พอลองคิดดูแล้ว เฉินผิงก็ไม่อยากเข้ากับกระทรวงยุติธรรมเหมือนกัน มีกฎระเบียบกับข้อบังคับที่ต้องทำตามมากเกินไป ที่สำคัญที่สุดคือ ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงเหล่านั้นย่อมไม่อยากให้ใครมาคอยควบคุม
“ผมคิดไม่ออกเลยว่าจะเอาอะไรไปใช้สู้ในงานประลอง ผมเกรงว่า-”
“ใจเย็นครับ คุณเฉิน ดูจากความสามารถในตอนนี้ของคุณก็คงไม่มีปัญหาอะไร ผมเชื่อในตัวคุณ”
จ้าวอู๋ฉีทั้งยกย่องและมั่นใจในฝีมือเฉินผิง
เฉินผิงยิ้มเจื่อนแล้วถาม “นายพลจ้าว คุณหมายความว่ายังไงตอนที่พูดเรื่องพวกนั้นกับผมตอนอยู่ในรถ?”
จ้าวอู๋ฉีหัวเราะ “คุณเฉิน ถ้าคุณสัญญาอะไรกับผมไว้ คุณคงไม่คืนคำใช่ไหมครับ?”
เฉินผิงพยักหน้า “แน่นอนครับ ลูกผู้ชายต้องรักษาคำพูดเสมอ”
“ดีเลยครับคุณเฉิน คุณยอมเข้าร่วมการประลองให้ผมแล้ว แต่คุณจะต้องสู้โดยเป็นตัวแทนของกระทรวงยุติธรรม ผมถึงได้อยากให้คุณเข้ากระทรวง คุณจะได้ช่วยผมฝึกลูกน้องไปด้วยพร้อมๆ กัน”
จ้าวอู๋ฉียิ้มให้เฉินผิง
“เข้าร่วมกระทรวงยุติธรรม?” เฉินผิงอุทาน “เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ผมมีเรื่องต้องทำเยอะแยะไปหมด ผมไม่มีเวลาไปช่วยคุณฝึกคนของกระทรวงยุติธรรมหรอก”
“คุณเฉิน ที่คุณต้องทำก็แค่เข้าร่วมกระทรวงยุติธรรม คุณไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ตลอดและไม่จำเป็นผูกมัดกับกฎของเรา ถึงจะเข้าร่วมกับเราก็ใช่ว่าคุณจะไม่มีอิสระ ยิ่งกว่านั้นมันยังจะเป็นประโยชน์กับตัวคุณเองด้วย ถ้าคุณได้เข้าร่วมกับกระทรวงนะครับคุณเฉิน”
จ้าวอู๋ฉีหยุดพูดแล้วดูท่าทีของเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร