ขณะที่ความหวังเหมือนจะหมดลง แสงสีทองก็ปรากฏขึ้นมาจากคฤหาสน์ ลำแสงนั่นยิงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทะลุผ่านฝูงอีกา อีกาจำนวนมากร่วงตกลงมาที่พื้นหลังจากที่สัมผัสถูกลำแสงนั่น
ทุกคนหยุดโจมตีเมื่อได้เห็นลำแสงสีทอง
ตูม!
ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือน ตามมาด้วยหลังคาของคฤหาสน์ที่ระเบิดออกจนเป็นรูและเฉินผิงที่กำลังลอยขึ้นไปบนฟ้า
แสงสีทองสว่างไสวปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเฉินผิง ทำให้เขาดูเหมือนกับเทพที่ลงมาจากสวรรค์
ทุกคนต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเขาและพร้อมใจกันเงยหน้ามองชายผู้ลอยอยู่บนฟ้า
“ต้าฮู่ฝา นั่นอะไร...”
เอ้อฮู่ฝาลุกลี้ลุกลนขณะที่เขาจ้องมองเฉินผิงอย่างงุนงง
“ไอ้สารเลวนั่นทำได้จริงๆ”
ต้าฮู่ฝาขมวดคิ้วและพูดขึ้น “สหาย เราจะปล่อยให้เขาบรรลุขั้นสมบูรณ์ไม่ได้”
เมื่อพูดจบ เขากระทืบเท้าลงที่พื้นแล้วกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นเขาก็ปล่อยคลื่นพลังลมปราณสีขาวด้วยหมัดของเขา
คลื่นพลังลมปราณพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอย่างรวดเร็วราวกับกระสุนปืนใหญ่
ตู้ม!
เมื่อสิ้นเสียงอึกทึก ปรากฏร่างกายของเฉินผิงถูกห่อไว้ด้วยแสงสีทองโดยไร้ซึ่งร่อยขีดข่วนใดๆ ลอยอยู่บนอากาศ พลังหมัดของต้าฮู่ฝาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่น้อย
ต้าฮู่ฝากำหมัดของเขาอีกครั้ง จากนั้น เขาคำรามใส่เฉินผิงก่อนจะรวมพลังแสงไปที่กำปั้นของเขา ทำให้เกิดพลังลมปราณที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
เมื่อพลังออร่าจากร่างกายของต้าฮู่ฝาถึงจุดสุงสุด เขาปล่อยพลังหมัดเข้าใส่เฉินผิงอย่างเกรี้ยวกราด
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พลังหมัดของเขาใกล้จะถึงตัวเฉินผิง เฉินผิงพลันลืมตาขึ้นและยิงลำแสงสีทองออกมา จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณมหาศาลออกมาจากร่างกายของเขา
ตู้ม!
ต้าฮู่ฝาสัมผัสได้ถึงแรงลมที่พัดผ่านใบหน้าของเขา ตามมาด้วยรัศมีพลังที่เหนือกว่าเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...