“ฉันหางานให้เขาที่หน่วยงานราชการ ตอนนี้ลูกฉันเป็นหัวหน้าเขต” ถังซือลี่พูด
“หัวหน้าเขต?” ป้าสองหายใจเฮือกแล้วพูดต่อ “หัวหน้าเขตในเสิ่งเฉิงนี่ตำแหน่งสูงมากนะ เทียบได้กับนายกเทศมนตรีหงเฉิง ใช่ไหม?”
“ก็ไม่เชิงครับ ผมเคยไปดื่มกับหลิงเจิ้นชวน นายกเทศมนตรีหงเฉิงอยู่บ้าง ถึงจะนานๆ ครั้งก็เถอะ” ถังฮุยตอบ
แม้เขาจะดูนอบน้อม น้ำเสียงของเขาก็ไม่มีความถ่อมตนอยู่เลย
“น่าประทับใจมากที่หลานได้ไปดื่มกับนายกเทศมนตรี! ในวันข้างหน้าก็คอยช่วยดูแลพวกเราด้วยนะ ถังฮุย” ป้าสองยิ้ม
ถังฮุยไม่ตอบป้าสอง เขาหันไปมองเสี่ยวหลานแล้วถาม “นี่ใครกันเหรอครับ? ทำไมผมถึงจำเธอไม่ได้เลย?”
“เพื่อนของเฉินผิงน่ะ เธอมาเยี่ยมเราในวันไหว้พระจันทร์” ถังหงอิงชี้แจง
แม้ว่าเธอจะอธิบายให้ฟังแล้ว ทุกคนก็ยังคิดว่าเธอคือแฟนของเฉินผิง
ถังฮุยจ้องเฉินผิงอย่างริษยาและไม่พูดอะไรต่อ
ตอนนั้นเองชายอายุราวสี่สิบก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง “ขออภัยที่มาสายคุณถัง” ชายคนนั้นขอโทษขอโพย
“คุณชุย?” เฉินเป่ากั๋วกับคนที่เหลือรีบลุกขึ้นเมื่อเห็นชายคนนั้น เขาคือซุยนายกเทศมนตรีชุย นายกเทศมนตรีประจำเมือง
“เราก็เพิ่งมาถึงเหมือนกันคุณชุย จะนั่งตรงไหนก็ตามใจ” ถังฮุยกล่าวอย่างจองหอง
ซุยไม่มีปัญหาอะไรกับท่าทีของถังฮุย ตรงกันข้าม เขารีบนั่งลงที่เก้าอี้ข้างถังฮุย
จากนั้นก็มีคนเข้ามาในห้องมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาทุกคนล้วนแต่เป็นเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่ช้าห้องก็แน่นขนัด
สุดท้ายเฉินผิงกับครอบครัวของป้าสองก็ต้องไปนั่งที่มุมห้องอย่างเสียไม่ได้ ในที่สุดเสี่ยวหลานก็ได้นั่งข้างเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...