อีกทางด้านหนึ่ง ชายในชุดสูทสีดำรู้สึกไม่พอใจอย่างมากหลังจากที่เสียแก่นอสูรให้กับเฉิงคุนและซวนหยวนไค ฉันใกล้จะสำเร็จอยู่แล้ว ถ้าฉันสามารถหาแก่นอสูรเพิ่มได้ ฉันก็สามารถบรรลุปรมาจารย์ยุทธ์ระดับสี่ได้ ถ้าฉันโชคดีพอที่จะได้สัมผัสกับแก่นแท้ของมังกรในตำนาน ฉันอาจจะสามารถไปถึงระดับสูงสุดของปรมาจารย์ยุทธ์ก็เป็นได้!
ด้วยความคิดเช่นนั้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เห็นได้ชัดว่าผู้ฝึกวิชามารทุกคนหมกมุ่นอยู่กับอำนาจมาก จนถึงกับหันไปใช้มนต์ดำเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง
ฉึบ!
ทันใดนั้น มีหนูหิมะตัวหนึ่งวิ่งผ่านชายชุดสูทคนนั้น เขายกมือของเขาขึ้นมาแล้วปล่อยพลังเจตจำนงสังหารเข้าใส่หนูตัวนั้นอย่างรวดเร็ว
หลังจากฆ่าหนูตัวนั้นด้วยพลังเจตจำนงสังหาร เขาจับมันขึ้นมาแล้วบีบแน่น
กรอบ!
เขาฉีกหนูหิมะตัวนั้นขาดออกจากกัน เขาไม่สะทกสะท้านเมื่อเลือดของหนูหิมะกระเซ็นไปทั่วชุดของเขา
แก่นอสูรมีลักษณะเป็นคริสตัลใสขนาดเท่าหัวแม่มือก็หลุดออกมาจากสมองของมัน
ใครจะไปคาดคิดว่าหนูหิมะตัวเล็กขนาดนี้จะมีแก่นอสูรอยู่ภายใน? ดูหมือนว่าเกาะสะกดมังกรนี้จะเป็นสถานที่ที่น่าทึ่ง! ชายคนนั้นหยิบแก่นอสูรขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ
ในขณะที่ชายคนนั้นหยิบแก่นอสูร เขาเห็นฉินเสี่ยวเซียนเดินตรงเข้ามาพร้อมด้วยคนของเขา
ชายคนนั้นขมวดคิ้วก่อนจะโยนแก่นอสูรเข้าไปในปากของเขา เขายืนตั้งท่าพร้อมต่อสู้และมองไปที่ฉินเสี่ยวเซียนอย่างระมัดระวัง
“ใจเย็นๆ พ่อหนุ่ม เรามาอย่างสันติ เราจะพูดกับคุณยังไงดีล่ะ?” ฉินเสี่ยวเซียนรีบบอกกับชายชุดสูทที่กำลังตั้งท่าต่อสู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...