“ไป๋จ่านถัง ไปเตรียมรถให้พร้อม เราจะไปที่หมู่บ้านตระกูลเฉินเดี๋ยวนี้เลย!”
ไป๋เสี่ยวซานโกรธจัด
รถถูกเตรียมพร้อมอย่างรวดเร็ว ไป๋จ่านถังกับจ้าวอู๋ฉีก็นั่งรถไปกับเขาด้วย
“คุณไป๋ ทำไมคุณถึงโกรธนัก? เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” จ้าวอู๋ฉีถามอย่างสงสัย
ไป๋เสี่ยวซานเริ่มเล่าให้ฟังว่าเฉินผิงบอกอะไรเขาบ้าง ทำเอาไป๋จ่านถังเหยียบคันเร่งมิดกว่าเดิม
เขาก่นด่าสาปแช่งถังซือลี่ในใจครั้งแล้วครั้งเล่า ตระกูลไป๋ต้องลงแรงไปเท่าไหร่กว่าจะผูกมิตรกับเฉินผิงได้ แต่ถังซือลี่ดันไปพูดว่าเฉินผิงขโมยรถของพวกเขา
อีกฝั่ง เฉินผิงพอโทรบอกแล้วก็รออย่างใจเย็น เขารู้ว่าไป๋เสี่ยวซานคงมาถึงในเร็วๆ นี้
“มีอะไร? แกกำลังวางมาดอยู่เหรอ? คุณไป๋ว่าไงบ้าง?” ถังฮุยลูกของชายถังซือลี่ขึ้นเสียงใส่เฉินผิง
“คุณไป๋กำลังมาที่นี่ในไม่กี่อึดใจ” เฉินผิงตอบอย่างใจเย็น
“นี่แกบอกว่าอีกสักพักคุณไป๋จะมาที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
พอถังซือลี่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ กระนั้นเขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เขาแค่นหัวเราะ “ก็ดี ถ้าคุณไป๋ยังมาไม่ถึงในอีกครึ่งชั่วโมง ฉันจะเอาแกเข้าคุกซะ กล้ามากนะที่ไปขโมยของจากตระกูลไป๋”
บรรยากาศในห้องส่วนตัวเริ่มอึดอัดขึ้นมาโดยพลัน ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ ถังหงอิงมองไปยังเฉินผิงอย่างกังวล
ในขณะที่เฉินเป่ากั๋วดูไม่ร้อนรนใจและสูบบุหรี่ต่อไป
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ถังซือลี่เหลือบดูนาฬิกาข้อมือของเขาแล้วพูด “เอาตัวมันไป!”
ชายในเครื่องแบบหลายคนเดินเข้ามาหาเฉินผิง
“ซือลี่ ฉันขอร้องล่ะ.. อย่าเอาตัวเฉินผิงไปเลย!”
เมื่อถังหงอิงเห็นว่าเฉินผิงกำลังจะถูกจับ เธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าถังซือลี่
“แม่ครับ ไม่ต้องคุกเข่า..”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...