แต่กระนั้น เฉินผิงก็เลือกที่จะไม่สู้กลับ เขาพึมพำบางอย่าง ซึ่งทำให้เปลวไฟสีฟ้านั้นหลอมรวมกันก่อตัวขึ้นมาเป็นวงแหวนอาคม
เปลวไฟเหล่านี้กลายเป็นแสงสะท้อนเหมือนกระจกที่สะท้อนให้เห็นเฉินผิงและอิจิโระ แสงสะท้อนจากเปลวหนึ่งไปยังอีกเปลวหนึ่ง และทันใดนั้น ร่างเงาของเฉินผิงจำนวนสิบสองร่างก็ปรากฏขึ้นมา
ร่างเงาของเฉินผิงกระจายไปรอบๆ วงแหวนอาคม อิจิโระตกตะลึง เขาไม่สามารถแยกแยะได้แล้วว่าร่างไหนคือเฉินผิงตัวจริง
“คิดว่าไงล่ะ? ร่างเงาของผมดูน่าเชื่อถือดีนะ ว่าไหม?” เฉินผิงเย้ยหยัน เขานึกถึงวิธีการนี้ขึ้นมาทันทีเมื่อได้เห็นอิจิโระใช้วิชากระบี่เก้าเงากับแอนดรูว์
“อ้าก…” อิจิโระตะโกนออกมาด้วยความเดือดดาล เขาฟาดกระบี่วิเศษของเขาเข้าไปที่วงแหวนอาคมทันที
กำแพงแห่งลำแสงหายไปเมื่อกระบี่วิเศษของอิจิโระฟาดฟันเข้าใส่มัน แต่กระนั้น มันก็กลับปรากฏขึ้นมาใหม่ทันทีขณะที่เขาดึงกระบี่วิเศษของเขากลับคืนไป
จากนั้น อิจิโระจึงตระหนักได้ว่าเปลวไฟสีฟ้านั้นคงสภาพเป็นกำแพงแห่งลำแสง เขาจำเป็นต้องดับเปลวไฟสีฟ้าเหล่านี้เพื่อทำลายกำแพงแสงให้ได้
อิจิโระทุ่มพลังลมปราณของเขาเข้าใส่เปลวไฟสีน้ำเงิน แต่ไม่มีเปลวไฟลูกไหนดับไปเลย แม้แต่การสั่นไหวจากการโจมตีของเขาก็ยังไม่มี
“ดูเหมือนในที่สุดเราก็จะต่อสู้กันอย่างยุติธรรมและตรงไปตรงมาแล้วนะ ภาพลวงตาของคุณตอนนี้มันไร้ประโยชน์ไปเสียแล้ว” เฉินผิงพูดขณะที่เขามองดูสีหน้าบูดบึ้งของอิจิโระ
อิจิโระมองดูเฉินผิงอย่างเคร่งขรึมก่อนที่จะถอดร่างเงาของเขากลับคืนไป จากนั้นเขาก็ตอบกลับมาว่า “อะไรทำให้แกคิดว่าที่แกทำมันเพียงพอต่อการเอาชนะวิชากระบี่เก้าเงาของฉันได้? ร่างเงาทั้งเก้านั้นเป็นเพียงส่วนเล็กๆ ในเคล็ดวิชากระบี่เก้าเงา แกยังไม่ได้เห็นพลังที่แท้จริงของมันเลย”
อิจิโระยกกระบี่วิเศษเล่มบางของเขาขึ้นมาอย่างรวดเร็วและคำรามออกมา ลำแสงสีเขียวปรากฏขึ้นในตาของอิจิโระ ขณะที่จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก และทั่วทั้งร่างกายเขาก็แผ่รังสีอำมหิตออกมา
“กระบวนท่าแรกของเคล็ดวิชากระบี่เก้าเงา กระบวนท่ากระบี่มหึมา!” อิจิโระตะโกน
พลังลมปราณอันมหาศาลรวมตัวกันบนกระบี่วิเศษ จากนั้น อิจิโระก็โยนกระบี่วิเศษขึ้นก่อนจะสะบัดมันกลางอากาศ จนกระบี่วิเศษเปล่งประกายด้วยแสงสีเขียวและปกคลุมหัวของเฉินผิงด้วยพลังงานในตัวมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...