หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 766

ถึงแม้ว่าจะสกัดอัคคีหลินส่วนใหญ่เอาไว้ได้ แต่ก็ยังมีส่วนน้อยที่ตกใส่หนิงอวี่อยู่ดี

จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังฉ่าและได้กลิ่นไหม้ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ หลังจากนั้นก็มีเสียงแผดร้องของหนิงอวี่ดังตามมา

ทันทีที่อัคคีหลินสัมผัสถูกแขนของหนิงอวี่ มันก็เริ่มไหม้ลุกลามไปจนถึงเนื้อหนังของเขา

เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น หนิงอวี่ก็กัดฟันแล้วลดกระบี่ปีศาจมาเฉือนเนื้อชิ้นใหญ่บนแขนของตนเองพร้อมบริเวณที่มีอัคคีหลินแผดเผาอยู่ออกไป

หากเขาไม่ทำเช่นนั้น แขนของหนิวอวี่ก็คงจะถูกอัคคีหลินเผาจนเกิดรูโพรงอันน่าสยอสยองไปแล้ว

ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าหนิงอวี่เป็นคนโหดเหี้ยม อย่างไรเสียเขาก็ไม่ลังเลที่จะเฉือนเนื้อของตัวเองเลย

“แกยังมีลูกไม้อะไรซ่อนเอาไว้อีกไหม? มาเลย จงแสดงสิ่งที่แกมีออกมาให้หมด มิฉะนั้นแกคงจะไม่มีโอกาสที่จะได้ทำเช่นนั้นอีกแล้ว” เฉินผิงกล่าวอย่างเย็นชาพลางกุมกระบี่พิฆาตมังกรในมือเอาไว้

หนิงอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “แกคิดจะฆ่าฉันงั้นรึ?”

“แน่นอน แกคิดว่ามีแต่ตัวเองที่สามารถฆ่าฉันได้งั้นเหรอ? ฉันก็สามารถฆ่าแกได้เหมือนกัน” เฉินผิงรู้ว่าคำพูดของเขาออกจะค่อนข้างน่าขัน

“ไม่มีทาง แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันเป็นคนของหอเทียนหลัว อีกทั้งอาจารย์ของฉันก็คือหนีซื่อเต้า ถ้าหากแกฆ่าฉันล่ะก็ เขาย่อมต้องแก้แค้นให้กับฉันแน่ แล้วเมื่อเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้น ถึงแกจะหนีไปจนสุดขอบโลก ก็คงหนีไม่พ้นหรอก” หนิงอวี่มีสีหน้าหวาดกลัวผุดขึ้นบนใบหน้า ฉันเป็นถึงอัจฉริยะเชียวนะ ฉันจะตายแบบนั้นไม่ได้เป็นอันขาด ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ยังฝึกบำเพ็ญฌานไม่สำเร็จเลย ฉันยังมีอนาคตอันสดใสรออยู่ข้างหน้าอีกนะ

“ฉันไม่สนหรอกว่าอาจารย์ของแกจะเป็นใคร ถึงอาจารย์ของแกคิดจะแก้แค้นฉัน แกก็คงไม่ได้เห็นอีกแล้วล่ะ” หลังจากพูดจบ เฉินผิงก็แทงกระบี่พิฆาตมังกรใส่หน้าอกของหนิงอวี่

เมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงตัดสินใจที่จะสังหารเขา หนิงอวี่ก็รู้สึกหวาดกลัวมากเสียจนแข้งขาอ่อน แล้วเขาก็คุกเข่าลงกับพื้น