หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 785

ปราณสัมผัสของเขาแผ่ขยายออกมาทันที เฉินผิงคิดจะใช้มันสืบค้นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

แต่ทันทีที่เฉินผิงปลดปล่อยปราณสัมผัสออกไป มันก็เด้งกลับมาราวกับมันชนเข้าอย่างจังกับกำแพงที่มองไม่เห็น ไม่มีทางที่ปราณสัมผัสของเขาจะแผ่ขยายออกไปได้อีก

เฉินผิงลืมตา เขาจ้องมองไปที่ตำแหน่งไม่กี่เมตรข้างหน้าพลางยื่นมือออกมาควานหาบางอย่างกลางอากาศ

“คุณเฉิน คุณทำอะไรครับ?” อวี๋ตงถาม เพราะรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เฉินผิงกำลังทำอยู่

“นี่เป็นภาพลวงตา พวกเราวิ่งกันมาตั้งนานขนาดนั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว พวกเรายังไม่ได้ออกไปจากตรงนี้เลย นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ภูเขาทั้งสองด้านดูเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน...”

แสงสีแดงแผ่ออกมาจากมือของเฉินผิง ทันใดนั้นกำแพงที่เกือบจะมองไม่เห็นซึ่งคล้ายกับคลื่นน้ำก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขาภายใต้แสงสีแดง

“หรือว่าจะมีคนวางวงแหวนอาคมเอาไว้ที่นี่เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาในหุบเขา?” อวี๋ตงบอกเป็นนัย ดูเหมือนเขาเพิ่งจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าใจกลางของวงแหวนอยู่ตรงไหน และจะทำลายมันได้ยังไงกัน...” เฉินผิงกล่าวพลางผงกศีรษะ

“มีบางอย่างอยู่ตรงก้นหุบเขาด้วยเหรอ? ทำไมถึงมีวงแหวนอาคมได้เล่า?” อวี๋ตงยังคงรู้สึกสับสน

“ผมก็ไม่แน่ใจเรื่องนั้นหรอกนะ ตอนนี้พวกเราคงต้องฝ่ากำแพงนี้เข้าไปก่อน พวกเราถึงจะสามารถเข้าสู่ก้นหุบเขาได้อย่างแท้จริง”

แสงสีแดงจากมือของเฉินผิงกลับสว่างเจิดจ้ายิ่งขึ้น แล้วกำแพงก็เริ่มใสขึ้นเรื่อยๆ

อวี๋ตงเดินเข้ามาแตะกำแพงที่ใสราวกับแก้วเบาๆ แต่เมื่อเขายื่นมือไปข้างหน้าจนแขนทะลุผ่านกำแพง หลังจากนั้นไม่นาน อวี๋ตงก็เดินผ่านเข้าไปได้

เขารู้สึกตกตะลึง “คุณเฉิน นี่ผมผ่านเข้ามาได้งั้นเหรอ? ไม่มีอะไรแตกต่างเลย”