หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 786

เฉินผิงพบว่าเป็นเพราะแนวกั้น ทำให้แทบไม่มีมนุษย์อยู่ที่นั่นมาหลายสิบปีแล้ว

ดังนั้นตอนที่พวกสัตว์เห็นเฉินผิงที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมา จึงทำให้พวกมันรีบไปหลบซ่อนตัวด้วยความหวาดกลัว

เฉินผิงค่อยๆ เดินไปตามหุบเขา บางครั้งเขาก็ลอบชำเลืองมองภูเขาที่อยู่ข้างๆ ในเมื่อมีคนสร้างแนวกั้นเอาไว้ที่นั่น ก็ย่อมต้องมีคนที่คิดจะซ่อนบางอย่างเอาไว้จากผู้อื่นเป็นแน่

เฉินผิงเดินไปอีกกว่าครึ่งชั่วโมง จนกระทั่งมีภูเขาสูงชันมาขวางทางเอาไว้ เจ้าสิ่งนี้น่าจะเป็นท้ายหุบเขา แต่ก็แทบจะไม่มีทางที่เขาจะปีนหนีออกไปจากหุบเขาได้เลย เพราะมันมีความสูงเกือบร้อยเมตรและมีหน้าผาสูงชันเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่ปรมาจารย์ยุทธ์ก็ไม่สามารถปีนขึ้นเขาได้เลย

“ตรงนี้ไม่มีอะไรเลย...”

เฉินผิงขมวดคิ้วก่อนจะแผ่ปราณสัมผัสของตนเองออกไปอีกครั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างภายในรัศมีไม่กี่ร้อยเมตรรอบตัวผุดขึ้นในหัวของเขา

ไม่นาน เฉินผิงก็พบถ้ำที่มีความสูงมากกว่าสิบเมตรอยู่ทางซ้ายของภูเขา แต่เพราะถูกแมกไม้บดบังจึงทำให้เฉินผิงมองไม่เห็น ทำได้เพียงใช้ปราณสัมผัสของตนเองตรวจหามันเท่านั้น

เฉินผิงระดมกำลังบางส่วนเอาไว้ที่ปลายเท้า ก่อนที่จะกระโจนตัวเข้าไปในถ้ำ ปากทางเข้าถ้ำเล็กมากเสียจนสามารถเข้าไปได้เพียงคนเดียวเท่านั้น เพื่อป้องกันมิให้เกิดอุบัติเหตุ เฉินผิงจึงใช้ปราณสัมผัสของตนเองตรวจสอบภายในถ้ำ ทว่ากลับไม่พบอะไรเป็นพิเศษ

เขาสัมผัสถึงพลังใดๆ ในถ้ำไม่ได้เลย ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในนั้นและไม่มีพลังวิญญาณใดๆ ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าไม่มีของล้ำค่า แต่ในเมื่อเขามาถึงที่นั่นแล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะเข้าไปดู

เขาค่อยๆ ยื่นมือออกมา ลูกบอลเพลิงที่เริงร่ายอยู่บนฝ่ามือของเขา ทำให้ทั้งถ้ำสว่างขึ้นมาทันที

เฉินผิงเดินเข้าไปในถ้ำและเห็นว่าข้างในอับชื้นมาก ตะไคร่ปกคลุมผนังหินเต็มไปหมด ในขณะที่มีหินประหลาดกองสุมรวมกันอยู่ทุกหนแห่ง เห็นได้ชัดว่าเคยมีคนอาศัยอยู่ตรงนั้นมาก่อน

เฉินผิงค่อยๆ เดินเข้าไปโดยอาศัยแสงของเปลวเพลิง หลังจากเดินมากว่ายี่สิบเมตร อากาศในถ้ำก็เริ่มแห้ง จู่ๆ เส้นทางข้างหน้าก็พลันขยายเป็นห้องโถงที่มีขนาดใหญ่หลายสิบตารางเมตร

โต๊ะตัวหนึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถง มีเทียนอยู่บนนั้น แต่มันดับไปนานแล้ว ของใช้ในชีวิตประจำวันบางอย่างถูกวางเอาไว้ข้างห้องโถง แต่กลับมีฝุ่นหนาเตอะปกคลุมอยู่บริเวณผิวหน้า

เฉินผิงสงบสติอารมณ์แล้วแผ่ปราณสัมผัสเข้าครอบงำผู้เฒ่า จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าผู้เฒ่าไม่หายใจมานานแล้ว ฉันไม่แปลกใจเลยที่เมื่อสักครู่ตอนอยู่ตรงทางเข้า จะสัมผัสถึงสิ่งมีชีวิตใดๆ ไม่ได้เลย

ตำรากลั่นยา!

เฉินผิงจ้องมองตำราด้วยความรู้สึกอยากรู้ นี่คือตำรากลั่นยางั้นเหรอ? มีสูตรการกลั่นยาทุกชนิดเลยไหมนะ?