แม้ว่าชายในชุดสูทจะแข็งแกร่ง แต่เขายังหนุ่มเกินไปที่จะรู้เท่าทันความชั่วร้ายในใจของมนุษย์
เมื่อเขากินหนูหิมะเสร็จเรียบร้อย เขาก็ออกเดินทางต่อ ฉินเสี่ยวเซียนและคนที่เหลือก็ตามเขาไปติดๆ หลังจากที่พวกเขาตกลงร่วมมือกัน ชายสูทดำก็ไม่ระแวงพวกตระกูลฉินอีก ยกเว้นแต่ฉินเสี่ยวเซียน เขาเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ส่วนคนที่เหลือของตระกูลฉินเป็นแค่ระดับอาจารย์อาวุโสเท่านั้น ไม่มีคนไหนในพวกมันจะมีความสามารถพอที่จะล้มฉันได้
ตลอดการเดินทาง ชายในชุดสูทยังคงเดินไปหยุดไปตลอดทาง นอกจากนี้ เขายังคงขมวดคิ้วเหมือนมีเรื่องมากมายอยู่ในใจ
“ฉินเสี่ยวเซียน ชายคนนั้นทำอะไร? ทำไมเขาถึงทำท่าน่าสงสัย? หริอว่าเขากำลังเล่นตลกอะไรหลังจากตกลงร่วมมือกับพวกเราหรือเปล่า? ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราต้องกลับบ้านมือเปล่าเป็นแน่!” ฉินเสี่ยวเทียนพึมพำขณะที่มองชายชุดสูท
ฉินเสี่ยวเทียนยกมือปฏิเสธและเถียงกลับไปว่า “นายไม่รู้อะไร! พวกเราต้องดีใจอย่างคาดไม่ถึงแน่”
ฉินเสี่ยวเซียนรู้ดีว่าชายสูทดำกำลังตามหามังกรในตำนาน ถ้าพวกเราหามังกรเจอ เมื่อนั้นแก่นมังกรก็จะเป็นของพวกเรา! ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็การเดินทางครั้งนี้ก็จะสำเร็จ
คนส่วนใหญ่มาที่เกาะสะกดมังกรเพื่อที่จะตามหาแก่นอสูรและสมุนไพรมากกว่าแก่นมังกร เพราะสุดท้ายมันเป็นแค่เรื่องเล่าเท่านั้น ใครจะคาดคิดว่าจะโชคดีไปเจอเข้ากับมังกร
ขณะที่สองพี่น้องตระกูลฉินกำลังคุยกัน ชายในชุดสูทได้หยิบสิ่งของลักษณะคล้ายเข็มทิศออกมาจากกระเป๋า จากนั้นเขาท่องคาถาอะไรบางอย่างพร้อมด้วยใส่พลังเจตจำนงสังหารลงไป
หลังจากนั้น เข็มของเข็มทิศก็หมุนอย่างบ้าคลั่งแล้วมันก็ค่อยๆ หมุนช้าลงจนหยุดสนิท เข็มทิศก็ปล่อยกลุ่มควันสีดำออกไปยังทิศทางที่เข็มชี้ไป เพียงไม่นานควันที่ปล่อยออกมาก็หายไปแทบจะในทันที
เมื่อชายชุดสูทเห็นดังนั้น เขายิ้มออกมาและรีบวิ่งไปยังทิศทางนั้น
เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ฉินเสี่ยวเซียนโบกมือสั่งคนของเขา “ตามเขาไป!”
อีกทางด้านหนึ่ง เฉินผิง ซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ กำลังดูแผนที่ขณะมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่พวกเขาอาจพบมังกรน้ำแข็ง
อันที่จริงซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์คอยแกล้งหยอกจ้าวฉวางมาตลอดทาง จ้าวฉวางเองก็ใช้โอกาสนี้คอยประจบประแจงพวกเธอทั้งสองคนไปด้วย ถ้าฉันทำให้ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ชอบฉันได้ ก็จะเป็นการช่วยให้ฉันเอาชนะใจเสี่ยวหรูได้ง่ายขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...