หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 885

“ได้เลยครับ!” เฉินผิงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

เขาคุยกับจ้าวอู๋ฉีต่ออีกสักพัก แต่จ้าวอู๋ฉีเข้าใจว่าเขาคงล้าจากการเดินทาง จึงบอกให้เขาไปพักผ่อนก่อน

โชคไม่ค่อยดีนัก เมื่อจ้าวอู๋ฉีเพิ่งจะก้าวออกจากห้องเพื่อไปที่สนามประลองยุทธ์ ซู่ชีเม่าก็รีบวิ่งมาหาเขา “ท่านนายพลครับ ซวนหยวนหรงกำลังก่อเรื่องที่สนามประลอง เขากับคนอีกกลุ่มหนึ่งพากันหยุดซ้อมแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น? แล้วนี่ซวนหยวนหรงคิดจะทำอะไรกัน? ฉันมอบหมายให้เขาเป็นครูฝึกไม่ใช่หรือไง?” จ้าวอู๋ฉีบ่นอุบ คิ้วขมวดจนเป็นรอยย่น

“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่จะยังไงก็รีบไปดูเถอะครับ..” ซู่ชีเม่าเร่ง

จ้าวอู๋ฉีถอนหายใจแล้วตรงดิ่งไปที่สนามประลองผู้ฝึกยุทธ์ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะตระกูลซวนใช้เส้นสายฝากฝังให้ซวนหยวนหรงเข้ากระทรวงยุติธรรมเพื่อให้เป็นหน้าเป็นตาของตระกูล แต่แม้ว่าซวนหยงหรงจะเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ เขากลับเป็นคนหยิ่งยโสโอหังจนไม่มีใครในกระทรวงชอบหน้า

เรื่องยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อซวนหยวนหรงรู้ดีว่าเส้นสายของเขาใหญ่ขนาดไหน และไม่เคยจะแสดงความเคารพต่อจ้าวอู๋ฉีเลยสักครั้งเดียว ซึ่งเขาแข็งแกร่งกว่าเจ้าอู๋ฉีมาก จึงทำให้เขายิ่งทำตัวอวดเบ่งมากขึ้นไปอีก

สุดท้ายจ้าวอู๋ฉีจึงให้เขาเป็นครูฝึก โดยหวังว่าเขาจะถ่อมตัวลงเสียบ้างถ้าได้ฝึกคนอื่นๆ แย่ที่ซวนหยวนหรงทำตัวดีๆ ได้แค่ไม่กี่วันก่อนที่จะกลับไปเป็นตัวปัญหาดังเดิม

ทันทีที่มาถึงสนามประลองยุทธ์ จ้าวอู๋ฉีก็เห็นซวนหยวนหรงนั่งอยู่บนโต๊ะพร้อมแก้วเบียร์ในมือข้างหนึ่งและไก่ย่างครึ่งตัวในมืออีกข้าง เขาทั้งดื่มทั้งกินตามใจอยาก ไม่สะทกสะท้านแม้คนจะมองมาที่เขา

กระทรวงยุติธรรมมีกฎเกณฑ์หลายอย่าง มีข้อหนึ่งห้ามไม่ให้สมาชิกเสพของมึนเมา การที่ซวนหยวนหรงจงใจแหกกฎต่อหน้าทุกคนจึงแสดงให้เห็นว่าเขาไม่แยแสจ้าวอู๋ฉีมากแค่ไหน

ไม่แปลกที่จ้าวอู๋ฉีจะโมโห “ซวนหยวนหรง นายกำลังทำบ้าอะไร?” เขาตวาด “กล้าดียังไงถึงกินเหล้าที่สนามประลองยุทธ์!”

การประลองนานาชาติจัดขึ้นเพื่อให้ผู้เข้าแข่งขันนำเกียรติมาสู่ประเทศชาติของตน หากแต่ซวนหยวนหรงคิดถึงแค่เพียงตระกูลของเขาเอง

“ฉันได้ตัวคนที่เหมาะจะลงแข่งการประลองนานาชาติแล้ว ส่วนเรื่องตำแหน่งครูฝึก ฉันขอปลดนายออกโดยให้เป็นผลนับตั้งแต่ตอนนี้ คุณเฉินจะเข้ามาทำหน้าที่ต่อ..” จ้าวอู๋ฉีเอ่ยอย่างเยือกเย็น

พอได้ยินแบบนั้น ซวนหยวนหรงก็โมโหขึ้นมา “จ้าวอู๋ฉี คุณเสียสติไปแล้วหรือยังไง? ไม่คิดเรื่องประสิทธิภาพของการฝึกบ้างเลยเหรอ? คุณนี่มันไร้ความรับผิดชอบสิ้นดีที่ให้ไอ้เด็กกุ๊ยจอมโอหังมาดูแลการฝึกของทุกคนที่นี่! ใครที่ไหนมันจะไปฟังเด็กพูด?”

ไม่ช้าทุกคนก็เริ่มพูดจาซุบซิบ “ฉันได้ยินมาว่านายพลจ้าวไปถึงหงเฉิงด้วยตัวเองเพื่อเชิญครูฝึกคนนี้ให้มาสอนเรา แต่เขาเป็นแค่ชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ ถ้ามีเวลาฝึกวิชาเพียงเท่านั้น เขาจะเก่งได้สักแค่ไหนกัน?”

“ใช่เลย! ท่านนายพลคิดบ้าอะไรของเขา? เขาคิดยังไงถึงจะเอาเด็กไปลงแข่ง?”