หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 91

เเน่นอนเมื่อเห็นการกระทำที่สนิทสนมของหวังหันหันกับเฉินผิงแล้ว ผู้ชายส่วนใหญ่รู้สึกท้อเเท้ สายตาของชุยจื้อหย่วนก็มองเฉินผิงอย่างอิจฉา!

เฉินผิงเเนะนำให้หวังหันหันรู้จักทีละคน ตอนที่เเนะนำให้รู้จักกับซุนเสี่ยวเหมิงนั้น เฉินผิงพูด “นี่คือซุนเสี่ยวเหมิงลูกสาวของคุณลุงซุน พ่อของเธอกับพ่อของพี่เป็นเพื่อนในกองทัพ…”

เมื่อหวังหันหันได้ยินก็เข้าใจทันที ตอนที่เฉินเป่ากั๋วไหว้วานให้คนหางานให้ ก็คงจะเป็นพ่อของซุนเสี่ยวเหมิงคนนี้!

ดังนั้นหวังหันหันจึงกระตือรือล้นก้าวไปข้างหน้าดึงมือของซุนเสี่ยวเหมิง “พี่เสี่ยวเหมิงสวยมาก ฉันได้ยินพี่เฉินผิงกับคุณลุงเฉินพูดถึงพวกคุณมาตั้งนานเเล้ว เพียงเเต่ไม่เคยเจอมาก่อน…”

ความกระตือรือล้นของหวังหันหันทำให้ซุนเสี่ยวเหมิงยิ้มออกมา “น้องหันหันเธอก็สวยมากทีเดียว…”

“คนนี้คือจางถงเจี้ยน พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกัน…”

เฉินผิงพูดเเละชี้ไปที่มุมห้องคนที่ใส่เเว่นตาก็คือจางถงเจี้ยน

“สวัสดี…” หวังหันหันยิ้มเล็กน้อยยื่นมือออกไป!

“สวัสดี สวัสดี…” จางถงเจี้ยนหน้าเเดงขึ้นมาทันที จับมือหวังหันหันเบาๆ

เห็นท่าทางอย่างนั้นของจางถงเจี้ยน ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา!

ในไม่ช้าทุกคนก็เริ่มคุ้นเคยกัน เริ่มร้องเพลงเเละดื่มเหล้า ทุกคนเริ่มมุ่งลงมือกับเฉินผิง ผลัดกันชนเเก้วกับเฉินผิงทีละคน

หวังหันหันเห็นเช่นนี้จึงยืนตรงหน้าเฉินผิง “พวกคุณชนเเก้วเเบบนี้ เดี๋ยวพี่เฉินผิงก็ต้องเมา ฉันดื่มกับพวกคุณ…”

หวังหันหันยกเเก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด!

หวังหันหันออกหน้าเเทนเฉินผิง ผู้ชายพวกนี้ย่อมไม่ปฎิเสธเเน่ ในความเห็นของพวกเขา หวังหันหันดื่มเบียร์ไม่เกินสองเเก้วก็ไม่ไหวแล้ว!

แต่ในไม่ช้าคนพวกนี้ก็รู้ว่าตัวเองคิดผิด ผิดแบบอุกอาจ!

เห็นเเค่หวังหันหันดื่มเเก้วเเล้วเเก้วเล่ากับทุกคน เเต่ไม่มีทีท่าว่าจะเมาเลยสักนิด เเม้เเต่สีหน้ายังไม่เปลี่ยนสักนิด!

คราวนี้ทุกคนตกตะลึง เเม้เเต่เฉินผิงยังมองหวังหันหันอย่างไม่เชื่อสายตา

หวังหันหันพูดด้วยรอยยิ้ม

ไม่ต้องบอกว่าหวังหันหันเก่งเรื่องการสื่อสาร ใช้เวลาไม่นาน ผู้หญิงสามคนก็กลายเป็นเพื่อนรักที่คุยกันได้ทุกเรื่องไปแล้ว!

“น้องสาวเธอสวยขนาดนี้ นิสัยก็ดี ทำไมถึงไปชอบเฉินผิงเจ้าเด็กนั่นล่ะ?ฉันดูเฉินผิงเเล้วเหมือนพวกเสแสร้ง น่ารำคาญ…”

หวังหลานหลานดื่มเหล้าเเละพูดกับหวังหันหันโดยไม่อาย

เฉินผิงนั่งอยู่คนเดียว ทั้งไม่ร้องเพลงเเละไม่ดื่มเหล้า พูดกับจางถงเจี้ยนบ้างสองคำ ดูเเล้วเข้ากันไม่ได้อย่างชัดเจน!

“พี่หลานหลาน ความจริงพี่เฉินผิงเป็นคนดีมากทีเดียว พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก อาจเป็นเพราะพี่กับเขายังไม่คุ้นเคยกันหน่ะ…”

หวังหันหันก็ไม่ได้โกรธ เเค่พูดอธิบายเสียงเบาๆ!

เห็นหวังหันหันพูดแบบนี้ หวังหลานหลานก็คงดูถูกเฉินผิงไม่ได้อีก จึงหยิบไมโครโฟนขึ้นมาพูดว่า “ไป พวกเราไปร้องสักเพลง…”