หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 94

เฉินผิงรู้ว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องขยับ ส่วนจางถงเจี้ยนนั่นที่แท้กลัวจนไม่กล้าขยับ!

“พอเเล้วเลิกยุ่งกับขี้ขลาดสองคนนี้ได้เเล้ว ออกไปเอาลาฟีเต้กันทุกคน พวกเราดื่มเหล้ากันเถอะ…”

ชุยจื้อหย่วนโบกมือเเล้วพูด!

ไม่นานก็มีคนออกไปขอเครื่องดื่ม ในขณะที่ทุกคนเหลือบมองเฉินผิงกับจางถงเจี้ยนอย่างเย็นชา ไม่มีใครสนใจพวกเขา!

…

ในเวลานี้ในสำนักงานของผู้จัดการใหญ่หวงเฉาคาราโอเกะ ชายวัยกลางคนหัวล้านพาบอดี้การด์สองคนอยู่ข้างในนี้

สำนักงานตกเเต่งอย่างหรูหรา ชายในชุดเสื้อคลุมจีนนั่งอยู่หลังโต๊ะยาวกว่าสามเมตร ข้างหลังผู้ชายยังมีหญิงสาวยืนอยู่ ในชุดกี่เพ้าผ่าถึงเอว เผยให้เห็นถึงผิวที่กระจ่างใส ใบหน้าเเต่งหน้าจัด กำลังกดจุดบนศรีษะให้ชายในชุดเสื้อคลุมจีน!

ชายในชุดเสื้อคลุมจีนก็คือผู้จัดการโหวชุนเหลยของหวงเฉาคาราโอเกะ เเละนับว่าเป็นมือขวาของหลินเทียนหู่ด้วย ไม่อย่างนั้นหลินเทียนหู่คงไม่เอาหวงเฉาคาราโอเกะมอบให้เขาดูเเล!

“เถ้าเเก่เฉียน อะไรทำให้คุณโกรธจนต้องบึ่งมาหาผมที่นี่?”

โหวชุนเหลยหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง ถามเบาๆ

“ผู้จัดการโหว หวงเฉาคาราโอเกะของพวกคุณวุ่นวายเกินไป เมื่อกี้กลุ่มอันธพาลกลุ่มหนึ่งกล้าลงมือเตะคนของผม ตอนนี้บนตัวเขายังมีรอยเท้าชัดเจนเลยนะ!”

เถ้าเเก่เฉียนที่หัวล้านคนนั้นชี้ไปที่บอดี้การด์ของเขาคนหนึ่งเเล้วพูด!

บนท้องของบอดี้การด์คนนั้นยังเห็นรอยเท้าที่ชัดเจนรอยหนึ่งบนนั้น!

“ยังมีเรื่องเเบบนี้?” โหวชุนเหลยลืมตาทั้งคู่ นั่งตัวตรง “ฝ่ายโน้นเป็นใคร องค์กรมังกรเเดงใช่ใหม”

ในมุมมองของโหวชุนเหลย มีเพียงคนขององค์กรมังกรเเดงที่กล้ามาสร้างปัญหาที่นี่!“ดูเเล้วไม่เหมือน เป็นแค่กลุ่มหนุ่มสาว ผมได้ยินผู้หญิงสองสามคนจากห้องส่วนตัวของพวกเขาร้องเพลงได้ดี เลยคิดอยากพาไปที่ห้องส่วนตัวร้องสักสองเพลง คิดไม่ถึงว่าว่าคนกลุ่มนี้กล้าลงมือ” ดวงตาของเถ้าแก่เฉียนเป็นประกายด้วยความเย็นชา กัดฟันเเล้วพูดว่า “ผมเห็นว่าที่นี่เป็นสถานที่ของท่านหู่ ดังนั้นจึงมาบอกผู้จัดการโฮ่วสักคำ ถ้าหากผู้จัดการโหวไม่สนใจ งั้นผมก็หาคนของผมมา เมื่อถึงเวลานั้นผู้จัดการโหวก็อย่าโทษผมก็แล้วกัน!”

“ก็แค่เด็กกลุ่มหนึ่งเท่านั้น เถ้าแก่เฉียนจะโกรธทำไมเล่า ผมส่งคนตามเถ้าแก่เฉียนไปสักครู่ก็ได้แล้ว…”

โหวชุนเหลยพูดเเละตะโกนไปทางประตู “ปินจื่อ…”