“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ฝนจะตกงั้นรึ? หรือเกิดฟ้าแลบฟ้าร้อง ...”
“เกิดแผ่นดินไหวงั้นเหรอ? หรือว่าบ้านจะถล่ม!”
“เป็นหินที่หล่นลงมาราวกับห่าฝน! แล้วมันก็กระแทกหัวฉันด้วย”
ทุกคนในหุบเขายาลุกขึ้นแล้วมารวมตัวกันเพื่อปรึกษาหารือเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้น
“นี่มัน...” เฉินผิงจ้องมองกำปั้นของตนเองด้วยความตื่นตะลึง “ฉันเพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่อีกระดับขั้นหนึ่ง แต่พลังกับเพิ่มขึ้นมากถึงขนาดนี้! ช่างเหลือเชื่อ!”
เฉินผิงไม่คาดคิดว่าหลังจากเลื่อนขึ้นมาเพียงระดับเดียว พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นมากถึงเพียงนั้น
ถ้าหากเฉินผิงพบเจอกับเซี่ยโหวตุนอีกครั้ง เขาก็น่าจะสามารถสังหารเซี่ยโหวตุนได้ในครั้งเดียว
กระบี่พิฆาตมังกรปรากฏขึ้นในมือของเฉินผิงพร้อมคลื่นพลังระลอกหนึ่ง มันส่งเสียงแผ่วเบาราวกับว่ากำลังแสดงความยินดีกับเฉินผิง
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
ในขณะนั้นเอง ก็มีคนมาเคาะประตู เฉินผิงจึงรีบเก็บกระบี่พิฆาตมังกรและเตาหลอมเสินหนงลงไป
เมื่อเขาเปิดประตู ก็เห็นอวี๋ตงยืนอยู่ข้างนอก
“คุณเฉิน คุณอยู่ที่นี่มาสองวันแล้ว รู้สึกเบื่อไหมครับ? ผมจะพาคุณออกไปเดินเล่น” อวี๋ตงบอกกับเฉินผิง
“แต่คุณซูบอกว่าผมเป็นคนนอกจึงไม่สามารถเที่ยวเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วหุบเขายาได้ไม่ใช่เหรอ? นั่นก็เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาโดยใช่เหตุ...”
ในเมื่อเฉินผิงเป็นแขก ก็คงไม่ดีนักที่เขาจะมาแหกกฎ
อย่างไรเสีย ซูฉางเซิงก็ดูแลเฉินผิงเป็นอย่างดี
“ไม่ต้องห่วงครับ ไม่มีใครจำคุณได้หรอก”
ขณะที่พูดอยู่นั้น อวี๋ตงก็ควักเอาหมวกกับแว่นกันแดดออกมา “คุณเฉินสวมเอาไว้นะครับ เท่านี้ก็จะไม่มีใครจำคุณได้แล้ว ผมจะได้พาคุณไปดูความน่าอัศจรรย์ของหุบเขายา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...