หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 959

ขณะที่ความหวังเหมือนจะหมดลง แสงสีทองก็ปรากฏขึ้นมาจากคฤหาสน์ ลำแสงนั่นยิงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทะลุผ่านฝูงอีกา อีกาจำนวนมากร่วงตกลงมาที่พื้นหลังจากที่สัมผัสถูกลำแสงนั่น

ทุกคนหยุดโจมตีเมื่อได้เห็นลำแสงสีทอง

ตูม!

ทันใดนั้น พื้นดินก็สั่นสะเทือน ตามมาด้วยหลังคาของคฤหาสน์ที่ระเบิดออกจนเป็นรูและเฉินผิงที่กำลังลอยขึ้นไปบนฟ้า

แสงสีทองสว่างไสวปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเฉินผิง ทำให้เขาดูเหมือนกับเทพที่ลงมาจากสวรรค์

ทุกคนต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเขาและพร้อมใจกันเงยหน้ามองชายผู้ลอยอยู่บนฟ้า

“ต้าฮู่ฝา นั่นอะไร...”

เอ้อฮู่ฝาลุกลี้ลุกลนขณะที่เขาจ้องมองเฉินผิงอย่างงุนงง

“ไอ้สารเลวนั่นทำได้จริงๆ”

ต้าฮู่ฝาขมวดคิ้วและพูดขึ้น “สหาย เราจะปล่อยให้เขาบรรลุขั้นสมบูรณ์ไม่ได้”

เมื่อพูดจบ เขากระทืบเท้าลงที่พื้นแล้วกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้นเขาก็ปล่อยคลื่นพลังลมปราณสีขาวด้วยหมัดของเขา

คลื่นพลังลมปราณพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอย่างรวดเร็วราวกับกระสุนปืนใหญ่

ตู้ม!

เมื่อสิ้นเสียงอึกทึก ปรากฏร่างกายของเฉินผิงถูกห่อไว้ด้วยแสงสีทองโดยไร้ซึ่งร่อยขีดข่วนใดๆ ลอยอยู่บนอากาศ พลังหมัดของต้าฮู่ฝาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่น้อย

ต้าฮู่ฝากำหมัดของเขาอีกครั้ง จากนั้น เขาคำรามใส่เฉินผิงก่อนจะรวมพลังแสงไปที่กำปั้นของเขา ทำให้เกิดพลังลมปราณที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

เมื่อพลังออร่าจากร่างกายของต้าฮู่ฝาถึงจุดสุงสุด เขาปล่อยพลังหมัดเข้าใส่เฉินผิงอย่างเกรี้ยวกราด

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พลังหมัดของเขาใกล้จะถึงตัวเฉินผิง เฉินผิงพลันลืมตาขึ้นและยิงลำแสงสีทองออกมา จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณมหาศาลออกมาจากร่างกายของเขา

ตู้ม!

ต้าฮู่ฝาสัมผัสได้ถึงแรงลมที่พัดผ่านใบหน้าของเขา ตามมาด้วยรัศมีพลังที่เหนือกว่าเขา

“พวกคุณโอเคมั้ย?”

เฉินผิงโบกมือของเขา กระแสพลังวิญญาณสามสายก็ทะลุเข้าไปในร่างของซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ

“ฉันยังไม่ตาย ดีใจที่คุณกลับมา” ซูอวี่ฉียิ้มด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

“เฉินผิงไปดูเสี่ยวไป๋ที มันกำลังจะตาย” กู่หลิงเอ๋อร์ร้องบอกเขา

แม้ว่าเธอเองจะบาดเจ็บสาหัส แต่เธอยังคงเป็นห่วงเจ้าหมาป่าสีขาว

เฉินผิงมองที่เจ้าหมาป่าที่กำลังนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย มันเข้าใกล้ความตายเข้าไปทุกที เฉินผิงลูบที่หัวของมันช้าๆ อย่างอ่อนโยน

เขาอัดพลังวิญญาณของเขาเข้าไปในร่างกายของหมาป่าสีขาว หลังจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว

เขารับรู้ได้ทันทีอวัยวะภายในของเจ้าหมาป่าได้ถูกทำลายเป็นเสี่ยงๆ และไม่มีทางที่เขาจะช่วยมันได้

เจ้าหมาป่าสีขาวมองที่เฉินผิงก่อนจะร้องครางออกมาสองครั้ง ราวกับว่ามันรู้ดีว่าชีวิตของมันได้มาถึงจุดจบแล้ว ด้วยลมหายใจที่แผ่วเบา หมาป่าขาวได้อ้าปากของมันแล้วคายเอาก้อนคริสตัลใสออกมา