จ้าวฉวางดูไม่สบอารมณ์เช่นกัน แต่ไม่ใช่เพราะว่าลูกสมุนของเขาพ่ายแพ้ แต่เขารู้สึกโกรธที่ถูกทำให้ขายขี้หน้าต่อหน้าสาวๆ เขาจึงรีบเข้ามาร่วมการต่อสู้เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของเขา
ซวนหยวนไคไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือใดๆ เฉิงคุนก็เช่นกัน พวกเขาทำได้แค่มองดูชายสูทดำอย่างเป็นห่วง
เฉินผิงขมวดคิ้วลง หลังจากที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของพลังระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นสูงของชายผู้นี้ เขารู้ได้ทันทีว่าชายผู้นี้พยายามอดกลั้น แม้ชายคนนี้จะยังหนุ่มแต่พลังของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์แล้ว เขาอาจจะทรงพลังยิ่งกว่าเซี่ยโหวตุนแห่งสำนักเทียนอู่ก็เป็นได้
การฝึกวิชามารช่วยให้พลังของผู้บำเพ็ญฌานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อย่างที่พวกเขาพูดกัน ไม่มีใครสามารถเป็นปรมาจารย์ยุทธได้ในวัยเพียงเท่านี้
ชายสูทดำขมวดคิ้ว เขาไม่กลัวผู้ฝึกยุทธ์จากแดนไร้เงา แต่ถ้าหากการต่อสู้ดำเนินไป ทุกๆ คนอาจรู้ว่าเขาคือผู้ฝึกวิชามาร
“ไอ้บ้าเอ้ย! นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันขายหน้าขนาดนี้! ทุกคน ฆ่าไอ้บัดซบนี่แล้วโยนมันลงทะเลซะ!” จ้าวฉวางตะโกนอย่างเจ็บแค้น
เหล่าสมุนของเขายืนประจำที่แล้วพลังของพวกเขาก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น ชายสูทดำคนนั้นพยายามอย่างเต็มที่ในการควบคุมพลังของเขา เพื่อป้องกันไม่ให้ใครล่วงรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา
ครั้นเมื่อการต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น ชายหนุ่มในชุดโบราณก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกับกลุ่มคนอีกจำนวนหนึ่งที่ใส่ชุดแบบเดียวกันยืนอยู่ด้านหลังเขา
ที่ด้านซ้ายของชุดของพวกเขามีลายมังกรปักอยู่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาล้วนมาจากตระกูลหลง “คิดจะสู้กันบนเรือแห่งนี้อย่างนั้นรึ? นับเป็นเรื่องที่ไร้มารยาทอย่างยิ่ง”
หลงซิงซูมองไปที่จ้าวฉวางและชายสูทดำ ก่อนจะปล่อยคลื่นพลังอัดอากาศที่มองไม่เห็นใส่พวกเขา
จ้าวฉวางใจเย็นลงทันทีที่เห็นหลงซิงซูปรากฏตัว จากนั้นก็โบกมือเพื่อสั่งให้ลูกน้องของเขาหยุดการต่อสู้ “คุณหลง ชายคนนี้ทำร้ายลูกน้องของผมจนบาดเจ็บ อย่างน้อยที่สุดผมควรต้องได้รับการชดเชย” เขาบอกหลงซิงซู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...