“ผมได้ไข่มุกราตรีมาแล้ว เราชนะการแข่งขันแบบทีมแล้วนะครับ” เฉินผิงประกาศหลังจากเขาขึ้นจากเรือมาบนฝั่ง ก่อนจะนำไข่มุกราตรีที่เขามีอยู่ออกมาให้ทุกคนดู
หลายคนต่างส่งเสียงเชียร์ให้กับชัยชนะของเฉินผิง เมื่อพวกเขาเห็นเฉินผิงกลับมาพร้อมไข่มุกราตรี เพราะอย่างไรเสีย พวกเขาก็จัดการแข่งขันครั้งนี้ในอาณาจักรต้าซย่า และคงน่าอับอายถ้าหากต่าวกั๋วเป็นผู้ชนะการแข่งขันในครั้งนี้
ฝูงชนเข้ามารายล้อมเฉินผิงและคนอื่นๆ ขณะที่ทีมของเฉินผิงกำลังจะเดินทางกลับบ้าน เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว คณะผู้แทนของต่าวกั๋วก็เข้ามาขวางไว้
“เดี๋ยวก่อน แล้วผู้เข้าแข่งขันจากประเทศของผมล่ะ อยู่ที่ไหน? คุณอิจิโระ วาตานาเบะอยู่ไหน?” ผู้แทนถามออกมาด้วยเสียงอันดัง
ตัวแทนคนนั้นรู้สึกไม่ค่อยดี แต่ในขณะนั้นเขาก็ยังมีความหวังอยู่บ้าง
เฉินผิงเบนสายตาไปมองผู้แทน จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ “อ้อ เขาน่ะเหรอ? คงไม่กลับมาแล้วล่ะ”
คำที่เขาพูดนั้นดับแสงแห่งความหวังในใจของผู้แทนไปในทันที
“ไอ้สารเลว แกฆ่าเขาเหรอ?”
ดวงตาของผู้แทนลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ
เฉินผิงไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด จากนั้นรังสีอำมหิตภายในตัวเขาก็ลุกพรึ่บขึ้นมา เขาก้าวไปข้างหน้าและเข้าไปประชิดตัวผู้แทนคนนั้นก่อนจะบอกความจริงว่า “อ้อ ผมทำมากกว่าสังหารอิจิโระผู้ล้ำค่าของคุณด้วยนะ ผมฆ่าทุกคนที่คุณส่งไปยังเกาะนั่น และถ้าคุณอยากจะฟ้องร้องเรื่องนั้น ก็ทำได้เลย ไม่ว่าจะด้วยทางไหนก็แล้วแต่ ผมยินดีที่จะใช้โอกาสนี้เปิดโปงความลับสกปรกที่คุณทำไว้ให้สาธารณชนได้รับรู้”
คำพูดของเฉินผิงทำเอาผู้แทนอึ้งไปทันที สายตาของผู้แทนเต็มไปด้วยไฟแห่งความเดือดดาล แต่เขาทำอะไรไม่ได้ เขาต้องขยับตัวไปด้านข้างเพื่อหลีกทางให้เฉินผิง
ทีมต่าวกั๋วเป็นคนเริ่มสร้างปัญหาด้วยการแหกกฏก่อน ดังนั้นพวกเขาต้องลงเอยด้วยความอับอายเป็นแน่ ถ้าหากตัดสินใจฟ้องร้องเรื่องนี้ขึ้นมา
เฉินผิงและทีมเดินออกไปหลังจากนั้น ผู้แทนคนนั้นพลันมีออร่าแห่งความชั่วร้ายหลั่งไหลออกมาขณะที่เขาจ้องมองเบื้องหลังของเฉินผิง และในขณะนั้น เฉินผิงเองก็ไม่ล่วงรู้ถึงปัญหาใหญ่ที่เขาก่อขึ้นเมื่อเขาฆ่าอิจิโระ
ทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อย จ้าวอู๋ฉีจึงปล่อยให้พวกเขาไปพักผ่อนทันทีที่กลับมาถึงกระทรวงยุติธรรม ส่วนงานฉลองนั้นจะต้องรอจัดในวันพรุ่งนี้แทน
สำหรับหลงอู่และคนอื่นๆ จ้าวอู๋ฉีรู้ดีว่าไม่ต้องถามเรื่องพวกเขาเลย พวกเขาลงเรือมากับเฉินผิง และมันมีเพียงทางเดียวที่เป็นไปได้ คือพวกเขาไปอยู่ที่เกาะนั้นก่อนที่พวกเราจะไปถึงเสียอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...