“นี่ ระวังคำพูดตัวเองหน่อย จากที่ฉันได้ยินมา คุณเฉินเป็นคนที่ชนะปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์สองคนได้พร้อมกันเลยนะ!”
“เหอะ! นายเชื่อเรื่องนั้นเหรอ? ถ้าเขาเก่งขนาดนั้นจริง ทำไมถึงไม่มีข่าวเล็ดรอดออกมาเลยว่าหงเฉิงมีผู้ฝึกยุทธ์วัยหนุ่มที่ฝีมือร้ายกาจขนาดนั้นนั้น?”
ยิ่งพวกเขาพร่ำพูดมากเท่าไหร่ ซู่ชีเม่าก็ยิ่งรำคาญมากขึ้นเท่านั้น “พวกนายทุกคน เงียบซะ!” เขาตะโกนแล้วจ้องพวกเขาเขม็ง
แม้ว่าทุกคนจะกลัวจนหุบปากลงในทันใด จ้าวอู๋ฉีก็ได้ยินคำนินทาของพวกเขาอยู่ดี
ในขณะที่ซวนหยวนหรงยังพูดจาเหยียดหยามจ้าวอู๋ฉีต่อ “ได้ยินรึเปล่า? จ้าวอู๋ฉี ถ้าคุณปล่อยให้เด็กเป็นครูฝึก ก็คงไม่มีใครฟังที่เขาพูด ทำไมคุณถึงไม่พาเขามาลองสู้กับผมดูล่ะ? ถ้าเขารับการโจมตีจากผมได้สามครั้ง ผมจะไปทันที แต่ถ้าเขาทำไม่ได้ คุณต้องไล่เขาออกแล้วให้ผมเข้าลงแข่งงานประลอง”
จ้าวอู๋ฉีไม่พูดอะไร แต่ซู่ชีเม่าที่เหลืออดกับความโอหังของซวนหยวนหรงพูดโต้ตอบกลับไป “นายหลงตัวเองมากเกินไปแล้ว ซวนหยวนหรง! ถ้าคุณเฉินได้สู้กับนายจริงๆ ไม่เพียงแต่เขาจะรับการโจมตีของนายได้ แต่เขายังจะขยี้นายด้วยมือข้างเดียวอีกด้วย!”
สีหน้าซวนหยวนหรงถมึงทึงขณะที่เขาจ้องเขม็งไปยังซู่ชีเม่า “แกนี่ใจกล้าดีนะ ถือดียังไงถึงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนั้น!”
ก่อนที่จะมีใครไหวตัวทัน ซวนหยวนหรงพุ่งไปหยุดตรงหน้าซู่ชีเม่ากะทันหันแล้วตบเขาอย่างแรง
เผียะ!
โชคไม่ดีที่แรงตบรุนแรงมากจนซู่ชีเม่ากระเด็นไปไกลแล้วร่วงลงพื้น
“ซวนหยวนหรง!” จ้าวอู๋ฉีตะโกน เขาเลือดขึ้นหน้าเมื่อเห็นซวนหยวนหรงเริ่มโจมตีก่อน
ซวนหยวนหรงส่งสายตาเยาะเย้ยให้เขาอย่างไม่แยแส “ไปพาไอ้เด็กนั่นมา จะได้สู้กันซะที ผมอยากเห็นว่ามันจะเก่งสักแค่ไหน..”
จ้าวอู๋ฉีเขาไปช่วยพยุงซู่ชีเม่า แต่แทนที่จะตอบตำถามของซวนหยวนหรง เขานิ่วหน้าด้วยความโกรธเคืองโดยไม่ส่งเสียง
เฉินผิงยิ้ม “เดินทางแค่ไม่กี่ชั่วโมงผมไม่เหนื่อยหรอกครับนายพลจ้าว ด้วยระดับพลังของผมตอนนี้ ผมจะไม่นอนหลับสามวันสามคืนติดกันก็ยังได้!”
ซวนหยวนหรงจ้องมองเฉินผิง สีหน้าของเขาทั้งเยือกเย็นทั้งจริงจัง “งั้นแกก็คือครูฝึกคนใหม่ที่จ้าวอู๋ฉีจ้างมาสินะ”
“ใช่แล้ว!”
“เหมือนแกยังอายุแค่ยี่สิบต้นๆ อยู่เลย แต่กลับได้เป็นปรมาจารย์อาวุโสแล้ว? ต้องยอมรับว่าฉันประทับใจอยู่บ้าง แต่ถึงยังไงแกก็ไม่คู่ควรกับตำแหน่งครูฝึกแห่งกระทรวงยุติธรรม! ฉันแน่ใจว่าแกคงพยายามอย่างหนักกว่าจะมีระดับพลังถึงขั้นนี้ได้ เพราะงั้นถ้าแกไปให้พ้นหน้าฉันเสียตอนนี้ ฉันอาจจะยอมปล่อยแกไป..” ซวนหยวนหรงเอ่ยปากเตือน
เท่าที่เห็นเขาบอกได้เลยว่ารัศมีของเฉินผิงแค่ใกล้เคียงกับปรมาจารย์อาวุโส ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่เขาต้องกลัวเลย!
“ปล่อยผมไปเหรอ?” เฉินผิงตอบพลางยิ้มเยาะ “ว่าแต่คุณเป็นอะไรกันกับซวนหยวนไคเหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...