เมื่อเห็นกระบี่อยู่ในมือของตนเอง เซี่ยโหวตุนก็เริ่มหัวเราะลั่น “ยอดเยี่ยม นี่เป็นกระบี่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ” เขาไม่คาดคิดว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะสามารถสะท้อนความรู้สึกนึกคิดของผู้ที่ใช้ได้ด้วย
ในขณะเดียวกัน หนิงอวี่กำลังเฝ้ามองดูทุกสิ่งทุกอย่างจากด้านข้างด้วยสีหน้าอิจฉา ดูเหมือนกระบี่พิฆาตมังกรจะดีกว่ากระบี่ปีศาจชองตนมากนัก
“ตอนนี้ผมมอบกระบี่ให้คุณแล้ว คุณคงไม่ฆ่าผมแล้วใช่ไหม?” เฉินผิงเอ่ยถามเซี่ยโหวตุนที่ยังคงหัวเราะอย่างเบิกบานใจ
เซี่ยโหวตุนเย้ยหยันว่า “หึ ถ้าหากฉันไม่ฆ่าแก วิญญาณของลูกชายฉันจะตายตาหลับได้ยังไงกันเล่า? แกรู้อะไรไหม? ฉันคิดว่าทางที่ดีแกจงไปเฝ้าสุสานของเขาในนรกเสียเถอะ” หลังจากพูดจบ เซี่ยโหวตุนก็กวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรไปมา พลางถ่ายพลังลมปราณจำนวนมหาศาลลงไป ทันนั้นเปลวเพลิงสีน้ำตาลเข้มก็เริ่มลุกโชนจากกระบี่
“งั้นแกก็เป็นผู้บำเพ็ญปีศาจเหมือนกันสินะ ฉันไม่แปลกใจเลยที่แกจะไม่รักษาคำพูดของตัวเอง” เมื่อเฉินผิงเห็นเซี่ยโหวตุนยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมา เขาก็มิได้หนีไป แต่กลับยังคงสงบนิ่ง
ถึงกระนั้นเซี่ยโหวตุนก็มิได้พูดอะไร เขากวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรซึ่งมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ให้ความรู้สึกราวกับว่ากำลังจะถูกเฉินผิงกลืนกิน
ยามที่เซี่ยโหวตุนกำลังจะสะบั้นกระบี่พิฆาตมังกรใส่เฉินผิง ฝ่ายแรกก็พลันนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่สามารถควบคุมอาวุธได้ ยิ่งไปกว่านั้น พลังลมปราณภายในร่างกายของเขาก็ค่อยๆ แห้งเหือดไป เพราะถูกกระบี่พิฆาตมังกรเอาไป
สีหน้าของเขาปรากฏแววตื่นตะลึง แล้วเขาก็คิดจะขว้างกระบิ่ฆาตมังกรออกไป แต่กลับต้องผิดหวัง เพราะดูเหมือนกระบี่จะติดอยู่กับมือของเขา
ในขณะเดียวกัน กระบี่พิฆาตมังกรก็ค่อยๆ ดูดพลังลมปราณจากจุดชีพจรตันเถียน เมื่อเห็นเช่นนั้น เซี่ยโหวตุนก็หรี่ตาพลางระเบิดพลังลมปราณออกมาจากฝ่ามือทันที แล้วขว้างกระบี่ขึ้นกลางอากาศ
ทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรก็หมุนกลางอากาศ แล้วฟันเข้าที่แขนซ้ายของเซี่ยโหวตุนก่อนจะกลับมาที่มือของเฉินผิง
ทันทีที่เฉินผิงคว้าจับมันเอาไว้ พลังลมปราณทั้งหมดในกระบี่ก็ก็ไหลกลับเข้ามาในร่างของเขาเพื่อเติมเต็มจุดชีพจรตันเถียน
เฉินผิงดวงตาเบิกกว้าง เมื่อเขาเห็นร่างกายของเซี่ยโหวตุนฟื้นตัวด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ดูเหมือนร่างกายของคนผู้นี้จะแข็งแกร่งกว่าฉันเสียอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...