หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 944

“คุณชี่ นี่คุณจะบอกว่าเฉินผิงฆ่าคนอื่นได้ตามใจอยาก แต่เรากลับฆ่าเขาไม่ได้เหรอครับ?” ซวนหยวนไคผู้ที่เสียแขนยืนขึ้นทักท้วง

ทุกคนหันไปหาเขาที่กำลังทำตัวเป็นจุดสนใจ ต่างพากันมองเขาอย่างสับสน

“เจ้าหนุ่มนี่เป็นใคร? ถือดียังไงถึงกล้ากังขาคุณชี่?”

“ฉันคิดว่าเขาแซ่ซวนนะ พนันเลยว่าตระกูลซวนจบสิ้นแน่”

“เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม!”

ทุกคนคุยกันเสียงขรม

ซวนหยวนเหยียนตื่นตกใจจนเหงื่อเย็นเฉียบท่วมตัว

“ไอ้โง่นี่! นั่งลงเดี๋ยวนี้!” ซวนหยวนเหยียนตบซวนหยวนไคเข้าที่หน้าของเขาแล้วรีบหันไปพูดกับคุณชี่ “ต้องขออภัยในความหยาบคายของเขาด้วย คุณชี่ ได้โปรดอย่าขุ่นเคืองเลยนะครับ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงคุณซวน ปล่อยลูกชายคุณพูดให้จบเถอะ ผมเห็นแล้วว่าเขาเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งที่ยังอายุน้อย ช่างมากความสามารถจริงๆ!”

คุณชี่ไม่โกรธเคืองแต่กลับเผยรอยยิ้ม

พอซวนหยวนเหยียนกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ซวนหยวนไคก็ขัดขึ้น “ คุณชี่ เฉินผิงตัดแขนข้างหนึ่งของผมขาด ยังไงผมก็ปล่อยเขาไปไม่ได้ คุณจะทำให้ยุทธภพสงบสุขได้ยังไงครับ ถ้ายังคอยให้ท้ายเขาแบบนี้?”

“ไอ้ลูกเวร!” ซวนหยวนเหยียนทั้งตะโกนทั้งตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ เขาตบหน้าซวนหยวนไคอีกรอบ

“หยุดได้แล้ว!” สีหน้าคุณชี่เคร่งขึมขึ้นมา เขาโบกมือใส่จนซวนหยวนเหยียนเซไปด้านหลังแล้วนั่งลงกับที่

ซวนหยวนเหยียนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ด เขาขยี้ขุนเขาและศิลาให้แหลกได้อย่างง่ายดาย ทั้งยังเคลื่อนไหวในอากาศได้อย่างอิสระ แต่เขากลับถูกผลักจนต้องนั่งลงราวกับแมลงวันตัวจ้อยเพียงแค่คุณชี่โบกมือเบาๆ

เฉินผิงตื่นตะลึงเมื่อได้เห็นภาพนั้น ดูท่าการบำเพ็ญเพียรคงต้องใช้เวลาฝึกยาวนานชั่วชีวิต ฉันเองก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้คนอื่นยำเกรง

“ถ้าเธอไม่มีอะไรจะพูดต่อ ผมก็จะขอแก้ต่างให้ตัวเอง ผมไม่เคยเลือกที่รักมักที่ชัง ผมแค่หวังว่ายุทธภพจะยึดมั่นในกฎระเบียบและได้รับคุณประโยชน์จากการประลองอย่างเป็นมิตรและการพัฒนา ที่ผมไม่อยากให้เกิดคือการที่เข่นฆ่ากันระหว่างฝักฝ่ายเพื่อแย่งชิงผลประโยชน์ ถ้ามีใครไม่เห็นด้วย ก็ช่วยแจ้งเรื่องที่เห็นว่าเป็นปัญหาอย่างถูกที่ถูกทาง คิดว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีไว้เพื่ออะไรกันล่ะ?” คุณชี่กล่าวและหันไปหาจู้จื่อซาน “ประธานจู้ ทำไมคุณไม่บอกให้เรารู้เรื่องจุดประสงค์หลักที่ก่อตั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ขึ้นมาสักหน่อยล่ะครับ?”

จู้จื่อซานรีบลุกจากที่นั่งพร้อมอธิบาย “คุณชี่ พันธกิจหลักของเราคือรักษาความเป็นระเบียบในยุทธภพและตัดสินความผิดของการฝึกวิชามารและการกระทำนอกรีตครับ”

“ดีครับ แล้วคุณคิดว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะรับมือปัญหาที่ชายหนุ่มผู้นี้ยกขึ้นมาพูดได้ไหมครับ?” คุณชี่ถาม

“ได้ครับ ผมรับประกันว่าจะจัดการให้อย่างเหมาะสม เราหาทางออกได้ด้วยการจัดการประลอง ผลของการประลองจะถูกยกย่องอย่างสมเกียรติ การกระทำใดๆ ที่ส่อให้เกิดความแค้นส่วนตัวหลังจากนั้นจะไม่อนุญาตให้ทำได้” จู้จื่อซานพูดเสริม

“ถูก เราต้องยึดมั่นตามกฎเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความขัดแย้งเพิ่มขึ้น อย่าแม้แต่จะคิดว่าผมจะไม่รู้ว่าพวกคุณแอบคิดอะไรกันอยู่ บางทีผมก็แค่เบื่อจนไม่อยากเข้าไปยุ่มย่าม” คุณชี่พูดพลางกวาดสายตามองทุกคนในห้องโถง

ทุกคนที่นั่งอยู่ในที่แห่งนี้ต่างมีฝีมือร้ายกาจ กระนั้นพวกเขาต่างก้มหน้าลงต่ำและไม่กล้าพูดอะไรสักคำ