“คุณพูดถูกแล้วครับคุณชี่ ผมจะให้ความสำคัญกับการรักษาระเบียบในยุทธภพให้มากขึ้นอีก..” จู้จื่อซานพยักหน้าซ้ำๆ
“อ้อ ยังมีอีกเรื่องครับ ผมอยากแจ้งให้ทุกคนทราบว่าการทดสอบประจำปีนี้จะถูกเลื่อนไปก่อน เพราะไม่มีสถานที่จัดและโบราณสถานที่เหมาะสม หวังว่าทุกคนจะช่วยกันมองหาสถานที่ที่เหมาะกับการทดสอบแห่งต่อไป” คุณชี่พูดเสียงเรียบ
ฝูงชนกระซิบกระซาบเมื่อทุกคนได้ยินว่าการทดสอบจะถูกเลื่อน
จ้าวลี่กั๋วหันไปส่งสายตาให้เฉินผิงโดยพลัน
เขาอยากให้เฉินผิงบอกเรื่องที่เขาพบสุสานโบราณ ซึ่งจะดีมากถ้าที่แห่งนั้นเหมาะสำหรับจัดการทดสอบ ถ้าเป็นแบบนั้นคุณชี่ก็คงจะประทับใจในตัวเฉินผิงไม่น้อย
“คุณชี่ผมพอจะรู้จักอยู่ที่หนึ่งครับ แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่ามันจะเหมาะสำหรับจัดการทดสอบหรือไม่..”
เฉินผิงเข้าใจว่าจ้าวลี่กั๋วส่งสายตาบอกเขาถึงเรื่องอะไร เขาจึงลุกขึ้นยืน
ทุกคนพากันหยุดพูดแล้วหันไปสนใจเฉินผิง
“คุณเฉิน การทดสอบมันไม่ใช่ว่าจะจัดที่ไหนก็ได้นะครับ” จ้าวอู๋ฉีเตือนเฉินผิงเสียงเบา
เขากลัวว่าเฉินผิงจะแนะนำสถานที่ฝึกวิชาแบบครึ่งๆ กลางๆ แล้วโดนคนอื่นหัวเราะเยาะ
“เฉินผิงใช่ไหมครับ? บอกให้เรารู้ได้หรือเปล่าว่าที่ตรงนั้นคือที่ไหน?” คุณชี่ถามอย่างสงสัย เห็นชัดว่าเขาสนใจเรื่องที่เฉินผิงบอก
“คุณชี่ สถานที่นี้อยู่ตรงชานเมืองจิงตูครับ” เฉินผิงตอบ
ทุกคนตะโกนโหวกเหวกหลังได้ยินที่เขาพูด
“เฉินผิง นี่แกรู้หรือเปล่าว่าที่แบบไหนถึงจะเหมาะกับการฝึกวิชา? แกมาพูดเรื่องเหลวไหลแบบนี้ได้ยังไง? มีตระกูลทรงใหญ่มากมายตั้งอยู่รอบนอกจิงตู คิดว่าพวกเขาจะหาสถานที่ที่เหมาะสำหรับจัดการทบสอบไม่เจอเหรอ?” ซวนหยวนเหยียนประชด
“พูดเรื่องไร้สาระอะไรของคุณ? จริงอยู่ที่คุณอาจไปเจอกับสุสานหรือโบราณสถานสักแห่งเข้า แต่ไม่มีทางเจอที่จิงตู พวกเราหาจนทั่วแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...