“ถ้าอย่างนั้น เข้ามาข้างในเถอะครับ!” เมื่อพูดจบ จ้าวอู๋ฉีก็เชิญให้พวกเขาเข้าไปในห้องโถง
ซวนหยวนเหยียนโบกมือของเขาก่อนจะพูดว่า “เข้าไปข้างในเถอะ!”
เมื่อได้ยินคำสั่งของซวนหยวนเหยียน ซวนหยวนไคและซวนหยวนหรงก็หยุดยั่วโมโหเฉินผิงและเข้าไปในกระทรวงยุติธรรม
“พ่อครับ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะไม่ปกป้องเฉินผิงหลังจากงานเลี้ยงนี้เสร็จสิ้นแล้ว ได้โปรดแก้แค้นให้ผมหลังจากนี้ด้วยเถอะครับ” ซวนหยวนไคกระซิบบอกซวนหยวนเหยียน
“หุบปาก วันนี้ไม่ใช่วันที่เราจะคุยเรื่องนี้กัน” ซวนหยวนเหยียนเหลือกตามองซวนหยวนไคแฝงนัยยะในการเตือน
ขณะนั้นเอง จ้าวอู๋ฉีก็มองเฉินผิงก่อนจะแนะนำเขาว่า “คุณเฉิน ไม่ว่าใครต้องการจะมาหาเรื่องคุณในวันนี้มากแค่ไหน คุณก็ต้องอดทนไว้นะ ไม่งั้น คุณอาจจะทำให้คุณชี่รู้สึกไม่ดี และความพยายามของเราก็จะเสียเปล่า”
เฉินผิงพยักหน้าตอบรับ “ผมเข้าใจ”
ในไม่ช้า แขกเหรื่อจากตระกูลที่ส่งอิทธิพลทั้งหลายแห่งโลกศิลปะการต่อสู้ต่างก็มาถึงงานเลี้ยงกันเรียบร้อยแล้ว
เมื่อรู้ว่ามันเป็นการยากที่จะเชิญเหล่าผู้มีอิทธิพลขนาดนี้มาร่วมงานได้ จ้าวอู๋ฉีก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง
“คุณเฉิน…” จ้าวลี่กั๋วและจ้าวฉวางเข้ามาทักทายเฉินผิงทันทีที่มาถึง
เฉินผิงถามด้วยความสงสัยว่า “น่าประหลาดใจจริงๆ! ใครเป็นคนเชิญพวกคุณมากันเหรอเนี่ย?”
จ้าวลี่กั๋วตอบทันที “เรามาเพราะว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แจ้งพวกเราเรื่องงานเลี้ยง แต่ผมก็ไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่งคำเชิญไป”
เฉินผิงไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “เข้าไปข้างในก่อนเถอะ!”
หลังจากจ้าวลี่กั๋วและจ้าวฉวางเข้าไปในห้องโถงแล้ว จ้าวอู๋ฉีก็หันมาหาเฉินผิงและพูดว่า “คุณเฉิน งานเลี้ยงนี้มีแต่คนสนใจ และผมว่าคนในแวดวงศิลปะการต่อสู้น่าจะมาร่วมงานเพื่อประจบประแจงคุณชี่แน่นอน”
เฉินผิงยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ว่าคุณชี่เป็นใครเมื่อได้ยินจ้าวอู๋ฉีพูดเช่นนั้น
และเมื่อแขกทยอยมากันมากขึ้น จ้าวอู๋ฉีก็เหลือบมองนาฬิกาด้วยความกังวลใจอยู่เป็นระยะ เพราะเขาอดใจไม่ไหวแล้วที่จะได้เจอคุณชี่
ขณะนั้นเอง รถลีมูซีนก็เข้ามาจอดที่ตรงทางเข้า จ้าวอู๋ฉีรีบลงไปทักทายแขกที่มาร่วมงาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...