“คุณเฉิน เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
จ้าวอู๋ฉีที่ยืนข้างเฉินผิงสัมผัสได้ถึงรัศมีสังหารที่แผ่วเบา ทว่าชัดเจนจากตัวเฉินผิงจึงเอ่ยถามขึ้น
“เปล่าครับ!” เฉินผิงตอบเสียงแข็งแล้วส่ายหัว
จ้าวอู๋ฉีไม่ได้ซักไซ้อะไรเฉินผิงอีก เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น
หลังผ่านไปสักพัก คุณชี่ก็ยังไม่โผล่หน้ามาแม้ฉางหยวนจุนจะมาถึงแล้ว สุดท้ายจ้าวอู๋ฉีกับเฉินผิงจึงเข้าไปข้างในก่อน
ภายในห้องโถงของกระทรวงยุติธรรมเต็มไปด้วยกลุ่มคนท่าทางน่าเกรงขาม บ้างก็จับกลุ่มคุยกัน บ้างก็เพียงหลับตาพักผ่อน
ท่ามกลางคนเหล่านั้นเฉินผิงเห็นคนคุ้นหน้าอยู่จำนวนหนึ่ง ทั้งหูปาฉีแห่งวงการปล้นสุสานและเฉิงคุนจากหุบเขาพายุก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่เฉินผิงก็ไม่รู้ว่าพวกเขาตามตระกูลของตัวเองมา หรือมาตามคำเชิญของเขากันแน่
แต่กระนั้นเขาก็ไม่เห็นทั้งตระกูลไป๋และตระกูลฉิน ไป๋เสี่ยวซานกับฉินเสี่ยวเทียนก็ไม่อยู่ เฉินผิงเดาว่าทั้งสองอาจมีคุณสมบัติไม่เพียงพอที่จะมาอยู่ตรงนี้ได้
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เสียงจอแจในห้องโถงก็เงียบลง มีชายวัยกลางคนพร้อมด้วยชายในเครื่องแบบอีกสี่คนเดินเข้ามาด้านใน
ชายวัยกลางคนแผ่รัศมีคุกคามออกมาจนไม่มีใครกล้าสบตากับเขาตรงๆ ทุกคนต่างลุกขึ้นจากที่นั่งเมื่อเห็นว่าเขามา
ในขณะที่เฉินผิงเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นชายวัยกลางคน
ไม่ใช่ว่าเฉินผิงจำเขาไม่ได้ แต่เฉินผิงรู้ว่าชายทั้งสี่ในเครื่องแบบด้านหลังเป็นใคร
เขาเคยเจอชายทั้งสี่ในตอนที่เจอหลงอู่ครั้งแรก ตอนนั้นหลังจากที่หลงอู่ช่วยเขาเอาไว้ พวกเขาสี่คนก็ปรากฏตัวและหัวหน้าซิงเป็นหนึ่งในนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...