“ได้เลยครับ!” เฉินผิงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
เขาคุยกับจ้าวอู๋ฉีต่ออีกสักพัก แต่จ้าวอู๋ฉีเข้าใจว่าเขาคงล้าจากการเดินทาง จึงบอกให้เขาไปพักผ่อนก่อน
โชคไม่ค่อยดีนัก เมื่อจ้าวอู๋ฉีเพิ่งจะก้าวออกจากห้องเพื่อไปที่สนามประลองยุทธ์ ซู่ชีเม่าก็รีบวิ่งมาหาเขา “ท่านนายพลครับ ซวนหยวนหรงกำลังก่อเรื่องที่สนามประลอง เขากับคนอีกกลุ่มหนึ่งพากันหยุดซ้อมแล้ว”
“เกิดอะไรขึ้น? แล้วนี่ซวนหยวนหรงคิดจะทำอะไรกัน? ฉันมอบหมายให้เขาเป็นครูฝึกไม่ใช่หรือไง?” จ้าวอู๋ฉีบ่นอุบ คิ้วขมวดจนเป็นรอยย่น
“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่จะยังไงก็รีบไปดูเถอะครับ..” ซู่ชีเม่าเร่ง
จ้าวอู๋ฉีถอนหายใจแล้วตรงดิ่งไปที่สนามประลองผู้ฝึกยุทธ์ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะตระกูลซวนใช้เส้นสายฝากฝังให้ซวนหยวนหรงเข้ากระทรวงยุติธรรมเพื่อให้เป็นหน้าเป็นตาของตระกูล แต่แม้ว่าซวนหยงหรงจะเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ เขากลับเป็นคนหยิ่งยโสโอหังจนไม่มีใครในกระทรวงชอบหน้า
เรื่องยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อซวนหยวนหรงรู้ดีว่าเส้นสายของเขาใหญ่ขนาดไหน และไม่เคยจะแสดงความเคารพต่อจ้าวอู๋ฉีเลยสักครั้งเดียว ซึ่งเขาแข็งแกร่งกว่าเจ้าอู๋ฉีมาก จึงทำให้เขายิ่งทำตัวอวดเบ่งมากขึ้นไปอีก
สุดท้ายจ้าวอู๋ฉีจึงให้เขาเป็นครูฝึก โดยหวังว่าเขาจะถ่อมตัวลงเสียบ้างถ้าได้ฝึกคนอื่นๆ แย่ที่ซวนหยวนหรงทำตัวดีๆ ได้แค่ไม่กี่วันก่อนที่จะกลับไปเป็นตัวปัญหาดังเดิม
ทันทีที่มาถึงสนามประลองยุทธ์ จ้าวอู๋ฉีก็เห็นซวนหยวนหรงนั่งอยู่บนโต๊ะพร้อมแก้วเบียร์ในมือข้างหนึ่งและไก่ย่างครึ่งตัวในมืออีกข้าง เขาทั้งดื่มทั้งกินตามใจอยาก ไม่สะทกสะท้านแม้คนจะมองมาที่เขา
กระทรวงยุติธรรมมีกฎเกณฑ์หลายอย่าง มีข้อหนึ่งห้ามไม่ให้สมาชิกเสพของมึนเมา การที่ซวนหยวนหรงจงใจแหกกฎต่อหน้าทุกคนจึงแสดงให้เห็นว่าเขาไม่แยแสจ้าวอู๋ฉีมากแค่ไหน
ไม่แปลกที่จ้าวอู๋ฉีจะโมโห “ซวนหยวนหรง นายกำลังทำบ้าอะไร?” เขาตวาด “กล้าดียังไงถึงกินเหล้าที่สนามประลองยุทธ์!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...