หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 958

หลงอู่มองอู่เม่ยเอ๋อร์โดยไม่ห้ามเธอ เขาเพียงขมวดคิ้วและหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้ ชั่วเวลานั้น การฆ่าตัวตายอาจจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดของเธอ

อย่างไรก็ตาม ขณะที่อู่เม่ยเอ๋อร์กำลังจะปักมีดสั้นลงบนร่างของเธอ ก็มีเสียงฝีเท้านับพันดังกึกก้องจนสะเทือนไปทั้วพื้นบริเวณ

“ฆ่ามัน!”

เสียงโห่ร้องของกองกำลังต่อสู้ดังอื้ออึงในหูของพวกเขา ขณะที่หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งนำกำลังคนนับพันมาล้อมพวกเขาเอาไว้

พวกเขาเข้าล้อมและสร้างอาณาเขตเพื่อป้องกันคฤหาสน์

เหล่าผู้พิทักษ์มองดูกลุ่มคนที่เพิ่งปรากฏตัวก่อนจะหัวเราออกมาเบาๆ เพราะผู้ที่มาใหม่นั้นไม่มีความหมายกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

“คุ้มกันคุณเฉิน! อย่าให้ใครรุกล้ำเข้าไปในคฤหาสน์ได้เด็ดขาด!” หลินเทียนหู่ออกคำสั่งเสียงดังขณะมองไปที่ผู้พิทักษ์

“คุ้มกันคุณเฉิน! คุ้มกันคุณเฉิน!”

กำลังคนติดอาวุธจำนวนนับพันตะโกนโห่ร้องเสียงดังกึกก้อง

“คนพวกนี้ช่างโอหังและโง่เง่าอะไรเช่นนี้!”

ต้าฮู่ฝาหรี่ตาลงก่อนจะยื่นมือของเขาทั้งสองข้างออกไป

คลื่นพลังลมปราณมหาศาลผลักผู้คนนับสิบกว่าคนที่อยู่ด้านหน้าของเขากระเด็นลอยออกไปในอากาศ ร่างกายของพวกเขาถูกพลังลมปราณอันน่าสะพรึงอัดเข้าไปภายในก่อนที่จะระเบิดออกมากลางอากาศ ส่งผลให้เกิดเลือดไหลโชก เศษแขนขา และอวัยวะภายในต่างๆ ตกลงมาราวกับสายฝน

ทุกคนในเหตุการณ์ต่างหวาดกลัว แม้แต่หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งก็ยังต้องตัวสั่น แต่ถึงกระนั้น ทุกคนยังคงยืนอยู่กับที่อย่างมั่นคง

“หลีกทางไปซะ! ฉันไม่อยากฆ่าใครถ้าไม่จำเป็น!”

ต้าฮู่ฝากล่าวเตือนพวกเขาด้วยสีหน้าที่เย็นชา เมื่อเห็นว่าพวกเขายังคงยืนอย่างตั้งมั่น

แม้ว่าพวกเขาจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่มีใครถอยหนี พวกเขากัดฟันแน่นพร้อมวางเท้าอย่างมั่นคงลงบนพื้น

“ดี มาดูกันสิว่าอะไรจะแข็งแกร่งกว่ากันระหว่างกระดูกของพวกแกหรือว่าหมัดของฉัน?”

ทันใดนั้น ต้าฮู่ฝาก็ปล่อยพลังหมัดของเขาในอากาศ

ตูม!

“บุก!”

ทุกคนตะโกนโห่ร้องพร้อมกับบุกเข้าใส่ห้าผู้พิทักษ์

อนิจจา ไม่ทันที่พวกเขาได้เข้าใกล้ห้าผู้พิทักษ์หรือแม้แต่จะแตะต้องพวกเขา พลังลมปราณอันรุนแรงที่แผ่ออกมาจากผู้พิทักษ์ได้ดูดกลืนชีวิตไปจากพวกเขาเสียแล้ว

แต่ทว่าคนที่อยู่ด้านหลังยังคงจับอาวุธของพวกเขาไว้อย่างไม่สะทกสะท้าน แม้จะรู้ว่าเป็นการฆ่าตัวตาย พวกเขาก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ

ภายในชั่วพริบตา เลือดไหลราวกับแม่น้ำที่หน้าคฤหาสน์ มีศพมากมายก่ายกองอยู่ทั่วบนเนินเขา

จำนวนของผู้คนที่เขาสังหารทำให้เขาทั้งห้ารู้สึกสั่นสะท้าน แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะหยุดได้ จุดประสงค์ของพวกเขาคือพาตัวเฉินผิงไป มันเป็นภารกิจจากหลงจิ้งกั๋วและพวกเขาต้องทำมันให้สำเร็จ

เมื่อมองดูพื้นที่เต็มไปด้วยศพมากมายก่ายกอง ดวงตาของหลงอู่แดงก่ำ เขาหันไปมองที่คฤหาสน์ก่อนจะพูดพึมพำออกมา “เฉินผิง มีคนมากมายที่ยอมตายเพื่อคุณ คุณได้ใช้ชีวิตของคุณอย่างคุ้มค่าแล้ว!”

จำนวนของศพค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น และกลิ่นคาวเลือดทำให้อีกาจำนวนนับไม่ถ้วนมารวมตัวกันบนท้องฟ้า

เพียงไม่นาน ฝูงอีกาจำนวนมากมายปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าจนบดบังแสงอาทิตย์ จนทำให้เกิดความมืดในพื้นที่นั้น แต่ถึงกระนั้น การฆ่ายังคงดำเนินต่อไป