หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 774

“ฉันไม่รู้เลยว่าร่างกายของแกจะแข็งแกร่งขนาดนั้น” จากนั้นเซี่ยโหวตุนก็ออกกระบวนท่าคว้าจับ แล้วกระบี่ขนาดมหึมาที่เกิดจากพลังสีดำสนิทที่อัดแน่นเข้าด้วยกันก็ปรากฎขึ้นในมือของเขา

“ตายเสียเถอะ!” เขาไม่ขยับเขยื้อนจากตำแหน่งของตนเอง ทว่ากระบี่ในมือของเขากลับเริ่มขยายใหญ่ขึ้นแล้วฟันใส่เฉินผิง

เฉินผิงรู้สึกตื่นตะลึง เขายกกระบี่พิฆาตมังกรที่อยู่ในมือขึ้นมา ทำให้พลังของกระบี่ทั้งคู่ปะทะกัน

เสียงระเบิดจนแก้วหูแทบดังก้องฟ้า ขณะที่กระบี่ของเซี่ยโหวตุนฟันเข้าที่ไหล่ของเฉินผิง

ราวกับมีน้ำหนักของภูเขาทั้งลูกถล่มลงบนร่างของเฉินผิง ทำให้ลำตัวครึ่งท่อนล่างของเขาจมลงกับพื้น เมื่อเขาเหลือบมองมาที่ไหล่ของตนเอง เขาก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นบาดแผลลึกบนนั้น ถึงเขาจะกินยาทำลายร่างที่ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งราวก็กำแพงเหล็กเข้าไปแล้วก็ตามที

แต่เนื้อบริเวณบาดแผลก็ยังปรี่ออก แล้วของเหลวสีแดงฉานก็ไหลออกมา ช่างเป็นฉากที่น่าสยดสยอง

เสี่ยวหลานอ้าปากค้าง เมื่อเธอเห็นเฉินผิงบาดเจ็บ ในขณะเดียวกัน คนอื่นๆ ก็มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกกังวลใจ แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้ พวกเขาอยากจะช่วย แต่ก็ไม่รู้ว่าคงไม่สามารถทำลายตาข่ายของเซี่ยโหวตุนลงได้

เฉินผิงเหลือบมองบาดแผลของตนเองที่เลือดกำลังไหลโกรก

ติ๋ง ติ๋ง

เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด ทว่าเลือดสีแดงฉานดูเหมือนจะกระตุ้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขา

ในขณะเดียวกัน ก่อนที่เลือดแต่ละหยดจะสัมผัสกับพื้นดิน พวกมันก็ถูกกระบี่พิฆาตมังกรดูดออกไป

วินาทีที่เลือดของเฉินผิงสัมผัสกับคมกระบี่ เปลวเพลิงที่มอดดับไปแล้วก็ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

เปลวเพลิงร้อนแรงสะท้อนให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเฉินผิง แม้เขาจะได้รับบาดเจ็บ ทว่ากลับไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกในดวงตาของเขา สิ่งที่สามารถมองเห็นได้คือจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชนในแววตาของเขา

“มังกรพิโรธ!” เฉินผิงแผดเสียงพลางกระโจนตัวขึ้นมาจากพื้น พร้อมออกท่าทางบางอย่างด้วยกระบี่พิฆาตมังกร

โฮก!

ทันใดนั้นมังกรเพลิงสีแดงก็ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ มันส่งเสียงกู่ร้องคำรามแล้วมุ่งหน้าไปทางเซี่ยโหวตุน

ตู้ม!

ฉันจะตายทั้งแบบนั้นงั้นเหรอ? ภาพบิดามารดาของเขาและซูอวี่ฉีปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาโดยไม่รู้ตัว ไม่ ฉันยังตายไม่ได้ ฉันยังไม่ได้เจอพ่อแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองเลย ฉันไม่รู้แม้แต่ความเป็นมาของตัวเองด้วยซ้ำไป ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังต้องไปที่เกาะไร้นามอีกด้วย

เมื่อเห็นเช่นนั้น เซี่ยโหวตุนก็อดมิได้ที่จะมองเขาด้วยสีหน้าชื่นชม เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่เฉินผิงก็ยังไม่ตายสักที ไม่เพียงเท่านั้น มันยังมีกำลังใจที่จะลุกขึ้นยืนหยัดอีกต่างหาก