พอลองคิดดูแล้ว เฉินผิงก็ไม่อยากเข้ากับกระทรวงยุติธรรมเหมือนกัน มีกฎระเบียบกับข้อบังคับที่ต้องทำตามมากเกินไป ที่สำคัญที่สุดคือ ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงเหล่านั้นย่อมไม่อยากให้ใครมาคอยควบคุม
“ผมคิดไม่ออกเลยว่าจะเอาอะไรไปใช้สู้ในงานประลอง ผมเกรงว่า-”
“ใจเย็นครับ คุณเฉิน ดูจากความสามารถในตอนนี้ของคุณก็คงไม่มีปัญหาอะไร ผมเชื่อในตัวคุณ”
จ้าวอู๋ฉีทั้งยกย่องและมั่นใจในฝีมือเฉินผิง
เฉินผิงยิ้มเจื่อนแล้วถาม “นายพลจ้าว คุณหมายความว่ายังไงตอนที่พูดเรื่องพวกนั้นกับผมตอนอยู่ในรถ?”
จ้าวอู๋ฉีหัวเราะ “คุณเฉิน ถ้าคุณสัญญาอะไรกับผมไว้ คุณคงไม่คืนคำใช่ไหมครับ?”
เฉินผิงพยักหน้า “แน่นอนครับ ลูกผู้ชายต้องรักษาคำพูดเสมอ”
“ดีเลยครับคุณเฉิน คุณยอมเข้าร่วมการประลองให้ผมแล้ว แต่คุณจะต้องสู้โดยเป็นตัวแทนของกระทรวงยุติธรรม ผมถึงได้อยากให้คุณเข้ากระทรวง คุณจะได้ช่วยผมฝึกลูกน้องไปด้วยพร้อมๆ กัน”
จ้าวอู๋ฉียิ้มให้เฉินผิง
“เข้าร่วมกระทรวงยุติธรรม?” เฉินผิงอุทาน “เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ผมมีเรื่องต้องทำเยอะแยะไปหมด ผมไม่มีเวลาไปช่วยคุณฝึกคนของกระทรวงยุติธรรมหรอก”
“คุณเฉิน ที่คุณต้องทำก็แค่เข้าร่วมกระทรวงยุติธรรม คุณไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ตลอดและไม่จำเป็นผูกมัดกับกฎของเรา ถึงจะเข้าร่วมกับเราก็ใช่ว่าคุณจะไม่มีอิสระ ยิ่งกว่านั้นมันยังจะเป็นประโยชน์กับตัวคุณเองด้วย ถ้าคุณได้เข้าร่วมกับกระทรวงนะครับคุณเฉิน”
จ้าวอู๋ฉีหยุดพูดแล้วดูท่าทีของเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...