เห็นว่ามีคนออกเงินเเล้ว คนอื่นๆจึงคึกคักขึ้นมา เริ่มสั่งผลไม้เเละเบียร์
จางถงเจี้ยนภาวนาให้เฉินผิงต้องมา มิฉะนั้นวันนี้เขาต้องนองเลือดอีก บัตรเครดิตบนตัวเขาวงเงินใกล้จะหมดเเล้ว!
ชุยจื้อหย่วนนอนอยู่บนโซฟา ขอให้ซุนเสี่ยวเหมิงนวดศรีษะให้ เเละดื่มน้ำนิดหน่อย อาการเมาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เเต่ศรีษะยังวิงเวียน
“ฉันจะบอกพวกนาย ถ้าเฉินผิงไม่มาก็เเล้วไป เเต่ถ้าประเดี๋ยวมันมา พวกนายก็ทำให้มันดื่มเหล้าเเบบไม่ต้องปราณี ใครทำให้มันเมาได้ เดือนนี้โบนัสสองเท่า…”
ชุยจื้อหย่วนบอกกับทุกคน
ได้ยินว่าโบนัสสองเท่า ทุกคนตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“ผู้จัดการชุยวางใจเถอะ ผมรับรองจะให้เฉินผิงคลานออกไป…”
“ถ้าเขากล้ามา ผมจะให้เขาดื่มจนหาทิศไม่เจอ…”
ทุกๆคนต่างกระตือรือล้นที่จะลงมือ คนมากมายพวกนี้คิดจะมอมเหล้าเฉินผิง เฉินผิงต้องโดนมอมจนเมาเเน่นอน ขนาดจางถงเจี้ยนนั้นได้ยินว่าโบนัสสองเท่ายังตื่นเต้น เพียงเเต่ว่าเขาไม่ไปมอมเหล้าเฉินผิงจริงๆหรอก
ขณะที่ทุกคนกำลังดื่มเเละร้องเพลง ประตูห้องส่วนตัวก็โดนผลักออก เฉินผิงพาหวังหันหันมาถึงแล้ว!
เมื่อเห็นเฉินผิงมาจริงๆทุกคนต่างตกใจเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อเห็นหวังหันหันที่อยู่ข้างเฉินผิง ทำให้ผู้ชายไม่น้อยมองด้วยความสนใจ เเม้เเต่ชุยจื้อหย่วนที่ยังวิงเวียนศรีษะเเละหรี่ตาอยู่ เมื่อเห็นหวังหันหันก็ตาโตทันที!
เเม้ว่าซุนเสี่ยวเหมิงจะเป็นคนสวย เเต่ตัวของหวังหันหันยังมีความอ่อนเยาว์ เเม้ว่าหวังหันหันจะเคยเป็นนักเต้นในบาร์มาก่อน เเต่ภายในก็ยังเป็นพวกหัวโบราณ
“เฉินผิง ฉันคิดว่าคุณกลัวว่าจะต้องจ่ายเงิน เลยไม่มาซะเเล้ว…”
ชุยจื้อหย่วนกวาดตาเหลือบมองเฉินผิง จากนั้นสายตาก็มองที่ตัวของหวังหันหันต่อและถาม “น้องสาวคนนี้คือใคร?”
“สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อหวังหันหัน เป็นเพื่อนบ้านของพี่เฉินผิง หวังว่าคงไม่ได้มารบกวนทุกคน…”
หวังหันหันเเนะนำตัวเองอย่างสุภาพ!
“ไม่เลย ไม่รบกวน…”
“นั่ง รีบนั่ง…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...