ทันใดนั้น เฉินหยิงเซี่ยก็ลุกขึ้นแล้วพูด “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? แฟนของเฉินผิงคือลูกสาวของชายที่มั่งคั่งที่สุดในหงเฉิงนะ! เขารวยจะตาย”
“ชายที่มั่งคั่งที่สุดในหงเฉิง?” ถังซือลี่เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดต่อ “แม้แต่ชายที่รวยที่สุดในหงเฉิงก็ยังเทียบตระกูลไป๋ไม่ติด! เขาที่เป็นแค่ลูกเขยจะรวยสักแค่ไหนกัน?”
แม้จะได้ยินที่เขาพูด แต่เฉินผิงก็ยังนิ่งเงียบระหว่างที่กำลังมองถังซือลี่กับถังฮุยทำตัวเองอับอายขายหน้า
แต่ถังหงอิงกระวนกระวายอย่างถึงที่สุด เธอตบเฉินเป่ากั๋วเข้าที่หน้าแล้วตวาด “ตาแก่นี่! ทำไมถึงไม่ช่วยพูดอะไรบ้างเลย?”
เฉินเป่ากั๋วหันหน้ามาหาเฉินผิงช้าๆ แล้วถาม “เฉินผิง พ่อจะถามแค่คำเดียว แกได้ยืมรถคันนั้นมาหรือเปล่า?”
พอเห็นดังนั้น เฉินผิงก็พยักหน้าตอบ เฉินเป่ากั๋วค้อมหัวลงอย่างพึงพอใจแล้วเงียบต่อไป
ไม่นานก็มีกลุ่มชายหลายคนในเครื่องแบบมาที่ห้อง ถังฮุยรีบชี้ไปที่เฉินผิงแล้วออกคำสั่ง “คนนั้นแหละ! มันเป็นคนขโมยรถ จับมันเลย!”
เมื่อชายเหล่านั้นจะเข้าไปจับเฉินผิง ถังหงอิง เฉินหยิงเซี่ยกับคนอื่นๆ จึงเข้าไปห้าม
ถังหงอิงตะโกนใส่พวกเขาอย่างกระวนกระวาย “พวกคุณจะจับใครทั้งๆ ที่ยังไม่มีหลักฐานไม่ได้!”
ในเวลาเดียวกัน เฉินหยิงเซี่ยหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาถ่ายเรื่องที่เกิดขึ้นเอาไว้ “พวกคุณกำลังเอาอำนาจมาใช้ในทางที่ผิด! ฉันจะอัดคลิปตอนที่พวกคุณจับคนโดยไม่มีหลักฐานเอาไว้!”
แม้ว่าถังหงอิงกับคนอื่นๆ จะกังวลจนแทบบ้า เฉินผิงก็ยังดูสงบนิ่งและคุมสติไว้ได้ขณะที่เขาจ้องหน้าถังซือลี่กับถังฮุย
“ซือลี่ ถ้าจะจับเขาพี่ก็ต้องมีหลักฐาน! จะแน่ใจได้ยังไงว่าเฉินผิงเป็นคนขโมยรถมา?” ป้าสองลุกขึ้นถาม
“ใจเย็นสิ! ฉันแค่โทรไปหาผู้จัดการที่ว่าการเมืองจิงตู เขาจะโทรไปให้คุณไป๋ช่วยยืนยัน ฉันไม่มีช่องทางติดต่อกับคุณไป๋” พูดเสร็จถังซือลี่ก็นั่งลงจุดบุหรี่ ในตอนนั้นเขาอารมณ์ดีสุดๆ เพราะเขาคิดเหมือนกันกับถังฮุย ใครจะไปคิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น? ถ้าฉันรู้ว่ารถของคุณไป๋ที่โดนขโมยมาอยู่ที่ไหน เขาต้องซาบซึ้งน้ำใจเราแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...