หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 822

หลงซิงซูรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เขาจ้องมองไปที่เฉินผิง คิ้วของเขาค่อยๆ ขมวดลง “ชายผู้นี้คือใครกันนะ? ฉันรู้จักเขาหรือเปล่านะ? ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนเคยพบเขาที่ไหนมาก่อน?” เขาสงสัยว่าทำไมตัวเขาจึงรู้สึกเช่นนั้น

เขารู้สึกเหมือนเคยเจอเฉินผิงที่ไหนมาก่อนทันทีที่เขาเห็นเฉินผิง แต่เขาก็จำไม่ได้ว่าเคยพบเห็นชายผู้นี้ที่ไหน

แม้ว่าหลงซิงซูจะมาจากตระกูลสาขา แต่เขาเองก็มีความเกี่ยวข้องกับเฉินผิง แม่ของเฉินผิงคือป้าของหลงซิงซู นั้นแปลว่าหลงซิงซูคือลูกพี่ลูกน้องของเขา

แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาไม่ได้มีความสนิทหรือรักใคร่กันนัก อันที่จริงพวกเขาไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ หลงซิงซูเองก็ยังไม่รู้ถึงเรื่องนี้

“คุณหลง”

เฉิงคุนและซวนหยวนไคเดินเข้ามาพร้อมกล่าวทักทายหลงซิงซู พวกเขาไม่กล้าที่จะเสียมารยาทต่อหน้าหลงซิงซู เพราะหลงซิงซูเป็นคนที่มีความสามารถมากกว่าพวกเขาทั้งสองคนมาก

หลงซิงซูพยักหน้าให้พวกเขา ก่อนที่จะโบกมือให้ทุกคนออกไป เขาไม่ต้องการให้เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางไปยังเกาะ

หลังจากที่เฉินผิงเดินจากไปพร้อมกับเหล่าหญิงสาว เขาก็พูดขึ้นอย่างอิจฉาว่า “ผมไม่คิดว่าพวกคุณจะเนื้อหอมขนาดนี้”

ซูอวี่ฉีหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง “ทำไม? คุณอิจฉาเหรอ?”

“ผมไม่อิจฉาหรอก” เฉินผิงส่ายศีรษะของเขา

“มีเพียงแค่พวกเราเท่านั้นที่เป็นหญิงสาวอายุน้อย คนอื่นๆ ก็อายุมากกว่าเราอย่างน้อยก็ยี่สิบปีได้ เป็นธรรมดาที่พวกเราจะเนื้อหอม” กู่หลิงเอ๋อร์ยิ้ม