ซุนฝูไห่ตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาไม่เข้าใจทำไมถึงไม่คิดเงินเขาล่ะ
ชุยจื้อหย่วนที่อยู่ข้างๆเมื่อได้ยินก็หัวเราะขึ้นมาทันที “ฮ่าๆ คิดไม่ถึงว่าบัตรพนักงานของฉันจะมีประโยชน์ หลังจากเอาออกมาก็ไม่คิดเงินทันที ตระกูลซูช่างพิถีพิถันจริงๆ…”
ซุนฝูไห่เมื่อได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า เขาก็คิดว่าบัตรพนักงานของชุยจื้อหย่วนมีบทบาท นี่เพราะชุยจื้อหย่วนทำงานให้กับตระกูลซู
มีเพียงแคชเชียร์สาวเท่านั้นที่เหลือบมองชุยจื้อหย่วนอย่างดูถูกเเละไม่ได้พูดอะไร เหตุที่ไม่คิดเงินก็มุ่งประเด็นไปที่เฉินผิง พนักงานในโรงเเรมฟู่เหาเกือบทั้งหมดล้วนรู้ถึงความสัมพันธ์ของเฉินผิงเเละซูอวี่ฉีเเล้ว!
เมื่อเห็นเฉินผิงมากินข้าว เเน่นอนว่าต้องไม่คิดเงิน ใครจะกล้าคิดเงินเขยในอนาคต?
กลุ่มคนเดินออกจากโรงเเรมซุนฝูไห่กับเฉินเป่ากั๋วพูดลาซึ่งกันเเละกัน!
“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดเเล้ว ร่างกายเหม็นจะเเย่เเล้ว ต้องโทษเฉินผิงคนนี้ มีอย่างที่ไหนดื่มเหล้าเเบบนั้น?ทำให้จื้อหย่วนเมามาย…”
หลี่เฟิ่งสยาพึมพำเเละจ้องไปที่เฉินผิงด้วยความโกรธ!
เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร เฉินเป่ากั๋วใบหน้าเต็มไปด้วยคำขอโทษเเละเดินไปพูดขอโทษหลี่เฟิ่งสยา จากนั้นพาถังหงอิงจากไป!
ซุนฝูไห่ก็กลับบ้านไปกับหลี่เฟิ่งสยา เหลือเเค่เฉินผิง ชุยจื้อหย่วนและซุนเสี่ยวเหมิงสามคน!
“เฉินผิงตัวคุณมีกลิ่นเหล้า เรียกรถไปเองนะ อย่าทำรถฉันสกปรก…”
ซุนเสี่ยวเหมิงเหลือบมองเฉินผิงพูดอย่างเย็นชา
เฉินผิงทำให้ชุยจื้อหย่วนดื่มจนเป็นเเบบนี้ ตอนนี้ซุนเสี่ยวเหมิงยังโกรธอยู่!
“เฉินผิง พวกเราไปหวงเฉาคาราโอเกะ คุณอย่าหนีไปกลางทางนะ…”
ชุยจื้อหย่วนส่ายไปส่ายมาพูดจนจบก็โดนซุนเสี่ยวเหมิงลากขึ้นรถจากนั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!
เมื่อมองไปยังรถที่ควบออกไป ดวงตาของเฉินผิงพาให้รู้สึกหนาวเย็น ชุยจื้อหย่วนคนนี้จับผิดไม่หยุดไม่หย่อน เฉินผิงต้องสอนบทเรียนดีๆให้เขา!
ยังมีซุนเสี่ยวเหมิงคนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นเเก่ซุนฝูไห่ เฉินผิงไม่ยอมคุ้นเคยกับเธอแน่!
ยื่นมือไปหยุดรถเเท๊กซี่คันหนึ่ง เฉินผิงคิดอยากรีบไปหวงเฉาคาราโอเกะ เเต่ขณะนี้โทรศัพท์กลับดังขึ้นมา!
เป็นหวังหันหันโทรฯมา เฉินผิงรีบรับสาย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...