหารตามใจชอบ อย่างไรเสียทั้งสองสำนักก็ล้วนโหดเหี้ยม ถ้าหากเขาตั้งตัวเป็นศัตรูกับพวกเขาจริงๆ เขาก็คงต้องเดือดร้อนมากทีเดียว ถึงตอนนั้นเมื่ออาจารย์รู้เข้า ท่านย่อมต้องฉีกฉันเป็นชิ้นๆ แน่

ยามนี้เขาเป็นผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือในหอเทียนหลัว ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังการกระทำของตนเองให้มาก เพื่อมิให้ทำลายอนาคตของเขาได้

“ฉันไม่ได้มาจากทั้งสำนักนักเวทย์โลหิตหรือสำนักหยินหยางหรอก ถ้าหากแกกลัวล่ะก็ตงคุกเข่าลงเสียแต่โดยดีเถอะ บางทีฉันอาจจะเมตตาแกก็ได้นะ” เฉินผิงทอดเสียงพลางยิ้มบางๆ

“หึ! โอหังนัก! ถึงแกจะเป็นผู้บำเพ็ญปีศาจแล้วยังไงเล่า? หอเทียนหลัวเป็นองค์กรที่ชอบธรรม แล้วพวกเราก็ถนัดในการรับมือกับผู้บำเพ็ญปีศาจอย่างแกนักล่ะ!” หนิงอวี่แค่นเสียง

จากนั้นเขาก็สลายค่ายกลดักมังกรแล้วชักกระบี่ออกมาแทน เป็นกระบี่โบราณสีดำสนิท ฉะนั้นมองแวบเดียวจึงไม่รู้ว่าสร้างขึ้นมาจากวัสดุอะไรกันแน่ แต่ถึงกระนั้นก็ลงคาถาบนตัวกระบี่ด้วยชาดแดง

“นี่คือกระบี่ปีศาจของฉัน ใช้ปราบผู้บำเพ็ญปีศาจอย่างแกเป็นพิเศษเลยเชียวล่ะ!”

ขณะที่กล่าวเช่นนั้น เขาก็ยกกระบี่มาไว้ระดับอกพลางรวบรวมพลังของตนเอง แล้ววาดผ่านอากาศ

ฟิ้ว!

อากาศราวกับถูกแหวกออก แล้วก็มีเสียงดังหวีดหวิวตัดผ่านอากาศดังขึ้น พลังอันแรงกล้าระเบิดพุ่งออกมาจากตัวกระบี่ ตอนนั้นคาถาก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาทันที พวกมันต่างแยกออกมาจากตัวกระบี่ผสานเข้ากับพลัง แล้วพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เมื่อพลังสิ้นสุดลง ทุกสิ่งทุกอย่างก็แบ่งออกเป็นสองส่วน แม้แต้พื้นหินอ่อนแข็งๆ ก็ยังเกิดรอยแตกลึกขึ้นตรงนั้น

แคร็ก!

พลังพุ่งใส่เฉินผิงทันทีแล้วเกิดเสียงแตกหักดังแหวกอากาศ แต่ถึงแม้จะเกิดรอยขาดบนเสื้อผ้า ทว่าเขาก็ยังมิได้รับอันตรายแต่อย่างใด

เมื่อหนิงอวี่เหลือบมองชายหนุ่ม ก็พบว่าถึงคาถาจะติดกับร่างของเขา แต่ดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรกับเขาเลย ไม่มีผลอะไรกับมันเลย ว่ากันตามหลักเหตุผลแล้ว เรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย!