เฉินผิงไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะกลั่นยาชั้นยอดได้ ตอนที่ซูฉางเซิงเห็นยาล้างไขกระดูก เขาคิดว่าเฉินผิงหลอมมันเอง แต่อันที่จริงเป็นหลงอู่ที่มอบให้เขาต่างหาก
ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะได้เตาหลอมเสินหนงมา แต่เขาก็ยังไม่เคยใช้มันเลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะกลั่นยาล้างไขกระดูกอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ในเมื่อตอนนี้เขาไม่มีพลังวิญญาณจึงทำให้เขาไม่สามารถกลั่นยาอะไรได้
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ผู้อาวุโสใหญ่ คุณเห็นไหมล่ะ? แม้แต่เจ้าเด็กคนนั้นก็ยังยอมรับเลย จะมีคนที่สามารถกลั่นยาชั้นยอดได้ตั้งแต่อายุเท่ากับเขาได้ยังไงกันเล่า? ส่วนอีกสองเรื่องที่คุณเอ่ยถึง ผมมั่นใจว่าคุณก็แค่พูดเกินความจริง เขาจะฆ่าปรมาจารย์ยุทธ์แล้วมองเห็นวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน? คุณช่วยเขาใช่ไหมเล่า?” ผู้อาวุโสสามถามพลางหัวเราะลั่น
ซูฉางเซิงถึงกับพูดไม่ออกอยู่บ้าง เขาถลึงตามองผู้อาวุโสคนอื่นๆ แล้วถามว่า “พวกคุณไม่เชื่อผมงั้นเหรอ?”
ซูฉางเซิงสีหน้าเคร่งขรึม เผยให้เห็นถึงความเดือดดาลของเขา
เมื่อคนอื่นๆ เห็นว่าเขาโมโหจริงๆ พวกเขาก็หุบปากลงทันที อย่างไรเสีย ตอนที่เจ้าหุบเขาไม่อยู่ ซูฉางเซิงก็เป็นผู้อาวุโสใหญ่ที่คอยควบคุมสั่งการที่นี่
“ผู้อาวุโสใหญ่ อย่าโกรธไปเลย ถึงคุณจะพูดเรื่องจริง ทว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางที่จะรักษาผู้หญิงคนนี้ได้หรอก เจ้าหุบเขาออกไปได้สองวันแล้ว คาดว่าน่าจะกลับมาในอีกสองวัน...” ผู้อาวุโสรองกล่าว
“คุณรู้ไหมว่าเจ้าหุบเขาไปที่ไหน?” ซูฉางเซิงตะลึงงัน ตอนที่เขาออกไป เจ้าหุบเขายังอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้เขาออกไปซะแล้ว
“ใครจะไปรู้เรื่องนั้นเล่า? พวกเราไม่กล้าถามหรอก เจ้าหุบเขาเพียงแค่สั่งให้พวกเราตั้งใจกลั่นยาอยู่ที่นี่...”
ผู้อาวุโสรองส่ายหน้า
คราวนี้ซูฉางเซิงตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว เมื่อเจ้าหุบเขาไม่อยู่ ก็คงไม่มีใครสามารถรักษาเสี่ยวหลานได้ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากรอให้เจ้าหุบเขากลับมาเท่านั้นแล้ว
“เฉินผิง ผมขอโทษจริงๆ เจ้าหุบเขาไม่อยู่ เช่นนั้นคุณคงต้องรออยู่ที่นี่สักสองวันแล้ว ทิ้งผู้หญิงคนนี้ไว้กับเราก่อนก็ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะรักษาเธอไม่ได้ แต่ผมสัญญาว่าจะรักษาเธอให้ได้ภายในสองสามวันนี้แหละ” ซูฉางเซิงยื่นข้อเสนอพลางมองเฉินผิงอย่างขอโทษขอโพย
เฉินผิงคำนวณเวลาดูแล้ว ยังเหลือเวลาอีกสองสามวันกก่อนจะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ดังนั้นอยู่ที่หุบเขายาอีกสักสองวันก็คงไม่ต่างอะไรมากนัก ดังนั้นเขาจึงผงกศีรษะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...