หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 811

หลงอู่ไม่เคยได้ยินว่ามีคนแยกความแตกต่างระหว่างแก่นมังกรกับคดมังกร แต่พอลองคิดดู หลงอู่ก็คิดว่าเฉินผิงพูดถูกแล้วเพราะแก่นมังกรหาเจอได้ในร่างมังกร อีกอย่างมังกรก็นับว่าเป็นอสูรประเภทหนึ่ง พวกมันจึงควรจัดให้อยู่ประเภทเดียวกันกับแก่นอสูร

“ตาเฒ่ามังกร นึกว่าผมต้องไปที่เกาะไร้นามในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ดเสียอีก ทำไมวันนี้ผมถึงมาเจอพวกคุณที่นี่?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

ตาเฒ่ามังกรอ้าปากจะพูดแต่ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา หลงอู่จึงเข้ามาอธิบายแทน “เราเปลี่ยนแผนแล้ว ที่เรากลับมาจากเกาะไร้นามก็เพื่อห้ามไม่ให้คุณไปที่เกาะ”

“เปลี่ยนแผนเหรอครับ? เปลี่ยนทำไม?” เฉินผิงขมวดคิ้ว

“เรื่องเป็นอย่างนี้ คุณหลงอยากให้คุณไปที่เกาะไร้นามในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ดก็เพราะเราจะไปตั้งหลักกันที่นั่น ที่จริงคุณต้องแอบขึ้นเกาะสะกดมังกรเพื่อไปเอาแก่นมังกร แต่ตระกูลหลงระแคะระคายจนแผนเราแตก พวกเขาก็เลยป่าวประกาศว่าจะเปิดเกาะสะกดมังกรให้ทุกคนเข้าได้ในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ในวันนี้จะมีคนมากมายมาที่เกาะ แผนเดิมที่จะให้คุณแอบไปเอาแก่นมังกรมาย่อมล้มเหลว เพราะต้องมีคนเห็นคุณแน่” หลงอู่พูดเสียงขรึม

เฉินผิงไม่พูดอะไร มิน่าเซินเตี้ยนซานถึงบอกว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด แบบนี้เอง การไปเอาแก่นมังกรฟังดูง่าย แต่ตอนลงมือทำคงยากเย็นแสนเข็ญ ถ้ามันง่ายแบบนั้นคงมีคนเอาไปก่อนแล้ว

ตาเฒ่ามังกรมองเฉินผิงแล้วถอนหายใจ “ไม่ต้องกังวลขนาดนั้น คุณเฉิน ที่ตระกูลหลงทำแบบนี้ก็เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร พรุ่งนี้คุณไปที่เกาะสะกดมังกรกับคนอื่นๆ ได้เลย ผมยังมีตัวช่วยอีกอย่าง ซึ่งก็คือแผนที่ของเกาะสะกดมังกร ผมทำเครื่องหมายบอกไว้แล้วว่ามังกรคู่น่าจะไปซ่อนอยู่ตรงไหนบ้าง”

ตาเฒ่ามังกรหยิบแผนที่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้ด้วยมือสั่นเทา

“มังกรคู่?” เฉินผิงแปลกใจเมื่อได้รู้ว่ามีมังกรสองตัวบนเกาะ

“ใช่ บนเกาะมีมังกรสองตัว ชื่อของพวกมันคือมังกรน้ำแข็งกับมังกรเพลิง พรุ่งนี้พวกมันจะมาพบกัน เป็นวันเหมาะมากสำหรับเดินทางไปที่เกาะ แต่ก็เป็นแค่ตำนาน ไม่เคยมีใครเห็นมังกรตัวเป็นๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสัตว์อสูรอีกหลายตัวเพ่นพ่านบนเกาะ พวกมันล้วนอันตราย คุณหลงเองก็ได้รับบาดเจ็บตอนทำแผนที่นี้ขึ้นมา” หลงอู่มองตาเฒ่ามังกรอย่างกังวล

“หลงอู่..” ตาเฒ่ามังกรจ้องหน้าอีกฝ่าย เห็นชัดว่าไม่อยากให้หลงอู่พูดเรื่องนั้น

เฉินผิงมองไปยังชายชราแล้วจับข้อมือเอาไว้ “ตาเฒ่ามังกร ทำไมไม่เคยบอกล่ะว่าคุณบาดเจ็บ ผมช่วยคุณได้นะ”

พอเฉินผิงปล่อยพลังวิญญาณให้ซึมเข้าไปทางมือของตาเฒ่ามังกรเพื่อตรวจร่างกายของชายแก่ เขาก็หน้าเสีย เขาบอกได้ว่าร่างกายของตาเฒ่ากำลังทรุดโทรม อวัยวะส่วนใหญ่ไม่ทำงาน หัวใจของเขาเต้นแผ่วเบา

เฉินผิงไม่คิดว่าอาการจะหนักขนาดนี้ ความจริงที่ว่าตาเฒ่ามังกรกำลังย่ำแย่ทำเขาอึ้ง เขารู้วิธีกลั่นยาที่ช่วยรักษาได้ แต่พวกเขาไม่มีเวลามากขนาดนั้น ร่างกายของชายแก่คงฝืนไว้ได้อีกไม่นาน

ตาเฒ่ามังกรไม่สนว่าตัวเองจะเป็นตายร้ายดียังไง แต่พอเฉินผิงสัมผัสเขา ตาเฒ่าก็มองกลับด้วยสายตาประหลาด “คุณเฉิน คุณไปเจอพวกของวิเศษหรืออะไรทำนองนั้นมาหรือเปล่า? มีขุมพลังสายหนึ่งในตัวคุณ แต่มันไม่ใช่ของคุณ” เขาถาม

“อ๋อ คงเป็นกระบี่พิฆาตมังกร” เฉินผิงกางมือขวาออก กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นบนมือ ตราสีแดงบนคมกระบี่ส่องสว่างราวกับโลหิตไหลเวียนในเส้นเลือด

“กระบี่นี่รวมร่างกับคุณเหรอ?” หลงอู่เบิกตากว้างอย่างแปลกใจ