“ไป๋จ่านถัง ไปเตรียมรถให้พร้อม เราจะไปที่หมู่บ้านตระกูลเฉินเดี๋ยวนี้เลย!”
ไป๋เสี่ยวซานโกรธจัด
รถถูกเตรียมพร้อมอย่างรวดเร็ว ไป๋จ่านถังกับจ้าวอู๋ฉีก็นั่งรถไปกับเขาด้วย
“คุณไป๋ ทำไมคุณถึงโกรธนัก? เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” จ้าวอู๋ฉีถามอย่างสงสัย
ไป๋เสี่ยวซานเริ่มเล่าให้ฟังว่าเฉินผิงบอกอะไรเขาบ้าง ทำเอาไป๋จ่านถังเหยียบคันเร่งมิดกว่าเดิม
เขาก่นด่าสาปแช่งถังซือลี่ในใจครั้งแล้วครั้งเล่า ตระกูลไป๋ต้องลงแรงไปเท่าไหร่กว่าจะผูกมิตรกับเฉินผิงได้ แต่ถังซือลี่ดันไปพูดว่าเฉินผิงขโมยรถของพวกเขา
อีกฝั่ง เฉินผิงพอโทรบอกแล้วก็รออย่างใจเย็น เขารู้ว่าไป๋เสี่ยวซานคงมาถึงในเร็วๆ นี้
“มีอะไร? แกกำลังวางมาดอยู่เหรอ? คุณไป๋ว่าไงบ้าง?” ถังฮุยลูกของชายถังซือลี่ขึ้นเสียงใส่เฉินผิง
“คุณไป๋กำลังมาที่นี่ในไม่กี่อึดใจ” เฉินผิงตอบอย่างใจเย็น
“นี่แกบอกว่าอีกสักพักคุณไป๋จะมาที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
พอถังซือลี่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ กระนั้นเขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เขาแค่นหัวเราะ “ก็ดี ถ้าคุณไป๋ยังมาไม่ถึงในอีกครึ่งชั่วโมง ฉันจะเอาแกเข้าคุกซะ กล้ามากนะที่ไปขโมยของจากตระกูลไป๋”
บรรยากาศในห้องส่วนตัวเริ่มอึดอัดขึ้นมาโดยพลัน ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ ถังหงอิงมองไปยังเฉินผิงอย่างกังวล
ในขณะที่เฉินเป่ากั๋วดูไม่ร้อนรนใจและสูบบุหรี่ต่อไป
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ถังซือลี่เหลือบดูนาฬิกาข้อมือของเขาแล้วพูด “เอาตัวมันไป!”
ชายในเครื่องแบบหลายคนเดินเข้ามาหาเฉินผิง
“ซือลี่ ฉันขอร้องล่ะ.. อย่าเอาตัวเฉินผิงไปเลย!”
เมื่อถังหงอิงเห็นว่าเฉินผิงกำลังจะถูกจับ เธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าถังซือลี่
“แม่ครับ ไม่ต้องคุกเข่า..”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร