เมื่อเห็นซูอวี่ฉีเป็นเช่นนั้น เฉินผิงพยายามอย่างหนักที่จะไม่หัวเราะ แน่ล่ะว่าฉันใช้ศาสตร์เวทในการควบคุมไฟได้ ถ้าไม่รู้เรื่องนี้เลย ฉันจะปรุงยาออกมาได้ยังไง?
เมื่อเฉินผิงแบมือออกมา เปลวไฟสีน้ำเงินก็เต้นเร่าอยู่ในฝ่ามือเขา
“อ้อ ผมก็รู้ศาสตร์เวทในการควบคุมไฟเหมือนกันนะ” เฉินผิงกล่าว
ตอนแรกเฉินผิงคิดว่าความสามารถเฉพาะของซูอวี่ฉีนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ตอนนี้เขากลับอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง
เมื่อเห็นเฉินผิงทำเช่นนี้ ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ก็หัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้น เปลวไฟรอบกายซูอวี่ฉีก็ค่อยๆ เปลี่ยนร่างกลายเป็นนกฟีนิกซ์และแยกออกมาจากร่างของซูอวี่ฉี
“นกฟีนิกซ์เหรอ?” เฉินผิงยืนทื่ออยู่กับที่เมื่อเห็นดังนั้น
ขณะที่เฉินผิงกำลังอึ้งอยู่นั้น นกฟีนิกซ์ก็อ้าปากออก และต่อมา เปลวไฟในมือของเฉินผิงก็โดนมันกลืนกินเข้าไป
จากนั้น นกฟีนิกซ์ก็อ้าปากอีกครั้งและปล่อยเปลวเพลิงสีน้ำเงินออกมา ด้วยความตกใจกับคลื่นพลังที่ถาโถมเข้าใส่ เฉินผิงจึงรีบขยับแขนและสร้างเกราะสีทองขึ้นมาทันที
เปลวไฟสีน้ำเงินหายวับไปทันทีที่มันสัมผัสเกราะทอง แต่กระนั้น ก็ยังมีรอยแตกบนเกราะทองของเฉินผิงจนมองเห็นได้ชัด
เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อสายตาว่านกฟีนิกซ์จะมีพลังมหาศาลขนาดนี้ เพราะตามที่เขาเข้าใจ นักรบจะไม่สามารถปล่อยพลังของตนได้อย่างเต็มที่ผ่านภาพลวงตาที่สร้างมาโดยพลังงานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพลังลมปราณ พลังชี่ หรือพลังอื่นๆ ในทุกรูปแบบ
แต่ทว่า นกฟีนิกซ์กลับแตกต่างออกไป เพราะมันมีออร่าที่แข็งแกร่งมากกว่าซูอวี่ฉี ราวกับว่ามันไม่ได้ถูกควบคุมโดยซูอวี่ฉีด้วยซ้ำ
เมื่อซูอวี่ฉีโบกมือ นกฟีนิกซ์ก็กลับกลายเป็นเปลวเพลิงลามเข้าไปรายล้อมรอบตัวเธอจนกระทั่งค่อยๆ จางหายไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...