ตอนที่อวี๋ตงกำลังจะสวมผ้าคลุมศีรษะให้เฉินผิง ซูฉางเซิงก็เข้ามาห้ามเขาไว้ “ไม่ต้องสวมให้เขาหรอก เฉินผิงไม่ใช่คนนอก พอเขาคุ้นเคยกับเส้นทางแล้ว เขาอยากจะมาเมื่อไหร่ ก็แวะมาได้ตลอด”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงก็รู้สึกประทับใจ
อวี๋ตงทำตามคำสั่งของซูฉางเซิง แล้วเก็บผ้าคลุมศีรษะกลับคืนมา
ทั้งสามคนมุ่งหน้าขึ้นเขาด้วยกัน พวกเขาเดินทางอยู่บนเส้นทางคดเคี้ยวสายเล็กๆ ที่แวดล้อมไปด้วยร่มไม้หนาทึบไปตลอดการเดินทาง แม้จะเป็นป่ารกชัฏ แต่ถนนหนทางกลับโล่งเตียน อันเป็นการบ่งบอกว่ามีหลายคนเคยสำรวจมาก่อน
สำหรับคนทั่วไปแล้ว การเดินทางครั้งนี้ช่างไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย แต่ถึงกระนั้น สำหรับเฉินผิงและคนอื่นๆ กลับไม่ต่างอะไรกับการเดินเล่นในสวนสาธารณะเลยสักนิด
พวกเขาใช้เวลาหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนก็มาถึงจุดหมายปลายทางของตนเอง ระหว่างทางซูฉางเซิงก็ป้อนยายืดอายุให้เสี่ยวหลาน ขณะที่เฉินผิงถ่ายเทพลังวิญญาณไม่หยุดหย่อนเพื่อรักษาชีวิตของเธอเอาไว้
“เฉินผิง พวกเรามาถึงหุบเขายากันแล้ว” ซูฉางเซิงชี้ออกไปไกลๆ
ตอนที่เฉินผิงสำรวจดู ก็พบหมอกหนาที่บดบังทัศนวิสัยของเขาอยู่ แต่เมื่อตรวจสอบอาณาบริเวณด้วยปราณสัมผัส เขาก็รับรู้ได้ทันที่ว่าตรงทางเข้าหุบเขามียามรักษาการณ์อยู่ข้างหน้าสี่คน
ถึงจะไม่มียามรักษาการณ์อยู่ หากไม่มีคนจากหุบเขายานำทาง เกรงว่าก็คงไม่สามารถหาเจอ ราวกับเป็นสรวงสวรรค์ที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอก
“อันที่จริง นี่เป็นชัยภูมิที่ยอดเยี่ยมไปเลยทีเดียว แม้ว่าหมอกค่อนข้างจะหนาไปสักหน่อยก็เถอะ...” เฉินผิงดีดนิ้วแล้วระเบิดพลังวิญญาณใส่หินก้อนใหญ่ที่อยู่ข้างๆ
ทันใดนั้นหินก็สว่างวูบขึ้นมา ขณะที่หมอกโดยรอบเริ่มเลือนรางจางหายไป เพียงแค่ไม่กี่วินาที มันก็หายวับไปกลางอากาศ
เมื่อปราศจากหมอกแล้ว ตอนนี้ทางเข้าสู่หุบเขายาก็ปรากฏชัดแก่สายตา เมื่อยามรักษาการณ์มองเห็นซูฉางเซิง พวกเขาก็รีบคุกเข่าแสดงความเคารพ “คุณซู ยินดีต้อนรับกลับมาครับ” พวกเขาเอ่ยทักทายขึ้นพร้อมกัน
แม้เฉินผิงจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ซูฉางเซิงก็ยังคงตะลึงงัน เฉินผิงช่างเป็นยอดฝีมือในทุกๆ ด้านอย่างแท้จริง ไม่เพียงเขาจะมีความสามารถในการต่อสู้เท่านั้น แต่เขายังเป็นปรมาจารย์ด้านการกลั่นยาและวงแหวนอาคมอีกด้วย เขาเป็นอัจฉริยะชัดๆ เลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...