หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 942

“ถ้าอย่างนั้น เข้ามาข้างในเถอะครับ!” เมื่อพูดจบ จ้าวอู๋ฉีก็เชิญให้พวกเขาเข้าไปในห้องโถง

ซวนหยวนเหยียนโบกมือของเขาก่อนจะพูดว่า “เข้าไปข้างในเถอะ!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของซวนหยวนเหยียน ซวนหยวนไคและซวนหยวนหรงก็หยุดยั่วโมโหเฉินผิงและเข้าไปในกระทรวงยุติธรรม

“พ่อครับ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะไม่ปกป้องเฉินผิงหลังจากงานเลี้ยงนี้เสร็จสิ้นแล้ว ได้โปรดแก้แค้นให้ผมหลังจากนี้ด้วยเถอะครับ” ซวนหยวนไคกระซิบบอกซวนหยวนเหยียน

“หุบปาก วันนี้ไม่ใช่วันที่เราจะคุยเรื่องนี้กัน” ซวนหยวนเหยียนเหลือกตามองซวนหยวนไคแฝงนัยยะในการเตือน

ขณะนั้นเอง จ้าวอู๋ฉีก็มองเฉินผิงก่อนจะแนะนำเขาว่า “คุณเฉิน ไม่ว่าใครต้องการจะมาหาเรื่องคุณในวันนี้มากแค่ไหน คุณก็ต้องอดทนไว้นะ ไม่งั้น คุณอาจจะทำให้คุณชี่รู้สึกไม่ดี และความพยายามของเราก็จะเสียเปล่า”

เฉินผิงพยักหน้าตอบรับ “ผมเข้าใจ”

ในไม่ช้า แขกเหรื่อจากตระกูลที่ส่งอิทธิพลทั้งหลายแห่งโลกศิลปะการต่อสู้ต่างก็มาถึงงานเลี้ยงกันเรียบร้อยแล้ว

เมื่อรู้ว่ามันเป็นการยากที่จะเชิญเหล่าผู้มีอิทธิพลขนาดนี้มาร่วมงานได้ จ้าวอู๋ฉีก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง

“คุณเฉิน…” จ้าวลี่กั๋วและจ้าวฉวางเข้ามาทักทายเฉินผิงทันทีที่มาถึง

เฉินผิงถามด้วยความสงสัยว่า “น่าประหลาดใจจริงๆ! ใครเป็นคนเชิญพวกคุณมากันเหรอเนี่ย?”

จ้าวลี่กั๋วตอบทันที “เรามาเพราะว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แจ้งพวกเราเรื่องงานเลี้ยง แต่ผมก็ไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนส่งคำเชิญไป”

เฉินผิงไม่รู้จะพูดอย่างไรดี จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “เข้าไปข้างในก่อนเถอะ!”

หลังจากจ้าวลี่กั๋วและจ้าวฉวางเข้าไปในห้องโถงแล้ว จ้าวอู๋ฉีก็หันมาหาเฉินผิงและพูดว่า “คุณเฉิน งานเลี้ยงนี้มีแต่คนสนใจ และผมว่าคนในแวดวงศิลปะการต่อสู้น่าจะมาร่วมงานเพื่อประจบประแจงคุณชี่แน่นอน”

เฉินผิงยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ว่าคุณชี่เป็นใครเมื่อได้ยินจ้าวอู๋ฉีพูดเช่นนั้น

และเมื่อแขกทยอยมากันมากขึ้น จ้าวอู๋ฉีก็เหลือบมองนาฬิกาด้วยความกังวลใจอยู่เป็นระยะ เพราะเขาอดใจไม่ไหวแล้วที่จะได้เจอคุณชี่

ขณะนั้นเอง รถลีมูซีนก็เข้ามาจอดที่ตรงทางเข้า จ้าวอู๋ฉีรีบลงไปทักทายแขกที่มาร่วมงาน

“ประธานจู้เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบท่านครับ” เฉินผิงพยักหน้าและทักทายจู้จื่อซาน

จู้จื่อซานพึมพำตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปในกระทรวงยุติธรรมพร้อมกันกับกั๋วเว่ย

เมื่อจู้จื่อซานกำลังจะเข้าไปในห้องโถง รถคันหนึ่งก็เข้ามาจอดตรงทางเข้าทันที และวินาทีต่อมา ชายคนหนึ่งก็กระโดดออกมาจากรถและทักทายว่า “ประธานจู้ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้”

“คุณหลง ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะมาสายเหมือนกัน” จู้จื่อซานยิ้มทันทีเมื่อเขาเห็นหลงจิ้งกั๋ว

แต่ทว่า รังสีอำมหิตบางๆ ได้แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเฉินผิงเมื่อเห็นหลงจิ้งกั๋ว

อาจเป็นเพราะว่าหลงจิ้งกั๋วสัมผัสรังสีอำมหิตของเฉินผิงได้ เขาจึงจงใจยิ้มใส่เฉินผิง

และนั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอกันใกล้ๆ ขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม หลงจิ้งกั๋วก็ถอนสายตาจากเฉินผิงในไม่กี่วินาทีต่อมา จากนั้นเขาก็เข้าไปในกระทรวงยุติธรรมกับจู้จื่อซานขณะที่พูดคุยกับจู้จื่อซานไปด้วย