“คมกระบี่ตัดวารี…” อิจิโระตะโกน
จากนั้น พลังก็พวยพุ่งออกมาจากกระบี่วิเศษของอิจิโระและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจนสูงเกือบสิบเมตร ก่อนที่มันจะกระแทกลงมาอย่างแรงด้วยมือที่ทำเป็นรูปกระบี่ของเฉินผิง
แรงกระแทกสร้างคลื่นเขย่าสนามประลองจนดูเหมือนใกล้จะพังทลายลงด้วยพลังอันมหาศาล
คมกระบี่สีทองของเฉินผิงตรงเข้าสัมผัสกับพลังสีขาวของอิจิโระ ก่อนจะโยนมันขึ้นไปบนท้องฟ้า ขณะที่เฉินผิงกระโจนขึ้นไปในอากาศ เปลวไฟสีฟ้าที่ก่อตัวเป็นวงแหวนอาคมก็พลันวูบหายไป
ตูม…
พลังจากกระบี่ของอิจิโระทำให้เกิดรอยแยกเป็นวงกว้างในสนามประลอง ซึ่งมันไม่สามารถต้านทานความรุนแรงนั้นได้และถึงกับหักครึ่ง
อิจิโระกำลังจะล้มลงไป แต่ทันใดนั้นเขาก็หายใจเข้าลึกก่อนจะกระโจนขึ้นไปกลางอากาศ
เฉินผิงเห็นว่าอิจิโระกำลังทำอะไรอยู่จึงหรี่ตาด้วยอารมณ์ข่มขู่ นั่นแหละคือโอกาสที่เขาต้องการ
ขณะที่อิจิโระพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เฉินผิงก็เคลื่อนตัวเองเข้าไปตรงกลางฟากฟ้าก่อนจะสาวหมัดเข้าไปทางอิจิโระ
ตั้บ!
หมัดนั้นทะลวงผ่านความว่างเปล่า ก่อนจะกระจายคลื่นกระแทกขนาดมหึมาไปทั่วทุกทิศทุกทาง พร้อมกับสร้างเสียงดังสนั่นหวั่นไหวบนท้องฟ้า
หมัดลูกนั้นเต็มไปด้วยพลังทั้งหมดของเฉินผิง เขาไม่ยั้งอะไรไว้เลย
อิจิโระหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินเสียงแหลมหวีดผ่านอากาศตรงเหนือหัวของเขา กลายเป็นว่าเฉินผิงไม่ได้กระโจนขึ้นมาในอากาศเพื่อหลบหนีการโจมตีของอิจิโระ แต่ความจริงคือเฉินผิงนั้นวางแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว และเขากำลังรอโอกาสเหมาะที่จะโจมตีอิจิโระอย่างสาหัส
เช่นนั้นแล้ว อิจิโระจึงได้ตระหนักว่าเขาประมาทเกินไป เขาหยุดเคลื่อนตัวขึ้นไปทันทีและบังคับให้ร่างกายของเขาร่อนลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง
แต่กระนั้น อิจิโระก็เดินเกมช้าเกินไป กำปั้นของเฉินผิงปรากฏต่อสายตาของเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที
อิจิโระไม่มีทางเลือกนอกจากต้องซัดหมัดกลับไป กระบี่วิเศษในมือของเขาไม่มีประโยชน์ไปเสียแล้ว เขาไม่เหลือเวลามากพอให้ใช้กระบี่วิเศษที่เขาถืออยู่เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...