หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 779

ในขณะเดียวกัน หลังออกมาจากเจียงหนาน เซี่ยโหวตุนก็มุ่งหน้าไปที่หอเทียนหลัว ในเมื่อเฉินผิงมีหุบเขายาคอยช่วยเหลือ ลำพังแค่อาศัยพลังของสำนักเทียนอู่ คงเป็นเรื่องยากที่เขาจะสังหารเฉินผิงได้ นั่นหมายความว่าเขาก็จะไม่สามารถแก้แค้นให้กับการตายของเซี่ยเชาได้ ดังนั้นเขาจึงคิดจะร่วมมือกับหอเทียนหลัวเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนเอง

หนีซื่อเต้าพลุ่งพล่านไปด้วยโทสะ เมื่อเขารู้ว่าศิษย์คนโปรดของตนต้องมาตายตกด้วยน้ำมือของเฉินผิง ฉันเอ็นดูหนิงอวี่มากที่สุด! ฉันไม่มีทั้งลูกชายหรือลูกสาวเป็นของตัวเอง ดังนั้นฉันจึงสอนทุกสิ่งทุกอย่างที่รู้ให้เขาไปจนหมดสิ้น ฉันถึงกับมอบกระบี่ปีศาจให้เขาด้วยหวังให้เขาสืบทอดตำแหน่งประมุขหอเทียนหลัวในสักวันหนึ่ง ทว่ายามนี้ เขาตายไปแล้ว! สิ่งที่ฉันพยายามมาทั้งหมดต้องสูญเปล่า!

หอเทียนหลัวเป็นที่เลื่องชื่อลือนามทางตะวันตกเฉียงใต้ และทุกคนก็รู้จักชื่อเป็นอย่างดี ดังนั้นข่าวเรื่องที่มีคนสังหารศิษย์คนโปรดของหนีซื่อเต้าจึงสร้างความตื่นตะลึงไปทั่วทั้งภูมิภาค สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่หนีซื่อเต้าเพราะพวกเขาอยากรู้ว่าเขาจะมีวิธีตอบโต้อย่างไรบ้าง

“แกรอก่อนเถอะ เฉินผิง ถึงแกจะหนีไปจนสุดขอบโลก ฉันก็จะฉีกแขนขาของแกให้เป็นชิ้นๆ!” หนีซื่อเต้าแผดเสียงคำราม

โทสะแผ่ซ่านจากทั่วทั้งร่าง พลางทุบกำปั้นลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ศิษย์หอเทียนหลัวคนอื่นๆ ก็รู้สึกโกรธแค้นเช่นเดียวกัน พวกเขามักจะวางท่ายโสโอหังในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้มาโดยตลอด แล้วพวกเขาก็ไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนั้นมาก่อน

เมื่อเห็นหนีซื่อเต้ารู้สึกเดือดดาล เซี่ยโหวตุนก็ลอบยิ้มเยาะ เขากล่าวขึ้นมาว่า “เจ้าสำนักหนี เฉินผิงน่าจะจัดการได้ไม่ยากหรอก มันอาจจะมีลูกไม้ซ่อนเอาไว้สักอย่างสองอย่างนั่นแหละ ถึงสามารถสังหารฉินเซียวหลินได้ แต่มันถูกคนจากหุบเขายาพาตัวไปแล้ว ตอนนี้ก็น่าจะกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น เช่นนั้นก็คงยากที่พวกเราจะรับมือกับมันได้แล้ว...”

“แล้วอย่างไรเล่า? ก็เหมือนกับลูกหนี้ที่ต้องจ่ายเงินเพื่อชดใช้หนี้ ฆาตกรอย่างมันก็ต้องชดใช้การกระทำของตนเองด้วยชีวิต ถึงมันจะไปซ่อนตัวอยู่ที่หุบเขายา ฉันก็ต้องฆ่ามันให้ได้...”

ขณะที่พูดอยู่นั้น ดวงตาของหนีซื่อเต้าก็ลุกโชนไปด้วยโทสะ เขาโกรธมากเสียจนไม่สนใจสักนิดว่าเฉินผิงจะซ่อนตัวอยู่ที่หุบเขายาจริงๆ หรือไม่

เมื่อพวกเราทั้งสองฝ่ายผนึกกำลังกัน พวกเราก็จะสามารถต่อกรกับกำลังความสามารถของหุบเขายาได้ ฉันล่ะสงสัยนักเชียวว่าพวกมันจะยอมเสี่ยงปะทะกับพวกเราเพราะเห็นแก่เฉินผิงหรือเปล่า